Η ψυχή, που έχει γευθεί τη γλύκα της ησυχίας, τη γυρεύει παντού και πάντοτε. Όχι από μίσος η περιφρόνηση προς τους ανθρώπους, αλλά από έρωτα!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ησυχία

Ρώτησαν μια φορά οι Αδελφοί τον μεγάλο εραστή της ησυχίας, τον Όσιο Αρσένιο, γιατί τους απόφευγε τόσο πολύ.
– Φοβάσαι μη ζημιωθής από μας, Αββά;!
– Ο Θεός γνωρίζει, τέκνα, και ότι σας αγαπώ πολύ και ότι δεν σας αποφεύγω από φόβο. Μα είναι αδύνατο να μοιράσω στα δύο την καρδιά μου, ανάμεσα σε ανθρώπους και στο Θεό δηλαδή. Ούτε να βρίσκωμαι πότε με σας και πότε μ’ Εκείνον. Δεν είναι λογικώτερο να βρίσκωμαι διαρκώς μ’ Εκείνον; Κι’ οι Άγγελοι ένα σκοπό κι’ ένα θέλημα έχουν, πώς να υμνούν ακατάπαυστα τον Θεό και να υπηρετούν τις βουλές Του. Των ανθρώπων όμως οι βουλές και οι σκοποί διαφέρουν μεταξύ τους. Συμφέρον λοιπόν της ψυχής είναι ν’ αρέση στο Θεό πιο πολύ παρά στους ανθρώπους.

*****

Λέγουν πως από θεία προτροπή αγάπησε τόσο πολύ την ησυχία τούτος ο Όσιος. Ενώ προσηύχετο μια μέρα και παρακαλούσε τον Θεό να του υποδείξη με ποιο τρόπο βέβαιο θα εύρισκε τη σωτηρία του, άκουσε φωνή να του λέγη:
– Αρσένιε, φεύγε, σιώπα, ησύχαζε. Αυτές είναι οι ρίζες της αναμαρτησίας.

*****

Στους Πατέρας, που τον ερωτούσαν γιατί οι ησυχασταί αποφεύγουν τόσο πολύ τη συναναστροφή των ανθρώπων, ο Όσιος Αρσένιος είπε το παρακάτω χαριτωμένο παράδειγμα:
– Όσο η κόρη βρίσκεται κλεισμένη στο σπίτι του πατέρα της, πολλοί τη γυρεύουν σε γάμο. Όταν όμως πανδρευθή πια, αρχίζει να μην αρέση σ’ όλους. Άλλοι την επαινούν κι’ άλλοι της βρίσκουν πολλά ψεγάδια. Παύει έτσι να έχη την υπόληψι, που είχε, όταν ήταν αθέατη. Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή. Όταν πολυπαρουσιάζεται, χάνει το υψηλόν που έχει και δεν αρέσει σε πολλούς.

*****

Περιόρισε τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, συμβουλεύει ο Αββάς Δουλάς, για να μη θολωθή ο νους σου από περισπασμούς και μέριμνες και χάσης έτσι τον ελεύθερο αέρα της ησυχίας.

*****

Η ψυχή, που έχει γευθή τη γλύκα της ησυχίας, τη γυρεύει παντού και πάντοτε. Όχι από μίσος η περιφρόνησι προς τους ανθρώπους, αλλά από έρωτα γι’ αυτή, λέγει ο Αββάς Θεόδωρος της Φέρμης.

*****

Λένε πως ο Αββάς Ισίδωρος, όταν καταλάβαινε ότι του πήγαιναν επισκέπται, έτρεχε να κρυφτή σ’ ένα απόμερο κελλί, που μόνο αυτός ήξερε, για να μη τον βρουν.

Στους αδελφούς, που τον ρωτούσαν γιατί το έκανε, απαντούσε:
– Και τα θηρία, παιδιά μου, που προλαβαίνουν και κρύβονται στις φωλιές τους, γλιτώνουν τον κίνδυνο.

*****

Τι να κάνω, Πάτερ; ρώτησε ο Αββάς Μωυσής τον Όσιο Μακάριο, όταν ήταν στη σκήτη. Διψώ για ησυχία, μα με τις συχνές τους επισκέψεις οι Αδελφοί, δεν μ’ αφήνουν να την απολαύσω.
– Είναι η φύσι σου απαλή, καθώς βλέπω, Μωυσή, του αποκρίθηκε ο Γέροντας, και δε θ’ απαλλαγής ποτέ απ’ αυτή την ενόχλησι, αν δεν καταφύγης πολύ βαθειά στην έρημο.

Ο Μωυσής ακολούθησε την υπόδειξι του Οσίου και βρήκε η ψυχή του ανάπαυσι.

Από το βιβλίο της Μοναχής †Θεοδώρας Χαμπάκη, «Γεροντικόν, Σταλαγματιές από την πατερική σοφία», έκδοση Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητας «Λυδία» Θεσσαλονίκη.