Η Γέννηση του Χριστού αποτελεί την ανάσταση του ανθρωπίνου γένους!

Ευφραίνεσθε Δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη, Χριστού γεννηθέντος…

Χριστός ετέχθη!

Η Γέννηση του Θείου Βρέφους μοιάζει να είναι μια πρώτη ανάσταση!
Η ανάσταση του ανθρωπίνου γένους!

Απαλλαγή κατάρας, διηνεκής ανάταση και ανακαίνιση του ανθρώπου!

Η Γέννηση του Χριστού σήμανε την αναγέννηση μας!

Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να προσφέρει την δυνατότητα να γίνει ο άνθρωπος Θεός κατά χάριν!

Άνθρωπος χαρά Θεού!
Χαριτωμένος!

Και ο νους μας πάει αμέσως στους αγίους μας, στους γέροντές μας που λίγο πολύ όλοι έχουμε γευτεί την χαριτωμένη τους βιοτή, την ευλογία τους!

Όταν διαβάζουμε τον βίο και την πολιτεία τους, στιγμιότυπα από την ζωή τους, τις θαυμαστές επεμβάσεις τους στην ζωή των συνανθρώπων μας γευόμαστε την θεία χάρη που είχαν μέσα τους!

Άλλωστε με περισσή παρρησία επιβεβαιώνουν οι ίδιοι το «όπου γαρ Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις», αφού φανερώνεται πως ο Θεός κάνει τα χατίρια αυτών που τον αγαπούν! (Η «προσευχή του ταπεινού τουμπάρει τον Θεό», έλεγε ο Αγιορείτης Γερο-Πέτρος, ο Πετράκης, όπως τον φώναζαν)!

Με τις προσευχές των εν ζωή αγίων ζούμε πολλές φορές ποικίλες θείες γεννήσεις μέσα στην ταπεινή και απρόβλεπτη ζωή μας!

Είναι λοιπόν η Γέννηση του Θείου Βρέφους εκτός από πρώτη Ανάσταση και συνεχείς Θείες Γεννήσεις και αναγεννήσεις οι οποίες μας ανασταίνουν πραγματικά!

Ο ταλαίπωρος άνθρωπος μπορεί να ατενίζει την Θεία Φάτνη και να προσδοκά!
Με την έννοια του να είναι σίγουρος! Και μόνον σίγουρος!
Την μόνη σιγουριά! Και την πραγματική δυνατότητα!

Παιδίον Νέον μπορεί να γεννηθεί και μέσα σου και να σου πάρει όλο το βάρος!
Και την ηλικία και όλο τον πόνο και όλα τα αδιέξοδα!
Και όχι βεβαίως άπαξ αλλά συνεχώς!
Φιλότιμος γαρ ο Δεσπότης!

Και ανέχεται και παραχωρεί και αποτελεί υπόδειγμα συγχωρήσεως!
Σε θέλει κοντά του γι’ αυτό παραχωρεί θέση και κομμάτι από τον εαυτό Του και χωράς μαζί Του! Κάνεις χωριό! Και όχι μόνον χωριό, αλλά και πόλη ολόκληρη!

Αλλά μήπως και η γιορτή της Γεννήσεως Του δεν θεωρείται και ως η πρωτεύουσα των εορτών!

Και να που το χωριό, η ταπεινή Βηθλεέμ, γίνεται τώρα πρωτεύουσα του ανθρωπίνου γένους!

Η πρωτεύουσα του Θείου Μεγαλείου και των καημών των ανθρώπων, των απογόνων των πρωτοπλάστων!

Η κοσμοϊστορική και κοσμοσωτήριος Γέννηση του Θεανθρώπου αποτελεί νίκη!

Κορυφαία νίκη και επίτευγμα μετά την ήττα της πτώσης.

Ένα μεγαλείο στο οποίο συμπράττουν σαν σε μια κορυφαία πράξη της ιστορίας του ανθρώπου η ταπεινή φάτνη, τα άκακα ζώα, οι απλοί βοσκοί, οι Μάγοι, οι Άγγελοι, ο Ιωσήφ, η Μεγάλη Κυρά του κόσμου Παναγία Θεοτόκος και το ερχόμενο Θείου Βρέφος!
Ο «ων, ο ην και ο ερχόμενος»!

Μια αγκαλιά! Μια γιορτή, μια κοινότητα!

Μια πραγματικότητα πλέον και μια διηνεκής δυνατότητα!

Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός!

Και εδώ τελειώνουν όλα!

Τα παλιά, σκοτεινά, μάταια και θανατηφόρα!

Ο κόσμος μετά το γεγονός της Βηθλεέμ και της ταπεινής φάτνης είναι διαφορετικός και ολόφωτος!

Και να και η μεταμόρφωση πριν την Θεία Μεταμόρφωση στο όρος Θαβώρ!

Μετά την Γέννηση ο κόσμος ετοιμάζεται να βάλει τα καλά του!
Περιβάλλεται για πάντα το φως!
Θα φορέσει στο ταπεινό του σώμα τα καλά του Θεού!
Τα χαρίσματα Του!

Και τι πανηγύρι αρχίζει για την εξουθενωμένη φύση του ανθρώπου!

Τι μάννα μοιράζει και κερνά το Νέον Παιδίον!

Τίποτα λιγότερο από την προσφορά και την παραχώρηση της ζωής Του!

Την συν-χώρεση στη ζωή Του!

Γίνεται ο ίδιος τόπος και Βηθλεέμ και σταθμός και πρωτεύουσα και φάτνη αναγέννησης, αλλά και πατέρας και φίλος μοναδικός!

Ο κόσμος στα καλύτερά του!

Στην πλήρη δόξα του!

Με την Γέννηση τελειώνει ο παλιός ο κόσμος!

Ανοίγεται ένας νέος, συνεχώς νέος, ωραίος και πλήρης ένδοξος κόσμος!
(Και ότι γίνεται λάθος και άστοχο μοιάζει σαν να πρόκειται για έργο του παλιού κόσμου και όχι του νέου του εσαεί νέου, ωραίου και όμορφου).

Μετά την Γέννηση ο κόσμος αποκτά νόημα ανεξίτηλο και ανεξάντλητο!

Ζωντάνια, χάρη, χαρά!

Η Υπεραγία Θεοτόκος μοιάζει να ανέβασε όλη την ανθρώπινη φύση στον ουρανό και έτσι ίδια έγινε η σκάλα για την κάθοδο του Θεού στην ζωή μας!

Στις καρδιές μας, μέσα μας!

Μετά την Γέννηση όλα έγιναν δυνατά, αφού ο άνθρωπος γίνεται κατά χάριν Θεός!
Πού σου θάνατε το κέντρον;

Ο Χριστός γεννήθηκε άπαξ και διά παντός στην Βηθλεέμ, αλλά θέλει να γεννιέται και στην φάτνη της καρδιάς του κάθε ανθρώπου και να τον αναγεννά!
Να διώχνει από μέσα του τον παλιό κόσμο!
Να ανακαινίζει εκ βάθρων την ζωή των ανθρώπων!

Ο Χριστός γεννήθηκε για να μπορούμε εμείς να αναγεννιόμαστε!

Και έτσι η γιορτή αυτή δεν έχει τέλος!

Συνεχίζει και μετά την χρονική της λήξη και παρεισφρέει και σε όλες τις άλλες γιορτές και χαρές!

Η γιορτή της Γέννησης του Θείου Βρέφους αποτελεί την «πιο μεγάλη χαρά από όλες τις χάρες», όπως έλεγε ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ για την Παναγία!

Και, βεβαίως, η ίδια Θεοτόκος δεν είναι άμοιρη συμμετοχής στην Γέννηση του Χριστού.
Άλλωστε όπως ακούμε στον όρθρο της γιορτής:
Δεύτε ανυμνήσωμεν, την Μητέρα του Σωτήρος, την μετά τόκον πάλιν οφθείσαν Παρθένον· Χαίροις Πόλις έμψυχε, του Βασιλέως και Θεού, εν η Χριστός οικήσας, σωτηρίαν ειργάσατο. Μετά του Γαβριήλ ανυμνούμέν σε, μετά των Ποιμένων δοξάζομεν κράζοντες· Θεοτόκε πρέσβευε, τω εκ σου σαρκωθέντι, σωθήναι ημάς.

Για το ίδιο το Θείο Βρέφος θα επιλέξουμε τον εξής εορταστικό ύμνο:
Σήμερον ο Χριστός, εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου. Σήμερον ο άναρχος άρχεται, και ο Λόγος σαρκούται. Αι δυνάμεις των ουρανών αγάλλονται, και η γη συν τοις ανθρώποις ευφραίνεται. Οι Μάγοι τα δώρα προσφέρουσιν, οι Ποιμένες το θαύμα κηρύττουσιν, ημείς δε ακαταπαύστως βοώμεν· Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.

Και όσον αφορά την ευρύτερη χαρά και το πανηγύρι των πανηγύρεων τον ακόλουθο:
Ευφραίνεσθε Δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη, Χριστού γεννηθέντος, Παρθένος καθέζεται, τα Χερουβείμ μιμουμένη, βαστάζουσα εν κόλποις, Θεόν Λόγον σαρκωθέντα. Ποιμένες τον τεχθέντα δοξάζουσι. Μάγοι τω Δεσπότη δώρα προσφέρουσιν. Άγγελοι ανυμνούντες λέγουσιν· Ακατάληπτε Κύριε, δόξα σοι.

Εμείς ας δώσουμε τόπο στην χαρά της γιορτής που είναι έτοιμη να μας κατακλύσει! Και για όσους αμφιβάλλουν:

«Ου φέρει το μυστήριον έρευναν· πίστει μόνη τούτο πάντες δοξάζομεν, κράζοντες μετά σου και λέγοντες· Ανερμήνευτε Κύριε, δόξα σοι». / «Δεν επιδέχεται έρευνα το μυστήριο· μόνο με την πίστη όλοι δοξάζουμε και αναφωνούμε μαζί σου· Ανερμήνευτε Κύριε δόξα σοι».

Αληθώς ετέχθη!
Χρόνια πολλά φωτεινά!