Η Πασχαλινή Τράπεζα της Αγάπης με τους Πρόσφυγες στο Πολύκαστρο

Σε χώρο γνωριμίας με τους ξένους, τους πρόσφυγες, τους “άλλους” μετατράπηκε φέτος το πασχαλινό τραπέζι της ενορίας της Αγίας Τριάδας Πολυκάστρου, όπου προσκλήθηκε και αντιπροσωπεία από τον καταυλισμό της Ειδομένης. (φωτος Θανάσης Αθανασιάδης)

Από την προετοιμασία των προηγούμενων ημερών

Για να μην ξεχνιόμαστε...

Από τη διακόσμηση του Ενοριακού Πνευματικού Κέντρου του Ι.Ν. Αγ. Τριάδος Πολυκάστρου

Υπομνήσεις

Προσέλευση των καλεσμένων από τας αγυιάς και τας ρύμας αυτού του κόσμου

Καλωσορίσματα. Διακρίνεται και ο π. Χρήστος από την Τούμπα Κιλκίς

Ιερείς και αλληλέγγυοι υποδέχονται τους καλεσμένους

Περιμένοντας την Τράπεζα

Ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού, π. Δωρόθεος, δεν κάθησε μέχρι να σερβιριστεί και ο τελευταίος συνδαιτυμόνας

Το σερβίρισμα αρχίζει

Οι πρόσφυγες συναντήθηκαν για πρώτη φορά ως ομοτράπεζοι με κατοίκους της περιοχής και αλληλέγγυους και περιέγραψαν τη ζωή τους όπως την έχουν οργανώσει στον άτυπο και μεγαλύτερο καταυλισμό της χώρας, στη συνοριακή γραμμή της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ.

"Τι γυρεύεις να δεις φωτογράφε στο βλέμμα μου; "

THANASHSSS

Οι μικρότεροι αρχίζουν το χορό

Παρούσα και η Αντιδήμαρχος του Δήμου Παιονίας, κ. Εβελίνα Πολιτίδου, η οποία εδώ και πολύ καιρό ανάλωσε εαυτόν στη διακονία των προσφύγων της περιοχής

THANASHSSS

Σιγά σιγά ακολουθούν κι οι μεγαλύτεροι

THANASHSSS

Στο μεταξύ, το γλέντι μεγαλώνει

THANASHSSS

Οι πρώτες αποχωρήσεις

Προετοιμασία αναμνηστικής φωτογραφίας

Ο Ποιμήν ο καλός

Ο π. Δωρόθεος απευθύνει λόγια ελπίδας και παρηγοριάς στους αδελφούς καλεσμένους

Ευχαριστίες από τους αντιπροσώπους του καταυλισμού

THANASHSSS

Στο μέσον, ο Σαΐντ εκτελεί χρέη μεταφραστή. Είναι Σύρος φοιτητής Ιατρικής, και πλέον αλληλέγγυος...στους συμπατριώτες του!

Αντιφώνηση

Ο μεταφραστής επί το έργον

Συζήτηση εντός του Πνευματικού Κέντρου του Ναού για τα προβλήματα αυτών που η ζωή και το μίσος των ανθρώπων τους έστειλαν στην αυλή μας

Οι άνθρωποι "οι ξένοι οι δικοί μας" εξέφρασαν την αγωνία για τα παιδιά τους που τα βλέπουν “να πεθαίνουν κάθε μέρα” στις λάσπες και την απραξία του καταυλισμού, υπογράμμισαν το χάος της διαδικασίας μετεγκατάστασης, επανένωσης και αιτήματος ασύλου, το αδιέξοδό τους σε μιαν άγνωστη χώρα.

Μίλησαν για το φόβο και την ανασφάλειά τους, τις ελπίδες τους και τις αντοχές τους, καθώς και την ανάγκη τους για αλληλεγγύη.

“Δεν μας λείπουν το φαγητό και το νερό, αλλά χρειαζόμαστε συμπαράσταση για να αντέξουμε”.

Μέσω του π. Δωροθέου, ακόμη, οι εκπρόσωποι των προσφύγων απηύθυναν ένα μεγάλο συγγνώμη προς την τοπική κοινωνία για τυχόν λανθασμένες πράξεις των κατοίκων των καταυλισμών