Page 13 - mpotsari-vioithiki

γ. 1ος έως 4ος αιώνας μ. Χ.
Τον 1ο αιώνα ξεκινάει η Ρώμη να παρακμάζει και ως συνέπεια αυτού έρχεται και

η εγκατάλειψη κάθε δημόσιου ή ατομικού κανόνα υγιεινής. Τα έργα που

συνέβαλαν στη δημόσια υγεία και ήταν κάτω από την επίβλεψη του κράτους,

παύουν να συντηρούνται και καταστρέφονται με αποτέλεσμα την κατακόρυφη
αύξηση των επιδημιών. Με την ίδρυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας γίνεται

υιοθέτηση των αρχών της δημόσιας υγείας από τους Ρωμαίους και κατασκευή

πολλών έργων υγιεινής. Οι Βυζαντινοί μετέδωσαν τις αρχές αυτές στους Άραβες

και αυτοί με τη σειρά τους στη Δυτική Ευρώπη .
13

Ο Χριστιανισμός βοήθησε την κοινωνική πρόνοια να οργανωθεί. Έβαλε στην

πρώτη θέση τους ασθενείς και τους άπορους, εισήγαγε τη θυσία για τον
πλησίον, τη φιλανθρωπία και θεμελίωσε την ιατρική περίθαλψη ως υποχρέωση

των κληρικών. Οι Πατέρες της Εκκλησίας διατηρούν τη διδασκαλία ότι ο Χριστός

είναι ιατρός σώματος και ψυχής αλλά αναγνωρίζουν και την ιατρική ως

θεόσδοτη τέχνη, της οποίας η μη αναγνώριση θα σήμαινε άρνηση ενός δώρου

του Θεού. Αντιπροσωπευτικότερη μορφή των Πατέρων είναι ο Μέγας Βασίλειος
που πέτυχε τη σύζευξη ιατρικής και χριστιανικής πίστης 14 και ίδρυσε το πρώτο

νοσοκομείο, τη Βασιλειάδα, το 370μ.Χ στην Καισάρεια.

Αρχικός σκοπός της ίδρυσης νοσοκομείων στο Βυζάντιο ήταν η παροχή ιατρικών

υπηρεσιών σε όσους δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα, μιας και η ασθένεια

θεωρούνταν ανάγκη μπροστά στην οποία όλοι ήταν ίσοι και δεν υπήρχαν

διαφορές πλούτου ή τάξης. Έτσι, τα νοσοκομεία παρείχαν περίθαλψη σε
οποιονδήποτε και όχι μόνο σε απόρους. Διαπιστώνεται ότι η οργάνωση των

νοσοκομείων της εποχής σε αρκετά σημεία μοιάζει με τη σημερινή, αφού

λειτουργούσαν εξειδικευμένα τμήματα ανά κατηγορίες παθήσεων, ενώ οι ιατροί

πλαισιώνονταν από ειδικευμένο προσωπικό με νοσηλευτικές και παραϊατρικές

13 Θεοδοσίου Ζαβιτσάνου, ό.π., σελ. 184.
η
14 Πρβλ. Μέγα Βασιλείου, Όροι κατά Πλάτος, 55 Ερωταπόκριση, PG 31, 1044-1052.
12