Μες στη νεφέλη του ουρανού
17 Ιουλίου 2021Ἕνα ἀνέκδοτο ποίημα γιὰ τὴν κατεχόμενη Κυθρέα της Κύπρου
καὶ τὴ βεβηλωμένη ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Μαρίνας
Ἔτσι ἀφήνεσαι στὰ τοπία τοῦ ὕπνου
πάνω σὲ ἕνα κατάλευκο νέφος
ψηλὰ στὸν οὐρανὸ
μὲ μιὰ τριήρη ποὺ ξέφυγε
ἔτσι ἦλθε καὶ σὲ πῆρε
καὶ σὲ ἀνεβάζει μαζί της σὲ ἄλλα τοπία
φωτεινὰ
καὶ ἀπαστράπτοντα
ἡ μάνα σου σὲ νανουρίζει
μὲ ἐκεῖνο τὸ παλιὸ ποὺ λέγαμε
«ὕπνε ποὺ παίρνεις τὰ παιδιὰ»
καὶ ὅλα τὰ λοιπά
μὲ τὴν Ἁγία Μαρίνα νὰ διασχίζει τοὺς δρόμους
ἐσὺ νὰ τρέχεις ὅπως παλιὰ
στὰ περιβόλια καὶ στὰ νερὰ
ποὺ λάμπουν
δὲν βλέπεις τὴ σκιὰ ποὺ σὲ ἀκολουθεῖ
μεσημέρι
κι ἡ γειτονιὰ ἀποσύρεται
καὶ τὰ παιδιὰ ξυπόλητα
μὲς στὰ νερὰ
κι οἱ φίλοι σου ποὺ ἀναχώρησαν
κωπηλατώντας
κι ἐκείνη ἡ ἁπαλὴ φωνὴ τῆς μητέρας
πάντοτε
ποὺ σὲ ἀκολουθεῖ τρυφερὰ
μὲς στὴ νεφέλη τοῦ οὐρανοῦ
καὶ σὲ σκεπάζει.
30 Δεκεμβρίου 2020