Page 14 - aslanidis-naos

θέση του αρχιερέα έπαυσε να υπάρχει μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. και

58
την καταστροφή του Ναού .

Οι θυσίες

Ο Ναός συμβόλιζε την ουράνια και γήινη σφαίρα, όπως και τον μεταξύ τους χώρο

αλληλεπίδρασης. Γι’ αυτό το καθεστώς που επικρατούσε στον τελευταίο καιρό του

δευτέρου Ναού διαφέρει αρκετά από εκείνο του πρώτου. Όλες οι θυσίες αναίμακτες
59
και αιματηρές τελούνταν πλέον μόνο στον Ναό . Το λατρευτικό τυπικό που λάμβανε
χώρα στον Ναό, προσπαθούσε να εξυψώσει και να εξομοιώσει τον άνθρωπο στην
ουράνια σφαίρα. Τα τρία δίπολα που κυριαρχούσαν ήταν η αμαρτία και η ενοχή, το

60
ιερό και το βέβηλο, η άγνοια και η μιαρότητα .
Με τους κανόνες καθαρότητας δεν προσδιοριζόταν απλά μόνο ποιος επιτρέπετε

να συμμετάσχει στην λατρεία, αλλά και η θέση του κάθε ατόμου μέσα στην ίδια την

κοινωνία. Στην κορυφή βρίσκονταν οι ιερείς, έπειτα ακολουθούσαν οι Λευίτες και
τέλος οι Λαϊκοί. Οι γυναίκες δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στην λατρεία, όπως και

δεν μπορούσαν να γίνουν ιερείς. Το κύριο κομμάτι της λατρείας στον Ναό ήταν η
προσφορά ζώων. Το Λευιτικό είναι αυτό που μας πληροφορεί την σωστή μέθοδο της

προετοιμασίας και εκτέλεσης της θυσίας. Υπήρχε η ευρεία διαδεδομένη πίστη ότι το

αίμα ήταν αυτό που ξέπλενε τις αμαρτίες του λαού. Επίσης, πίστευαν ότι με τα
τελετουργικά γεφυρωνόταν το χάσμα μεταξύ θείου και ανθρώπινου κόσμου και έτσι

αποκαθίσταντο η κοσμική τάξη.
Οι αιματηρές θυσίες ήταν ως κέντρο τους το αίμα, διότι αυτό ήταν που έδινε ζωή

στον άνθρωπο και με την έλλειψη του ο άνθρωπος πέθαινε. Το αίμα του ζώου

συμβόλιζε την προσφορά της ζωής στον Θεό. Έτσι, οι θυσίες γίνονταν αυστηρά για τον
ίδιο τον Θεό και η κατανάλωση αίματος από κάποιον άνθρωπο ήταν αυστηρά

58 Ζάρρας, Ιστορία της εποχής της Καινής Διαθήκης. Σελ. 262.

59 Barker, The gate of heaven : the history and symbolism of the Temple in Jerusalem (Sheffield:
Sheffield Phoenix Press, 2008). Σελ. 32.

60 Grabbe, Judaic religion in the Second Temple period : belief and practice from the Exile to
Yavneh (London ; New York: Routledge, 2000). Σελ. 130.

13