Page 10 - vasileiadis-thriskeia-epistimi
P. 10

δημιουργήθηκαν  από  Εκείνον.  Άλλωστε,  αρκετοί  επιστήμονες
                   υποστήριξαν  στο  παρελθόν  πως  τα  μαθηματικά  είναι  θείο  δώρο  που
                   δόθηκε στον άνθρωπο για να τον βοηθήσει να εξελιχθεί. Έτσι, ο Θεός δρα
                   όπως ένας επιστήμονας, που δοκιμάζει τη θεωρία του και στοχεύει στην

                   απόδειξή της. Ο Crawford καταλήγει σε αυτό που ονομάζει «το μοντέλο
                   του θεϊκού επιστήμονα» αναφερόμενος στον Θεό.

                          Ωστόσο, ο άνθρωπος, σε αντίθεση με τα πειράματα του επιστήμονα,
                   έχει επικοινωνία με τον Θεό, καθώς πιστεύει σε Αυτόν, Τον λατρεύει. Τα
                   μοντέλα  που  δημιουργούνται  για  τον  Θεό  από  τις  διάφορες  θρησκείες,
                   μπορούν να παρομοιαστούν με τα μοντέλα της επιστήμης που δοκιμάζουν

                   αν η θεωρία τους είναι ορθή. Τα μοντέλα, όμως, της θρησκείας ελκύουν
                   πολύ περισσότερο τον άνθρωπο, διότι εκείνος εμπλέκεται άμεσα σε αυτά,
                   από ότι τα επιστημονικά μοντέλα.

                          H θρησκεία χρησιμοποιεί και μύθο. Ο μύθος συνήθως θεωρείται ως
                   μια  ιστορία  με  σενάριο  επιστημονικής  φαντασίας,  αλλά  θα  πρέπει  να
                   σημειωθεί πως ο μύθος χρησιμοποιείται για να ερμηνεύσει ένα πραγματικό

                   γεγονός και ότι έχει βαθύτερο νόημα. Ο μύθος της Δημιουργίας δεν είναι
                   ολότελα αληθής αλλά μυθολογικά αληθής. Αυτό σημαίνει πως ο κόσμος
                   είναι  θεϊκή  δημιουργία  και  οι  άνθρωποι,  που  είναι  από  τη  φύση  τους
                   ατελείς,  ζούνε  σε  έναν  ατελής  κόσμο.  Ο  Χριστός  είναι  ένα  ιστορικό
                   πρόσωπο, αλλά οι χριστιανοί τον θεωρούν «Υιό του Θεού». Η φράση αυτή
                   δεν μπορεί να ερμηνευθεί κυριολεκτικά αλλά μεταφορικά.


                          Η θρησκεία χρησιμοποιεί και άλλες λογοτεχνικές μεθόδους, που δεν
                   χρησιμοποιούνται από την επιστήμη: παραβολή, αλληγορία, θρύλοι και
                   άλλες.

                          Η γλώσσα της θρησκείας είναι κατανοητή εντός της εκκλησίας και
                   υπόκειται  σε  εσωτερικούς  κανόνες.  Για  αυτό  και  η  γλώσσα  αυτή  έχει

                   εφαρμογή μόνο εντός της κοινότητας της εκάστοτε θρησκείας.

                          Συνοψίζοντας,  ο  Crawford  καταλήγει  να  αποδείξει  με  διεξοδικό
                   τρόπο πως η θρησκεία και η επιστήμη δεν είναι τελικά τόσο διαφορετικές
                   όσο υποστηρίζει η γενικά αποδεκτή αλήθεια. Υπάρχουν αρκετά στοιχεία
                   που  μπορούν  να  τις  οδηγήσουν  σε  γόνιμο  διάλογο  και  συνεργασία.
                   Επικροτεί, επομένως, ο μελετητής τη σύγχρονη προσπάθεια που ως στόχο

                   έχει τη συμφιλίωσή τους. Η θρησκεία ασχολείται με τον αόρατο Θεό που
                   δημιούργησε τη Φύση. Παρόμοια, η επιστήμη μελετά τα αόρατα πράγματα



                                                            9
   5   6   7   8   9   10   11