Page 4 - vasileiadis-thriskeia-epistimi
P. 4

δηλαδή  ισχύει,  χρειάζεται  οι  προκείμενές  του  να  είναι  αληθείς  και  να
                   ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

                          Η  επιστήμη  συνήθως  αρχίζει  με  ένα  πρόβλημα  που  χρειάζεται
                   επίλυση. Για παράδειγμα, ο Gregor Mendel, ένας Αυστριακός μοναχός που
                   έζησε  στα  1800,  είχε  προβληματιστεί  για  τα  φανερά  κληρονομικά

                   χαρακτηριστικά των φυτών. Άρχισε την έρευνά του κατασκευάζοντας μια
                   υπόθεση που αφορούσε τους νόμους της κληρονομικότητας και κατέληξε
                   να προβλέπει τα χαρακτηριστικά στα νέα φυτά.  Επίσης, ο Karl Popper
                   υποστήριξε πως η επιστήμη είναι αυτή που επιλύει προβλήματα. Δήλωσε
                   πως η ανάπτυξη κάθε θεωρίας αρχίζει από υποθέσεις οι οποίες τίθενται σε

                   εφαρμογή,  σε  πειραματικό  στάδιο,  μέχρι  να  αποδειχτούν  είτε  ότι  ήταν
                   σωστές  είτε  ότι  ήταν  εσφαλμένες.  Ο  ίδιος  ισχυριζόταν  πως  η  απόλυτη
                   αλήθεια  δεν  μπορεί  να  επιτευχθεί  ποτέ.  Τέλος,  προτείνει  πως  ο
                   επιστήμονας καταλήγει πάντοτε με περισσότερα αρνητικά αποτελέσματα
                   παρά με θετικά.  Ωστόσο, ο Imre Lakatos πρότεινε πως ένας επιστήμονας
                   δεν πρέπει να εγκαταλείπει τη θεωρία του, όταν τα αποτελέσματά της είναι

                   αρνητικά. Αντιθέτως, είναι καλύτερο να περιμένει από καλύτερες θεωρίες
                   να την αντικαταστήσουν. Μια υπόθεση στον επιστημονικό κλάδο είναι
                   καλύτερο από το τίποτα.

                       Τρεις προσεγγίσεις, όπως παρουσιάζονται από τον Crawford, για την
                   επιστημονική γνώση είναι οι εξής:

                       1.  Η  Υποκειμενική:  η  επιστήμη  βασίζεται  στις  εμπειρίες  ή  στις

                          αισθητηριακές αντιλήψεις

                       2.  Η Συμφωνία: μια θεωρία για να θεωρηθεί έγκυρη πρέπει να έχει την
                          ομοφωνία των επιστημών.

                       3.  Η  Αντικειμενική:  η  επιστήμη  δεν  βασίζεται  σε  υποκειμενικές
                          αντιλήψεις ούτε σε ομόφωνες αποφάσεις.


                       Ο Chalmes υποστήριξε πως η αντικειμενική σκοπιά είναι εκείνη που
                   υποσκάπτει την ομοφωνία των επιστημών και την υποκειμενικότητα του
                   επιστήμονα. Αρχικά, η υποκειμενικότητα  χρειάζεται την εξέταση μέσω
                   δοκιμασιών - πειραμάτων και τη συνεργασία άλλων. Η ομόφωνη άποψη
                   είναι  άκυρη  από  μόνη  της,  γιατί  θεωρεί  πως  οι  επιστημονικές  θεωρίες
                   βρίσκονται  υπό  την  κατοχή  μιας  ομάδας  επιστημόνων.  Αντιθέτως,  η
                   επιστήμη είναι διεθνής: ο Γαλιλαίος στην Ιταλία, ο Νιούτον στην Αγγλία,

                   ο Αϊνστάιν στη Γερμανία και άλλοι. Ο  Popper θα συμφωνούσε με τον


                                                            3
   1   2   3   4   5   6   7   8   9