Page 10 - aslanidis-naos
P. 10

γραμματείς διηύθυναν την γραφειοκρατία και χαρακτηριζόντουσαν ανεπίσημα ως την

                                                      39
                   γραφειοκρατική τάξη της κοινωνίας .
                         Οι  γραμματείς  εξαιτίας  της  ιδιότητας  τους  ήταν  αυτοί  που  συμβούλευαν  τον

                   βασιλιά ή τον κυβερνήτη της Ιουδαίας για τα σημαντικά ζητήματα, αλλά ήταν και αυτοί
                   που  έγραφαν  τα  συμβόλαια  για  τον  απλό  άνθρωπο.  Επομένως  μπορούμε  να

                   καταλάβουμε ότι κατείχαν ένα σημαντικό ποσοστό δύναμης και επιρροής εκείνη την
                   εποχή.  Είναι  πιθανόν  να  υπήρχαν  και  σχολές  στις  οποίες  εκπαιδεύονταν  οι

                              40
                   γραμματείς .
                         Γραμματείς  υπήρχαν  σχεδόν  σε  κάθε  κοινωνική  ομάδα,  όπως  ανάμεσα  σε
                   Φαρισαίους,  Σαδδουκαίους,  αλλά  και  Εσσαίους.  Ο  Ιώσηπος  μας  αναφέρει  ότι  οι

                   γραμματείς δεν ήταν μια ενιαία τάξη, αλλά άτομα από διάφορες τάξεις και ομάδες

                   λάμβαναν αυτήν την ιδιότητα για να βοηθήσουν στην ανάγνωση της Γραφής, αλλά και
                                                                    41
                   σε  άλλες  σημαντικές  ασχολίες  παρόμοιου  τύπου .  Οι  γραμματείς  ήταν  ιδικοί  σε
                   ζητήματα του Νόμου και αναλάμβαναν το έργο αντιγραφής των ιερών Γραφών, όπως
                   και  άλλων  κειμένων.  Σε  αρκετές  περιπτώσεις  ερμήνευαν  το  Νόμο  σε  όσους  δεν

                   μπορούσαν  οι  ίδιοι  να  το  κάνουν.  Γι’  αυτό  τον  λόγο  έλαβαν  και  τον  τίτλο  του
                   Νομοδιδασκάλου .
                                    42
                         Έτσι, οι γραμματείς έπαιζαν τον σημαντικό ρόλο διατήρησης των προφορικών,

                   αλλά  και  των  γραπτών  παραδόσεων  των  Ιουδαίων.  Ήταν  αυτοί  που  ανέλαβαν  την
                   μετάδοση του Νόμου στις επόμενες γενιές, για να παραμείνει αναλλοίωτος. Άλλωστε,

                   ο γραμματέας Έσδρα ήταν αυτός που έφερε το χειρόγραφο του Νόμου από την Περσία
                                 ου
                                             ου
                   στα μέσα του 5  με αρχές 4  αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με το ομώνυμο βιβλίο του ο Έσδρας
                   γνώριζε το Νόμο που δόθηκε στον Μωυσή από τον Θεό και τον διαφύλαξε για να τον
                                                    43
                   παραδώσει πίσω στους Ιουδαίους . Επομένως, από τις αναφορές στα αρχαία κείμενα






                   39  Cohen, From the Maccabees to the Mishnah. Σελ. 137 κ.ε.

                   40  Περισσότερα βλ.: Murphy, The religious world of Jesus : an introduction to Second Temple
                   Palestinian Judaism (Nashville: Abingdon Press, 1991). Σελ. 219 κ.ε. και
                   41  Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία 11:5,1 και 12:3,3. Schürer, et al., The history of the Jewish

                   people in the age of Jesus Christ (175 B.C.-A.D. 135). Σελ. 214-215.
                   42   Φιλιππίδης,  Ιστορία  της  εποχής  της  Καινής  Διαθήκης  :  εξ  απόψεως  παγκοσμίου  και

                   πανθρησκειακής. Σελ. 414-415.
                   43  Α΄ Εσδ. 7:6. Ιώσηπος, Ιουδαϊκός Πόλεμος 5:13,1.


                                                            9
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15