Page 6 - lazarou-poios-ginetai-na-sothei

απλά και εύκολα. Αυτό μπορούμε να το καλέσουμε "δίκαιο" γιατί είναι
"αντικειμενικό" και όλοι μαζί να προσκυνήσουμε το νέο θεό και τις εικόνες του
(νομίσματα). Ο νόμος αυτός θα κάνει την Ρώμη δυνατή και κυρίαρχη του κόσμου.
Αυτό είναι το δίκαιο, γιατί ο κόσμος όλος έχει την χρηματική αξία του και η Ρώμη
κόβει νόμισμα για τον κόσμο και για να πληρώνει στρατεύματα να τον κατακτήσουν.
Άσε τους άλλους στην ανταλλαγή και στην βαρβαρότητα της προσφοράς. Εμείς
είμαστε οι αντιπρόσωποι του θεού που αναλάβαμε να εξαργυρώσουμε κόσμο και ζωή
σε νομισματικές μονάδες. Εμείς έχουμε την θεϊκή ικανότητα να ορίζουμε αξίες, να
νομοθετούμε τις ζωές των άλλων, να κυριαρχούμε στο κόσμο αυτό που είναι προς
πώληση και μοναδικός του αγοραστής ο θεός μας. Αυτός που μας άνοιξε τα μάτια

όταν μας έδωσε να φάμε από το δέντρο της γνώσης "καλού κ κακού".

Το χρήμα έδωσε σε όλους όσους δεν θέλουν να παράγουν-προσφέρουν έργο, να
απολαμβάνουν (κλέβουν) το έργο-προσφορά των άλλων, των ηλιθίων, των απλοϊκών.
Έτσι έδωσε στον πολιτισμό την δυνατότητα να αναπτυχθεί, να ξεφύγει από την
ομοιομορφία του λαϊκού και να δημιουργήσει έργα υπερήφανα και ξεχωριστά που
αποδεικνύουν την ανωτερότητα των μεγάλων ΕΓΩ που ξεχώρισαν από τις μάζες
χάριν της ικανότητας τους να μετατρέπουν την εργασία των μαζών σε δικό τους
κεφάλαιο και έτσι δίκαια κυβέρνησαν τον κόσμο και τον γέμισαν μεγαλοπρεπή
παλάτια και ναούς και κάστρα και έργα τέχνης (όλα πανάκριβα, χρυσά,
μαλαματένια, διαμαντένια). Έτσι έχτισαν στον κόσμο τον παράδεισο που ο
Δημιουργός του ήταν ανίκανος να χτίσει. Τι να χτίσει αυτός; όλο δάση και κάμπους
και βουνά… λασπουριά. Τι ξέρει αυτός απ' του χρυσού την ευγενή αρχοντιά…

Το χρήμα μας απελευθέρωσε από την ευγνωμοσύνη. Μου πρόσφερες πολύτιμη
εργασία; Πάρε 50 Ευρώ. Με γιάτρεψες; Πάρε 100. Μου έμαθες γράμματα και με
ξεστράβωσες πάρε 65. Με πήρες στο αμάξι σου και με πήγες στο νοσοκομείο; Πάρε 25.
Τι τώρα; Θα σου έχω και υποχρέωση; Μήπως πρέπει και να σε ευχαριστήσω; Να σου
χαμογελάσω; Πληρώθηκες τι άλλο θες; Εγώ δεν πρόκειται να σε ανταμείψω με τα
έργα των χειρών μου, ούτε με τίποτα δικό μου. Τα δικά μου είναι για μένα. Πάρε
χρήμα. Τι καλύτερο. Το κάνεις ό,τι θες. Ό,τι κακία σου έρθει στην καρδιά μπορείς να
την ικανοποιήσεις με αυτό. Δεν σου φτάνει; Ε, τι να κάνουμε, δεν είσαι αρκετά
καπάτσος να το συσσωρεύσεις. Αν σε αυτόν τον κόσμο μέτραγε η εργασία, πως θα
είχαμε πλούτο; Φαντάζεσθε μια τράπεζα να μαζεύει εργατική δύναμη και ενέργεια;
Ή ένα θησαυροφυλάκιο νάναι γεμάτο καρέκλες ή ακόμη χειρότερα μήλα; Τότε ο
κόσμος μας θα ήταν ο βαρετός κόσμος της νεολιθικής εποχής. Όλοι ίσοι, όλοι
χωριάτες. Ενώ τώρα, υπάρχει πολιτισμός, υπάρχει κίνητρο. Ναι, ΚΙΝΗΤΡΟ. Το
ΚΕΡΔΟΣ, το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΕΡΔΟΣ, το ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΕΡΔΟΣ, αυτό κινεί τον κόσμο,
κάνει τον υψηλό πολιτισμό δυνατό. Είναι κάτι σαν (αν)άγιο πνεύμα ένα πράγμα. Ναι
είναι το βαθύ νόημα του κόσμου. Η ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ.

5