Page 9 - iakovidis-agpaisios

8.Όχι να κάνουμε υπομονή ή να αγαπιόμαστε χάριν των παιδιών, αλλά να αγαπιόμαστε για

τους εαυτούς μας κι αυτή η αγάπη, αν υπάρχει, δίνει την ασφάλεια και στην καρδιά των παιδιών.

9.Το επάγγελμα δεν αλλάζει τον χαρακτήρα, αλλά ρίχνει σκόνες πάνω στον άνθρωπο και
πρέπει αυτές τις σκόνες να μη τις μεταφέρει κανείς στο σπίτι, αλλά μετά τη δουλειά να μπαίνει

σε μια Εκκλησία, να κάνει το σταυρό του, να φιλά την εικόνα του Χριστού και να ξεχνά όλες τις
κακές εντυπώσεις απ’ την εξάσκηση του επαγγέλματός, για να μην τις μεταφέρει στο σπίτι.

Άγιος Παΐσιος: Ο άνθρωπος που ενεργεί με την καρδιά και όχι το μυαλό τα πάντα δύναται

Από τις συναντήσεις μας το 1980

1.Οι άλλοι δικαιούνται να μας βασανίζουν, χτυπούν, βρίζουν, περιφρονούν. Εμείς δεν έχουμε
δικαίωμα να κάνουμε τα ίδια. Το δικαίωμά μας το φυλάει ο Χριστός στην άλλη ζωή.

2.Το καλό δεν είναι καλό, αν δεν έχει μέσα του το στοιχείο της αυταπάρνησης, της στερήσεως

από κάτι που μας ανήκει και είναι χρήσιμο σε μας.

3.Ο άνθρωπος που ενεργεί με την καρδιά και όχι το μυαλό τα πάντα δύναται, γιατί η καρδιά

είναι η πιο μεγάλη δύναμη του ανθρώπου. Ό,τι αγαπάς με την καρδιά σου δεν κουράζεσαι να
το κάνεις, έστω κι αν θέλει πολύ κόπο. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι στους οποίους υπερτερεί η

καρδιά (έναντι της λογικής) έχουν απεριόριστες δυνατότητες δημιουργικής δράσεως εκεί που
αγαπούν.

4.Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε πρόβλημα, ερώτημα δεν μπορούμε να απαντήσουμε με ένα ναι
ή με ένα όχι. Χρειάζεται πολλές φορές να περιμένουμε, να κάνουμε υπομονή, ν’ αναβάλλουμε

την απάντηση μέχρις ότου δείξει ο Θεός και ξεκαθαρίσει η κατάσταση.

5.Όταν σε κάτι διαφωνείς με τη σύζυγος, πες τη γνώμη σου, αλλά υποχώρησε στο θέλημά της
κι, αν βγει ζημιά από το θέλημά της, μην της πεις «Είδες; Έγινε το δικό σου και την πάθαμε»,

γιατί τότε θα αρχίσει τις δικαιολογίες.

6.Η αρρώστια της εποχής μας είναι ότι πιστεύουμε στους λογισμούς. Δεν χρησιμοποιούμε ούτε
τη λογική. Χρειάζεται να μην πιστεύουμε στους λογισμούς, γιατί μπορεί να μας τρελάνουν.

Χωρίς να έχουμε τίποτε, αγωνιούμε «μήπως έχω καρδιά; Μήπως έχω καρκίνο;» και δώστου

εξετάσεις.