Από τα εκούσια Πάθη του Θεανθρώπου στην ανάσταση του ανθρωπίνου γένους..

Ευρισκόμενοι στην εβδομάδα της προετοιμασίας για την μεγαλύτερη γιορτή της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, όπου με συνειδησιακή κατάνυξη αναζητούμε την οδό της πνευματικής ανάτασης, μέσα από τη δική μας προσωπική διάβαση και την ανάδειξη της σημασίας της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού.

Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα που διανύουμε, μετά και την πρόσκληση της Εκκλησίας να βαδίσουμε στο δρόμο της Μ. Τεσσαρακοστής πρωτύτερα, μας οδηγεί στην ολοκλήρωση της πορείας αυτής και στην Ανάσταση του Χριστού, συνδέοντας και φωτίζοντας μέσα από αυτόν τον δρόμο και την δική μας ανάσταση. Αυτές τις μέρες, με τις κατανυκτικές ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας, τα Θεία Πάθη και το Θείο Δράμα παρουσιάζεται όλη η θεολογία της Εκκλησίας μας, και στον καθένα από εμάς που μετέχει στις ιερές αυτές ακολουθίες, επιχειρείται η συμβολή μας σε όσα συντελούνται αυτή την περίοδο μέσα από την υμνογραφία και το περιεχόμενό της.

Ο Ιησούς στη γη γίνεται αντικείμενο πραγματικής λατρείας από τους ανθρώπους, ιδιαιτέρως, μια σημαντική στιγμή στην ζωή του και στην ιστορία του χριστιανισμού αποτελεί το γεγονός της εισόδου στα Ιεροσόλυμα, όπου ο λαός τον υποδέχεται «μετά βαΐων και κλάδων». Υπήρξαν όμως και εκείνοι που θορυβήθηκαν από την παντοδυναμία Του. Οι κύριοι ηγέτες του λαού της εποχής εκείνης, ανησυχούσαν για την παρουσία του Ιησού και την ανακήρυξη από το λαό, ως ηγέτη του.

Ο Ιησούς όμως ήρθε για να εδραιώσει μια εξουσία πνευματική και όχι κοσμική, γι’ αυτό και στην περίφημη εικόνα από το κείμενο του κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, όπου πλένει τα πόδια των μαθητών του λίγο πριν το δείπνο μαζί τους, αποτελεί μια πράξη ταπείνωσης και αλληλεγγύης με συμβολισμό και κυρίως θεολογική σημασία,. Η πρόταση Του για αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, υπηρετώντας ο ένας τον άλλον, περνάει μέσα από την περίθαλψη των μαθητών Του. Κάποιοι από εκείνους, όμως, το ίδιο βράδυ θα τον προδώσουν, άλλοι θα τον απαρνηθούν, ενώ κάποιοι άλλοι θα φοβηθούν αντικρίζοντας τον Εσταυρωμένο. Κάποιοι άλλοι δεν θα πιστέψουν στην Ανάσταση Του. Ο Ιησούς που κατέβηκε στη γη για να σώσει τους ανθρώπους και θυσιάστηκε γι’ αυτούς, που κήρυξε την αγάπη και την αλήθεια, τον αλληλοσεβασμό και την συγχώρεση, είναι αυτός που πολεμήθηκε, προδόθηκε, βασανίστηκε, χλευάστηκε και σταυρώθηκε από τους ίδιους.

Το Πάθος και η Ανάσταση αποτελούν ένα δίδαγμα της ανθρώπινης λυτρώσεως, όπου το Πάθος γεννά την σωτηρία καθώς ο Χριστός ηθελημένα έρχεται να πάθει, ενώ η Ανάσταση Του προσανατολίζει την συνάντηση μας μαζί Του, οδηγώντας μας να μετέχουμε ουσιαστικά σε αυτή ως Ανάσταση του ανθρώπινου γένους. Αυτή είναι και η προσδοκία της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας, να συντέμνεται ο χρόνος του Σταυρού μέσα από την θλίψη και την πορεία του Θεανθρώπου και να μας οδηγεί η Εκκλησία στην Ανάσταση, με την προσδοκία να γίνουμε κοινωνοί της χαράς και της νίκης, ψάλλοντας το βράδυ του Μ. Σαββάτου «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας».

Η οικουμενικότητα του κηρύγματος της Αναστάσεως, αποδεικνύει το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου απευθυνόμενο σε όλους τους ανθρώπους. Σήμερα διανύοντας μια εποχή που προβληματίζει τους πολλούς, η πίστη στην παράδοση και στην λατρεία της Ορθοδοξίας μας, είναι αυτή που εμπνέει ένα τεράστιο αναστάσιμο δυναμισμό. Ο δρόμος του μαρτυρίου Του, ως οδός επαγρύπνησης για να εισέλθουμε στην βασιλεία Του, αποτελεί επιλογή για να γευτούμε αυτή τη χαρά. Το βλέμμα στον Αναστάντα Χριστό ας είναι και φέτος η επιλογή μας, προκειμένου να αντιληφθούμε ότι για να γευτούμε την χαρά της άλλης βιοτής, Αυτός αποτελεί την πηγή του δικού μας φωτός.

Καλή Ανάσταση!!