Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος είναι προτύπωση του Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη

Στην προ Χριστού εποχή υπήρξαν αρκετοί άνθρωποι που ήταν προτυπώσεις του Κυρίου. Ένας από αυτούς ήταν ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος τον οποίον η Ορθόδοξη Εκκλησία όρισε να τιμούμε την Μεγάλη Δευτέρα.

Ο βίος του Ιωσήφ του Πάγκαλου ήτανε στην αρχή περιπετειώδης, ενώ στην συνέχεια υπήρξε εντυπωσιακός. Ήταν ο ενδέκατος από τους δώδεκα γιούς του Πατριάρχη Ιακώβ. Οι αδερφοί του Ιωσήφ τον μισούσαν αφάνταστα και ήθελαν να τον σκοτώσουν επειδή ήταν το πιο αγαπημένο παιδί του πατέρα τους. Προσπάθησαν να τον θανατώσουν ρίχνοντάς τον μέσα σ’ έναν λάκκο, αλλά τελικά τον πούλησαν σε Αιγύπτιους εμπόρους. Έτσι βρέθηκε στην Αίγυπτο δούλος κάποιου πλουσίου. Μετά από μια άδικη εις βάρος του συκοφαντία, τον έκλεισαν στην φυλακή.

Έπειτα από χρόνια, ο βασιλιάς της Αιγύπτου, ο Φαραώ, είδε ένα όνειρο που μόνον ο φυλακισμένος Ιωσήφ μπόρεσε να εξηγήσει. Τότε ο Φαραώ θαύμασε την σοφία του και τον όρισε γενικό άρχοντα, κάτι σαν πρωθυπουργό, με εξουσία να διαχειριστεί την εποχή της επταετούς ευφορίας και την εποχή της επταετούς πείνας, που κατά την ερμηνεία του ονείρου του Φαραώ, θα ακολουθούσαν.

Πραγματικά βγήκε αληθινό το όνειρο του Φαραώ. Όταν ήρθε η επταετία της πείνας, πήγαν τα παιδιά του Ιακώβ στην Αίγυπτο για να προμηθευτούν τροφές. Έπειτα από μια περιπέτεια, ο Ιωσήφ αποκαλύπτεται στα αδέρφια του και τους ζητάει να γυρίσουν στη Χαναάν και να φέρουν στην Αίγυπτο τον πατέρα τους και όλα τα μέλη της οικογένειάς τους. Έτσι και έγινε.

Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος είναι προτύπωση του Ιησού Χριστού. Μπορούμε να πούμε πως διακρίνουμε δύο ομοιότητες και μία διαφορά. Η πρώτη ομοιότητα είναι ότι και τους δύο τους είχαν φθονήσει οι δικοί τους επειδή ξεχώριζαν για την καλοσύνη και την πραότητά τους. Η δεύτερη ομοιότητα είναι ότι και οι δύο προδόθηκαν, βασανίστηκαν και υπέφεραν από τους γύρω τους.

Μία διαφορά που μπορούμε να σκεφτούμε, είναι το θέμα της αποδοχής της εξουσίας. Ο μεν Ιωσήφ δέχτηκε να πάρει μία κρατική θέση στην Αίγυπτο, όπως όρισε ο Φαραώ, ενώ αντίθετα, τον Ιησού τον είδαμε να ξεφεύγει ανάμεσα στο πλήθος, όταν πήγαν οι Ισραηλίτες να τον κάνουν βασιλιά τους.

Τελειώνοντας, αναρωτιέμαι, εμείς έχουμε το σθένος να υποτάσσουμε το τρομερό πάθος της ζήλειας μας για τους διπλανούς μας; Ιδού το πρόβλημά μας.