Page 8 - koronis-eleftheria-voulisis

8

διακυβέρνηση της πόλης. Ο περιορισμός του χώρου δράσης του ανθρώπου από τα τείχη της
πόλης διέκοψε την επικοινωνία του με την φύση, διότι τον απέκλεισε από την ύπαιθρό. Η
νέα πραγματικότητα διχοτομεί εκ των πραγμάτων την φύση και τον άνθρωπο, ο οποίος την
βλέπει, πλέον σαν ξένο ως προς αυτόν σώμα. (Vegetti,2003:44-45)

Η λειτουργία της ελευθερίας στη πόλη δημιουργεί δύο βασικά προβλήματα : τον
επεκτατισμό και την αδικία. Η κακή αντίληψη της ελευθερίας γεννά τον ιμπεριαλισμό. Η
απόκτηση μεγάλης ισχύος μιας πόλης δημιουργεί στους πολίτες την αλαζονεία της εξουσίας
και την βουλιμία να επιβληθούν κυριαρχικά σε άλλες πιο αδύναμες πόλεις,. Όταν αρχίζουν
οι επεκτατικοί πόλεμοι τελειώνει η ομαλή ζωή. Οι κατακτημένες πόλεις και οι απειλούμενες
συνασπίζονται, αντιστέκονται ή εξεγείρονται. Αυτό κάνει τους κατακτητές πιο
απάνθρωπους και αντιδρούν όλο και πιο σκληρά. Αυτή η τρέλα διαρκεί μέχρι να ανατραπεί
η ιμπεριαλιστική δύναμη. Αυτό έγινε με τους Περσικούς πολέμου και με την ανατροπή του
πρώτου Αθηναϊκού ιμπεριαλισμού (404 π.χ.) μετά τη ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό
πόλεμο και του δεύτερου (355 π.χ.) όταν αποστάτησαν οι πόλεις «σύμμαχοι» τη. Τελικά η
φανατική προσήλωση των αρχαίων Ελλήνων στην ελευθερία της πόλης τους, τους εμπόδισε
να δουν την προοπτική μιας πανελλήνιας ένωσης και έμειναν εγκλωβισμένοι στα στενά
χωρικά αλλά και ιδεολογικά όρια ενός συγκεκριμένου τόπου. (Romilly, 1992:56-58)

Η πολιτική ελευθερία
ο
Από τον 5 π.χ. αιώνα από την εποχή των Μηδικών πολέμων ο κίνδυνος της απώλειας
της εθνικής ανεξαρτησίας (πρωταρχικό αίσθημα) αφύπνισε στους πρόσκαιρα ενωμένους
Έλληνες, ένα άλλο εξ ίσου καίριο αίσθημα, το αίσθημα της πολιτικής ελευθερίας. Το κοινό
συμφέρον το οποίο τους ένωσε τους πρόσφερε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν την
διαφορά των δύο υπό σύγκρουση καθεστώτων. Ανακάλυψαν, επίσης, τα συγγενικά
χαρακτηριστικά της φυλής τους τα οποία υπάρχουν κοινά σε όλους τους πολίτες των
ελληνικών πόλεων. Σχηματίζεται κατ’ αυτό το τρόπο και η συνεκτική έννοια της Ελλάδας η
οποία περιλαμβάνει όλους τους Έλληνες. Τα κοινά χαρακτηριστικά τα οποία επικαλούνται
κατά τον Ηρόδοτο με υπερηφάνεια οι Αθηναίο είναι το ίδιο αίμα, η ίδια γλώσσα τα κοινά
ιερά, οι κοινές θυσίες και τα παρόμοια ήθη. Και τονίζουν κατά τον ίδιο συγγραφέα ότι αυτά
είναι οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να αγωνιστούν ώστε να μην «υποδουλωθεί η Ελλάδα»
(Romilly, 1992: 63)

Κατά την σύγκρουση των Ελλήνων και των Περσών φάνηκε η μεγάλη αντίθεση των
δύο πολιτικών συστημάτων. Οι Έλληνες ήταν ελεύθεροι στα πλαίσια του νόμου τον οποίο
σέβονταν και φοβόντουσαν. Ο νόμος προστάτευε την ζωή τους και την περιουσία τους και
για το λόγο αυτό οι πράξεις τους ήταν σύμφωνες με αυτόν. Ο νόμος με την προστασία του
συμπληρώνει την ελευθερία και την βοηθάει να αποκαλύψει τη δύναμη της. Η αυθεντία του
νόμου είναι ανώτερη κάθε ανθρώπινης αυθεντίας διότι είναι αποτέλεσμα συλλογικότητας.
Ενώ η ανθρώπινη αυθεντία είναι ατομική και ως εκ τούτου ανεξέλεγκτη. Αντίθετα οι Πέρσες
υπακούνε σε ένα αφέντη και το κάνουν από εξωτερικό φόβο. (Romilly, 1992: 64-66) Οι
Έλληνες μη έχοντας ουσιαστικά καμία κοινή εξουσία ούτε κατεύθυνση νίκησαν τον άνισο
γιατί πολεμούσαν για την ελευθερία τους. Η υπεράσπιση αυτού του ύψιστου αγαθού τους
έδωσε μεγάλη ηθική δύναμη και ανδρεία. Τα οποία τους έκαναν ικανούς να θυσιάσουν τα
υλικά τους αγαθά. (Παπαρηγόπουλος, 2009-2010: τ. Γ΄230)

Η πολιτική ελευθερία, έδινε στους Έλληνες μια ενθουσιώδη ώθηση για δημιουργία,
ος
η οποία έκανε το ανεπανάληπτο Ελληνικό θαύμα. Η εποχή των Μηδικών πολέμων (5 π.χ.
αιώνας) κατάφερε μια ριζοσπαστική τομή στην Ελληνική και κατ΄ επέκταση στη παγκόσμια

8