Page 6 - ioannou-theologia
P. 6
όταν ο Υιός Του υποφέρει, χωρίς να χάνει ποτέ την απάθειά Του.
Επιπρόσθετα, το επίσης απαθές Άγιο Πνεύμα, με «αλαλήτους
στεναγμούς», όπως λέγει η Γραφή, παρακαλεί υπέρ των ανθρώπων.
Πάντως, το να πιστέψουμε, όπως κάνει η ορθόδοξη θεολογία, ότι ο
Πατήρ υπέφερε όντως για το Παιδί Του, κατά τη στιγμή της Σταύρωσης,
βοηθά εμάς τους απλούς πιστούς να εννοήσουμε, κατά το δυνατόν, το
μέγεθος, όχι μόνο της θείας μακαριότητας, αλλά και υπερφυούς
αγάπης.
Συναφές με αυτό είναι και το εξής: ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο και
λυπάται για αυτόν. Και πρέπει να το προσέξει κανείς πολύ αυτό, γιατί
και πάλι κατά τους Καθολικούς (όπως το επεξηγεί ωραία ο π. Ιω.
Ρωμανίδης στα βιβλία του), ο Θεός στην πραγματικότητα δεν σχετίζεται
καθόλου με τον κόσμο! (μάλιστα, με τις ταπεινές μου δυνάμεις, έψαξα
ο ίδιος τις πηγές, και βρήκα ότι όντως αυτή είναι πράγματι η θεολογία
του Θωμά Ακινάτη). Ωστόσο, ρώτησα και πάλι απορημένος τον
Γέροντα, γιατί, για να σωθεί ο άνθρωπος, έπρεπε οπωσδήποτε να
σταυρωθεί ο Ίδιος ο Θεός, ο Υιός. Δεν μπορούσε να συμβεί κάτι άλλο;
Βέβαια, όπως είπα, αυτά τα ξέρει μόνο ο Κύριος, ωστόσο, ο Γέροντας
απάντησε «ως φαίνεται, δεν θα υπήρχε άλλος τρόπος σωτηρίας του
ανθρώπου, για να χρειαστεί ο Πατήρ να παραδώσει τον μονογενή Υιό
Του στον Σταυρό». Έτσι λοιπόν, όχι μόνο ο Θεός σχετίζεται πραγματικά
με τον κόσμο, αλλά άφησε την ουράνια δόξα Του, την μεγαλοπρέπειά
Του, την μακαριότητά Του, και ήρθε εδώ στη γη, για να γεννηθεί
φτωχός, να υποστεί ραπίσματα για τον άνθρωπο, και στο τέλος να
σταυρωθεί. Και μάλιστα, ο Γέροντας διασαφηνίζει ότι δεν πρέπει απλώς
να λέμε ότι «ο Χριστός σταυρώθηκε για όλο το ανθρώπινο γένος», το
οποίο βέβαια είναι σωστό, αλλά καλύτερα «ο Χριστός σταυρώθηκε για
μένα». Δηλαδή, είναι βασική αλήθεια, κατά τον Γέροντα ότι, αν
χρειαζόταν ο Κύριος να σταυρωθεί μόνο για μένα, ανενδοίαστα θα το
έκανε. Τόσο μεγάλη είναι η αγάπη Του για τον καθένα από μας, με τόση
αξία μας έπλασε, και δεν είμαστε απλά γήινες σάρκες, που
εξαφανιζόμαστε δήθεν όταν πεθαίνουμε. Και μια μεγάλη πλάνη του
5
