Page 5 - kafkopoulou-tourkikaithi

στην Μυτιλήνη, έως και το 1462, έτος κατά το οποίο ο Μωάμεθ ο Πορθητής

8
καταλαμβάνει τη νήσο . Ο Δούκας μάλιστα, εστάλη από τον ηγεμόνα τής
9
νήσου, προς υποδοχή τού σουλτάνου με πλούσια δώρα , ενώ ετοίμασε και
πολυτελές δείπνο για εκείνον .
10

Η μαρτυρία τού Δούκα έχει μεγάλη ακρίβεια και αξιοπιστία, καθώς

πέραν τού προσωπικού χαρακτήρα τής αφηγήσεως, τα γεγονότα που

περιγράφει είναι πραγματικά και οι λεπτομέρειες που δίνει, είναι ορθά και

ου
λογικά διατυπωμένες. Ιδίως όσον αφορά στα γεγονότα τού 15 αι.. Οι
Οθωμανοί Τούρκοι, παρουσιάζονται ως μία νομαδική φυλή, η οποία θέλει να

αφομοιώσει και εξουδετερώσει το ελληνικό στοιχείο. Για εκείνον, η εθνική

ανεξαρτησία είναι ζήτημα υψίστης σημασίας, ενώ η φιλενωτική στάση του,

υπήρξε αποτέλεσμα τής πεποίθησής του για κοινούς δεσμούς Ανατολής –

Δύσης.

Η αφήγηση τού Δούκα κινείται σε δύο αντιθετικούς αλλά τεμνόμενους

άξονες. Αφ’ ενός εξιστορεί την άνοδο των Τούρκων, αφ’ ετέρου μιλά για την

σταδιακή συρρίκνωση τής Αυτοκρατορίας. Οι Τούρκοι είναι διαρκώς άρπαγες

και άνθρωποι δίχως εντιμότητα, ενώ οι Ρωμαίοι, ο χυδαίος όχλος, όπως

επανειλημμένως τονίζει, δεν έχουν σθένος και αποφασιστικότητα. Στέκεται με

συμπάθεια απέναντι στην φιγούρα τού τελευταίου Παλαιολόγου, τού
Κωνσταντίνου, -παρ’ ό, τι δεν τον θεωρεί αυτοκράτορα των Ρωμαίων-, για το

8 Tusculum Lexikon, Δούκας, σ. 160.
9 Δούκας, Βυζαντινοτουρκική Ιστορία, σ. 603-605.
10 Όπ. π., σ. 611.

4