Page 9 - lazarou-poios-ginetai-na-sothei

2) Αγνοεί το ότι αυτό το χρήμα είναι χρέος (αντίθετα με χρυσάφι, ασήμι, πέτρες,
κοχύλια…).

3) Αγνοεί την τεχνητή έλλειψη που δημιουργεί το σύστημα, την θεωρεί δεδομένη

4) Ταυτίζει την μετα-φορων ‘αξία’ μου με την παραγωγικότητα/δημιουργία αξιών
5) Προ-υποθέτει ελευθέρους ισοτίμους λογικούς οικονομικούς παίκτες, αγνοώντας
την διαφορά εξουσίας του χρέους.

6) Αγνοεί την αστάθεια του Χρήμα < Χρήμα + Τόκο (Ρ<Ρ+Ι). Ο τόκος δεν παράγεται
άμεσα. Ο τόκος είναι η εργασία μας η οποία ανήκει στην τράπεζα. Για να
συνεχίσει το σύστημα πρέπει τον επόμενο χρόνο να παραχθεί και να κυκλοφορήσει
ένα ποσοστό χρήματος τουλάχιστον να καλύψει τον τόκο του προηγουμένου. Και
αυτό βγαίνει τοκιζόμενο. Δηλαδή ο πληθωρισμός (κλοπή από τους περισσοτέρους)
είναι άμεσο παράγωγο του πυραμιδικού αυτό συστήματος.

7) Αγνοεί ότι ο (χρηματικός) πλούτος είναι απάτη (γιατί ως conditional liability αυριο
ακυρωνετε η αξια του, κατι που δεν μπορει να γινει με το χρυσαφη η ασήμι, πχ)
οπότε και η ελευθερία είναι απάτη.

8) Αγνοεί την αέναη εκθετική αύξηση -- ο δανεισμός πρέπει να αυξάνει

9) Αγνοεί την αέναη αύξηση μεγεθών -- βλέπε κοινότητα - δήμος - Καλλικράτης --
διάλυση του προσωπικού, του τοπικού, του νοήματος – μια εταιρία συγχωνεύεται
με άλλη, όλα χρηματοποιουνται...

10) Αγνοεί αύξηση ταχύτητος -- οι αλλαγές γίνονται ραγδαίες, το άγχος καλπάζει

11) Αγνοεί την ιεραρχική δομή της εξουσίας στην οποία βασίζονται οι σχέσεις και
άρα δημιουργεί έναν πολιτισμό ναρκισσισμού. Η αποκτηση τραπεζικης πίστωσης
πρωτεύει στην ζωή μας.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι πραγματική κυριαρχία δεν υπάρχει ούτε στον λαό, ούτε στις
επιχειρήσεις ούτε στα κράτη αλλά ούτε στις τράπεζες αλλά στο κεφάλαιο πίσω από
τις τράπεζες, στο βάθος, στο χρήμα, που είναι καρπός μιας αυτονομημένης λογικής,
ενός πλαστού φαντασιακού που είναι τίποτα -- στον άρχων του κόσμου τούτου...

Μια και μιλάμε για αυτονομημένη λογική... σήμερα ακόμα υπάρχει φόβος μεταξύ
πιστών εδώ για τις αιρέσεις του παπισμού και προτεσταντισμού. Σας λέω ότι αυτές

8