Page 16 - kafkopoulou-tourkikaithi

58
τούς Μογγόλους, αποδυνάμωσαν την σελτζουκική κυριαρχία . Κατά την
διάρκεια τής βασιλείας τού Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου (1259-1282), ένας νέος

εχθρός εκτόπισε βαθμιαίως τούς Σελτζούκους Τούρκους από την Μικρά Ασία.

Ήσαν οι Οθωμανοί, ένα τουρκικό φύλο υπό την ηγεσία τού Οθμάν ή Οσμάν,

(1288-1326), που αποτελείτο από νομάδες κτηνοτρόφους . Σταδιακά, οι
59
Οθωμανοί αναμείχθηκαν με Σελτζούκους και Έλληνες τής Ανατολής, ενώ

άρχισαν να ασχολούνται με την γεωργία και να αφήνουν τον νομαδικό τρόπο

ζωής. Η συνεχόμενη άνοδος των Οθωμανών, δεν είχε προβληματίσει αρχικά

την Κωνσταντινούπολη, μέχρι την νίκη των τελευταίων έναντι των βυζαντινών

60
στρατευμάτων, στο Βαφαίο, μεταξύ Νίκαιας και Νικομήδειας, στα 1301 . Στα
1326, η Προύσα παραδίδεται έπειτα από συνθηκολόγηση, ενώ ακολουθεί η

61
Νίκαια δύο χρόνια αργότερα και η Νικομήδεια στα 1337 . Στα τέλη τού 14
ου
62
αι., οι Οθωμανοί ήλεγχαν σχεδόν ολόκληρη την Μικρά Ασία .

Η πρώτη αναφορά στο έργο του Δούκα για τους Τούρκους, μας

πληροφορεί πως κατοικούσαν στη Λυκαονία και εξουσίαζαν τις μακρινότερες

περιοχές όπως την Καππαδοκία, τη Γαλατία, την Παμφυλία, την Αρμενία, τον

Ελενόποντο, την Πισιδία, τη Λυκία, την Κοίλη Συρία.

Στο έργο του, ο Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος (1391-1425) μιλά για το

63
Ισλάμ . Η κυριότερη πηγή ωστόσο για την πρώιμη βασιλεία τού ίδιου τού
Μανουήλ Β’, είναι η Ιστορία τού Δούκα. Ο αυτοκράτωρ, έγραψε από

58
Runciman, Η Άλωση, σ. 86.
59 Γιαννακόπουλος, Μεσαιωνικός Δυτικός Πολιτισμός, σ. 474-475.
60 Runciman, Η Άλωση, σ. 90.
61 Όπ. π., σ. 91. Σχετικά με την πίεση των Οθωμανών Τούρκων σε Προύσα, Νίκαια και Νικομήδεια, και στην στάση
τού Βυζαντίου, βλ. Vasiliev, Ιστορία τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τ. Β’, σ. 306-307.
62 Vasilev, Ιστορία, τ. Β’, σ. 326.
63 Αγγέλου, «Ο Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος και το Ισλάμ», σ. 211-222.

15