Page 3 - vasileiadis-thriskeia-epistimi

Είναι αλήθεια πως η επιστήμη σήμερα εξελίσσεται με ραγδαίους
ρυθμούς. Ο σύγχρονος άνθρωπος γνωρίζει πολλά παραπάνω για το σύμπαν
και το σώμα του. Όμως, μέσω εκείνης έχει δημιουργήσει και πολλά
επικίνδυνα όπλα, όπως είναι οι ατομικές βόμβες και οι θανατηφόροι ιοί. Η

θρησκεία, λοιπόν, χρειάζεται να επεμβαίνει, ώστε η επιστήμη να είναι
ανθρωπιστική, να βοηθάει τον άνθρωπο και όχι αποκλειστικά
τεχνοκρατική.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως η θρησκεία και η επιστήμη
χρησιμοποιούν τελείως διαφορετικές μεθόδους και γλώσσες για την
ερμηνεία του κόσμου και οποιαδήποτε προσπάθεια συνεργασίας τους είναι

μάταιη. Ωστόσο, ο συγγραφέας του βιβλίου πιστεύει πως αυτή η άποψη
είναι λανθασμένη, κάτι που θα προσπαθήσει να αποδείξει στα επόμενα
κεφάλαια, διότι, ό,τι υποστηρίζει η επιστήμη, επηρεάζει τον τρόπο
αντίληψης των πιστών για τον Θεό. Πιο συγκεκριμένα, στο κεφάλαιο 1
έως 3 παρουσιάζονται οι ομοιότητες και οι διαφορές ως προς τον τρόπο
εργασίας του Θεού και του ανθρώπου· το κεφάλαιο 4 παρουσιάζει τη

δημιουργία του κόσμου και της ανθρωπότητας και πως ο Θεός έδωσε την
ελευθερία τόσο στον άνθρωπο όσο και στον κόσμο να εξελιχθεί· το
κεφάλαιο 5 παρουσιάζει πως ο Θεός κάνει συμφωνίες με τους ανθρώπους
για να σώσει τον κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε· στο κεφάλαιο 6
υπογραμμίζεται πως η ήττα του κακού αποτελεί θρίαμβο για την
ανθρωπότητα· στο κεφάλαιο 7 αναφέρεται ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί

ο Θεός σε συνδυασμό με τις θεωρίες της επιστήμης για τον κόσμο και την
ανθρωπότητα. Τέλος, το κεφάλαιο 8 αποδεικνύει πως η οπτική γωνία της
θρησκείας είναι περισσότερο οπτιμιστική σε σχέση με εκείνην της
επιστήμης που είναι δυσοίωνη. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως ο
Crawford αναφέρεται στον Θεό και ως he και ως she, διότι Εκείνος δεν
έχει γένος.

Στο α΄ κεφάλαιο, λοιπόν, προσεγγίζεται η μεθοδολογία της
επιστήμης. Αρχικά, πολύ βασική για την επιστήμη είναι η παρατήρηση. Οι
επιστήμονες και οι φιλόσοφοι εξάγουν συμπεράσματα, τα οποία έχουν
βασίσει στην παρατήρηση της πραγματικότητας. Στην παρατήρηση, όμως,
ως μέθοδο ελλοχεύει ένα πρόβλημα: ο κάθε επιστήμονας μπορεί να
παρατηρεί το ίδιο πράγμα με διαφορετική ματιά. Αντιθέτως, η μέθοδος της

αφαίρεσης, η οποία έχει ως στόχος να οδηγηθεί από το γενικό στο ειδικό,
είναι πιο βέβαιη, γνωστή και ως παραγωγική συλλογιστική πορεία.
Προκειμένου να οδηγηθεί κανείς σε ένα έγκυρο συμπέρασμα, το οποίο

2