Page 7 - aslanidis-naos
P. 7

του ιερέα έπρεπε να αποδείξει ότι κατάγετε από την γενιά του Ααρών και του γιού του

                   Ελεάζαρ, οι οποίοι, δίδασκαν τον λαό, θυσίαζαν, δίκαζαν και φρόντιζαν την Κιβωτό
                                                                  22
                   της Διαθήκης μαζί με την Σκηνή του Μαρτυρίου .
                         Οι  ιερείς  ήταν  χωρισμένοι  σε  είκοσι-τέσσερεις  ομάδες  και  η  κάθε  μια  ήταν
                   υπεύθυνη  για  να  λειτουργεί  τον  Ναό  μια διαφορετική  εβδομάδα.  Οι  ιερείς  ζούσαν

                   συνήθως έξω από την Ιερουσαλήμ και μόνο την βδομάδα που λειτουργούσαν έμεναν
                   στην Ιερουσαλήμ. Δύο φορές τον χρόνο έπρεπε να είναι όλοι παρόντες για τις μεγάλες

                                                                23
                   εορτές των προσκυνητών που λάμβαναν χώρα . Βέβαια, υπήρχε μια έντονη διαφορά
                   μεταξύ της ιερατικής αριστοκρατίας που εδραζόταν στην Ιερουσαλήμ και τον κοινό
                   ιερέα. Κύρια καθήκοντα των ιερέων ήταν η τέλεση των θυσιαστικών και λατρευτικών

                                                                                                24
                   τελετών. Αυτοί ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να προσεγγίσουν το θυσιαστήριο .
                         Μια ομάδα Λευιτών, ήταν πάντοτε προσκολλημένη σε μια αντίστοιχη ομάδα
                   ιερέων, όπως και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Τον α΄ αιώνα π.Χ. με α΄ αιώνα

                   μ.Χ. ο αριθμός των ιερέων είχε αυξηθεί σε τέτοιο ποσοστό που ξεπερνούσε τις ανάγκες
                             25
                   του  Ναού .  Ο  ιερέας,  επίσης,  αναλάμβανε  και  τα  καθήκοντα  καθαρμών  και
                   εξαγνισμών καθώς και την διεκπεραίωση των δικαστικών και νομικών θεμάτων. Η
                   θέση τους, όμως, τους παρείχε και κάποιες απαγορεύσεις όπως ότι δεν μπορούσαν να

                   παντρευτούν  διαζευγμένη  γυναίκα  ή  να  συναναστραφούν  με  κάποια  γυναίκα  που

                   θεωρείτο ακάθαρτη, επίσης δεν επιτρέπονταν να αγγίξουν νεκρό σώμα, εκτός εάν το
                                                              26
                   πρόσωπο ανήκε σε κοντινό συγγενικό κύκλο .
                         Οι Λευίτες προέρχονταν από την φυλή Λευί που έλαβε το όνομα της από τον
                   τρίτο γιό του Ιακώβ. Οι Λευίτες δεν έλαβαν μερίδιο γης στην γη της Επαγγελίας και

                   τους  δόθηκε  η  αρμοδιότητα  να  αφιερωθούν  στην  λατρεία  του  Θεού.  Είχαν  πολλά
                   καθήκοντα με το αρχαιότερο εκείνο της υπηρεσίας της Σκηνής του Μαρτυρίου. Στο

                   τρίτο και τέταρτο κεφάλαιο του Λευιτικού περιγράφονται οι αρμοδιότητες που τους




                   22  Ζάρρας, Ιστορία της εποχής της Καινής Διαθήκης. Σελ. 254.

                   23  Ferguson, Backgrounds of early Christianity. Σελ. 530.
                   24  Schürer, et al., The history of the Jewish people in the age of Jesus Christ (175 B.C.-A.D.
                   135). Σελ. 239.

                   25   Jeremias,  Jerusalem  in  the  time  of  Jesus  (London,:  S.C.M.  Press,  1969).  Σελ.  160.  Και
                   Schürer, et al., The history of the Jewish people in the age of Jesus Christ (175 B.C.-A.D. 135).

                   Σελ. 245.
                   26  Λευ. 21:1-4.


                                                            6
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12