Page 6 - iakovidis-agpaisios

21. Ο σημερινός άνθρωπος δεν συμπεριφέρεται ενώπιον του Θεού με φιλότιμο. Κοιτάζει αν αυτό

που κάνει τον κολάζει ή όχι και ζητά να τα απολαύσει όλα μέχρι του σημείου που από κει και
πέρα κολάζεται. Δεν ενεργεί με φιλότιμο, δεν κάνει δηλαδή και μια θυσία, έστω κι αυτών που

του επιτρέπονται και δεν τον κολάζουν, χάριν του Θεού.

22. Προσεύχομαι: «Θεέ μου, σε παρακαλώ πολύ, όταν είναι να πεθάνω, να βρίσκομαι σε τέλεια
ανθρώπινη εγκατάλειψη».

23. Ο άνθρωπος μπορεί κι απ’ αυτή εδώ τη ζωή να ζήσει τις ηδονές του Παραδείσου.

24. Λέμε ότι είμεθα πνευματικοί άνθρωποι, αλλά κινούμεθα πάνω σε κοσμική τροχιά. Εμείς
κάνουμε τώρα ευαγγέλιο της λογικής (να είμαι, λέει, πνευματικός άνθρωπος, αλλά να μη με

πιάνουν οι άλλοι για κορόιδο). Παράδειγμα στο θέμα της ελεημοσύνης. Αντίθετα ο Χριστός
έδειξε σε μας μια αγάπη πέρα από τη λογική.

25. Όσο πάει ο κόσμος οι καλοί λογισμοί εξαφανίζονται. Το μυαλό των ανθρώπων όλο πάει

στο κακό, δεν μπορούν να σκεφθούν κάτι καλό για τον άλλο, βλέπουν πονηρά κι εκεί που όλα
είναι αθώα.

26. Στην αρχή οι καλοί ταλαιπωρούνται. Επιτρέπει ο Θεός να πέφτουν στα χέρια κακών
ανθρώπων, για να δοκιμάζονται.

Άγιος Παΐσιος: Δίκαιοι κατ' άνθρωπον και δίκαιοι κατά Θεόν

Από τις συναντήσεις μας το 1978

1.«Κύριος αγαπά δικαίους». Υπάρχουν δίκαιοι κατ’ άνθρωπον που δεν αδικούν τους άλλους
και δίκαιοι κατά Θεόν. Οι δεύτεροι προτιμούν να αδικηθούν, να μη δικαιωθούν από τους

ανθρώπους, για να δικαιωθούν από τον Θεό. Πολύ τους αγαπά αυτούς ο Θεός. Πολύ με συγκινεί
αυτή η φράση του ψαλμού: «Κύριος αγαπά δικαίους». Αυτοί αποταμιεύουν τη δικαίωσή τους

στην άλλη ζωή.

2.Αγάπη μέσα στην οποία υπάρχει ικανοποίηση του εγώ μας, που δεν έχει δηλαδή το
χαρακτηριστικό της αυτοθυσίας, της τέλειας απάρνησης του εαυτού μας χάριν του αγαπωμένου

είναι για πέταμα. Το εγώ είναι σαν μια ακαθαρσία μέσα σ’ ένα ωραίο κατά τα άλλα πιάτο καλού

φαγητού. Το πετάς ολόκληρο.