Page 5 - lazarou-poios-ginetai-na-sothei
P. 5

Στις λογικές σχέσεις, όπου κοινωνείται το λογικό πρόσωπο με την κοινωνία του λόγου
            – ομιλίας - φανέρωσης της καρδιάς, τα πρόσωπα μπορούν να καλούν το ένα το άλλο
            "φίλε"  [Ιω.15:15].    Στις  εμπορικές  σχέσεις,  όπου  δεν  κοινωνείται  τίποτα  γιατί  ό,τι
            κοινωνείται είναι το τίποτα του χρήματος, τα άτομα δεν μπορούν να αποκαλέσουν το
            ένα το άλλο παρά μόνο (στην καλύτερη περίπτωση) "συνέταιρε".

            Ό,τι  λέω  "βία"  είναι  ακριβώς  αυτή  η  ανομία  που  το  χρηματικό  φαντασιακό  εισάγει
            στην  φύση  και  στις  σχέσεις  γιατί  είναι  βία  χωρίς  τέλος  (αντίθετα  με  την  βία  που
            συναντάμε  στην  φύση  ή  στις  "πρωτόγονες"  κοινωνίες,  που  έχει  ΠΑΝΤΑ  όρια).    Για
            αυτό και μια εξέλιξη στην βασιλεία του διάβολου είναι το χρήμα χωρίς αντίκρισμα.
            Το αντίκρισμα μας συνδέει στην κτίση και με κάποιον τρόπο στον Θεό και ήταν ένα
            όριο στην βία του χρήματος.  Το ηλεκτρονικό χρήμα θα λέγαμε είναι το πρώτο άυλο
            πράγμα  που  έφτιαξε  ο  άνθρωπος.    Είναι  βία  χωρίς  όρια.    Εάν  η  ‘κοινή  λογική’  ή  ο
            ‘κοινός νους’ ήταν ο κοινός λόγος που φύτρωνε στο πλούσιο και στέρεο έδαφος της
            κοινής εμπειρίας, και γεννούσε τον διάλογο η πολιτική, το άυλο χρήμα επιτρέπει την
            μονεταριστική  ερμηνεία  του  κόσμου  να  αντικαθιστά  την  κοινή  εμπειρία  και  τον
            διάλογο  με  ένα  φαντασιακό  αξιακό  σύστημα  και  ένα  πλέγμα  σχέσεων  κυριαρχίας,
            που αναπαράγουν στο διηνεκές την βία της ανομίας.

            Ελεύθερη  πολιτική  δεν  πρόκειται  φυσικά  να  υπάρξει  ποτέ  απολύτως,  παρά  μόνο
            (ελπίζουμε)  στην  αγκαλιά  Του,  όμως  όση  είναι  δυνατόν  να  υπάρξει  σε  αυτόν  τον
            κόσμο και να δώσει τις συνθήκες για μια στοιχειώδη ειρήνη, αυτή μπορεί να γεννηθεί
            μόνο  σε  συνθήκες  αυτονομίας  της  κοινωνίας.    Τόσο  η  ετερονομία  του  απρόσωπου-
            γραφειοκρατικού  "κράτους",  όσο  και  (και  ακόμη  χειρότερα)  η  ανομία  της
            μονεταριστικής  αναρχίας,  στραγγαλίζουν  την  ελευθερία  των  προσώπων  και
            αρνούνται την λογική δημιουργία του Θεού.


            Το  χρήμα  άνοιξε  σε  όλους  την  δυνατότητα  να  "απολαμβάνουν"  τον  αυτοεγκλεισμό
            της  πλεονεξίας.  Πλέον  είναι  εύκολο  να  συσσωρεύεις,  και  μάλιστα  να  μπορείς  να
            ελέγχεις  την  εργασία  και  τις  ζωές  των  άλλων  χωρίς  να  έχεις  την  ανάγκη  να  είσαι
            δυνατός βασιλιάς, ή χωρίς να έχεις ιδιωτικό στρατό, ή χωρίς να είσαι ο αρχιερέας της
            φυλής. Απλά συγκεντρώνεις στα χέρια σου όλη την "αξία" της εργασίας των άλλων

            και  την  κλειδώνεις  στα  συρτάρια  σου.  Η  απολυτή  ηδονή  της  κυριαρχίας  πάνω  σε
            ανθρώπους και πράγματα.

            Το χρήμα άνοιξε την δυνατότητα να νομοθετηθεί η ζωή όλη μέσα από ένα απλό και
            ενιαίο αξιακό σύστημα, γιατί το χρήμα επιβάλλει μόνο ένα αξιακό σύστημα, την τιμή
            του.  Όλα  μπορούν  να  μπουν  στο  ίδιο  καντάρι  (=ζυγαριά)  και  να  ελεγχθούν  πολύ



                                                            4
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10