Page 10 - Μακάριοι ενάρετοι γέροντες

Tεύχος 02 / Μακάριοι ενάρετοι Γέροντες / 15 Ιανουαρίου 2012 www.pemptousia.gr

2. Η κ. Ανδρομάχη Πασχάλη, κάτοικος Λίμνης κωβο κάθε χρόνο σαν αυτή την ημέρα της θεραπείας
Ευβοίας, σε επιστολή που έστειλε στη Μονή γράφει τα του. Όταν όμως πέρασε ένας χρόνος από το θαύμα αυτό
εξής: «Στις 18 Νοεμβρίου 1993 παρουσιάστηκε στην ο π. Παναγιώτης ξέχασε την υπόσχεσή του. Τη θυμήθηκε
άκρη της γλώσσας μου ένα μικρό κεράτινο ογκίδιο. Περ- όταν εκείνη την ημέρα (στό χρόνο επάνω) του παρου-
νώντας οι μέρες αυτό μεγάλωσε, κρεμόταν μπροστά στη σιάσθηκε ελάχιστο αίμα. Εκπλήρωσε την υπόσχεσή του
γλώσσα μου και με ενοχλούσε στην ομιλία, την ώρα που και η ροή του αίματος σταμάτησε. Από τότε το θυμάται
έτρωγα και όταν έπινα νερό. Πέρασαν δυο μήνες από κάθε χρόνο και επιτελεί θεία Λειτουργία και μνημονεύει
την ημέρα που το πρωτοείδα, το ογκίδιο εξακολουθούσε το Γέροντα ανάμεσα στους Άγιους
να υπάρχει και η ψυχολογική μου κατάσταση ήταν πολύ
άσχημη. Μέσα στη μεγάλη ψυχολογική ένταση που βρι- 4. Ο κ. Γιώργος Ιωαννίδης, γιατρός παθολόγος
σκόμουν, κι ενώ σκεπτόμουν ότι από Δευτέρα έπρεπε από το Βόλο, (προσωπικός τότε γιατρός του τότε Μη-
να πάω στην Αθήνα για γιατρό, άρχισα να λέω το πρό- τροπολίτου Δημητριάδος και τώρα Αρχιεπισκόπου κ.
βλημα μου στον παππού-Ιάκωβο κοιτάζοντας μία μικρή Χριστοδούλου) ανέφερε μεταξύ άλλων και τα έξης:
φωτογραφία του που είχα απέναντι στο τραπέζι μου. «Φεύγοντας από τη Μονή του Οσίου Δαυΐδ, όπου είχα
Τον παρακάλεσα να με βοηθήσει, να μην αρχίσω τις ατέ- έλθει με την οικογένεια μου για προσκύνημα το Σε-
λειωτες εξετάσεις στους γιατρούς που χρειάζονται για πτέμβριο του 1997, κι ενώ βρισκόμουν στην πύλη της
τέτοιου είδους περιστατικά και κατά τις δυο τα μεσά- αισθάνθηκα μέσα μου μια δυνατή επιθυμία να πάω να
νυκτα ανέβηκα για ύπνο στο δωμάτιο μου. Το πρωί που ξαναπροσκυνήσω τον τάφο του Γέροντα Ιακώβου. Αι-
σηκώθηκα, την ώρα που έπινα καφέ, διαπίστωσα ότι σθανόμουν όπως αισθάνεται κάποιος που ξέχασε πίσω
δεν με ενοχλούσε τίποτα στη γλώσσα μου. Όλο αγωνία του κάτι πολύτιμο και θέλει να γυρίσει να το πάρει.
πήγα στον καθρέφτη και είδα ότι το ογκίδιο που είχα Πραγματικά γύρισα με το γιό μου και στο ένα μέτρο
εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ούτε σημάδι. πριν από τον τάφο του Γέροντα βλέπω κάτω στη γή
Έτσι απλά παρακάλεσα τον άγιο Ιάκωβο να με βοηθή- ένα κομποσχοίνι. Παίρνω το κομποσχοίνι στο χέρι μου,
σει, κι αυτός έτσι απλά με βοήθησε.» το υψώνω και το κρατώ επιδεικτικά, ώστε αν κάποιος
από τους γύρω προσκυνητές το έχασε, να το δει και να΄
3. Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. ρθει να το πάρει. Εκείνη όμως ακριβώς τη στιγμή ακούω
Νεόφυτος σε μία από τις επισκέψεις του στη Μονή, ως φωνή πίσω μου που μου έλεγε: «Τί ψάχνεις; Για σένα
αρχιμανδρίτης τότε, ανέφερε μεταξύ άλλων θαυμάτων είναι το κομποσχοίνι». Γυρίζω και σε απόσταση ενός
που επιτελεί ο άγιος Γέροντας Ιάκωβος σε Κυπρίους μέτρου βλέπωολοζώντανο το Γέροντα Ιάκωβο να μου
αδελφούς μας, τους όποιους αγαπούσε πολύ, και το χαμογελά. Τον είδα ολοκάθαρα. Διέκρινα την υγρασία
έξης θαυμαστό: των ματιών του, τις φλεβίτσες στο πρόσωπο του, τη γε-
νειάδα του, όπως την είχε. Ένοιωσα κάτι το ξεχωριστό,
Είχα φέρει στην Κύπρο λάδι από το καντήλι του συγκλονίστηκα. Η κυριολεκτικά αύτη ζωντανή παρου-
τάφου του Γέροντα. Το 1993 με πήρε στο τηλέφωνο σία του Γέροντα Ιακώβου μπροστά μου ήταν καθοριστι-
ο εφημέριος του Ιερού Ναού του Αγίου Ιωάννου του κή κι έβαλε μέσα μου τη σφραγίδα περί της βεβαιότητος
Θεολόγου Λάρνακος, ο π. Παναγιώτης Ζάρος, και μου της θείας παρουσίας».
είπε: «Πάτερ Νεόφυτε, δεν είμαι καλά. Έχω ένα χρόνιο
πρόβλημα υγείας, αλλά δεν το λέω. Έχω ραγάδες στο 5. Τις ήμερες που γραφόταν αυτό το κείμενο και
έντερο και έχω μεγάλη αιμορραγία. Και αυτές τις ημέ- συγκεκριμένα στις 10 Όκτωβρίου 2001 ήρθε στη Μονή ο
ρες έχω έντονους πόνους και μεγάλη ροή αίματος, και κ. Γιαννούλης, ναυτικός, από την Άνδρο και βουρκωμέ-
σε παρακαλώ κάνε μια παράκληση στον άγιο Γεώργιο, νος χωρίς καν να μπορεί να μιλήσει καλά-καλά από τη
που ζεις στο μοναστήρι του, και στον πατέρα Ιάκω- συγκίνηση και τα κλάματα ανέφερε τα έξης:
βο να μου δίνουν υπομονή, γιατί όταν πονώ υποφέρω «Ταξίδευα προ καιρού και ευρισκόμουν στην Ινδία. Κά-
πολύ και φωνάζω και στενοχωρούνται και η παπαδιά ποια μέρα αντιμετώπισα σοβαρό πρόβλημα με την καρ-
και τα παιδιά μου». Λυπήθηκα πολύ και του είπα ότι διά μου Στο Νοσοκομείο εκεί που με πήγαν οι γιατροί
θα κάμω παράκληση και θα του πήγαινα λαδάκι από το είπαν στους συναδέλφους μου ότι τελειώνω. Εγώ, παρ΄
καντήλι του πατρός Ιακώβου, για να σταυρωθεί. Αυτά όλο που ήμουν σε κωματώδη κατάσταση, ένιωθα ότι
είπα και έκλεισα το τηλέφωνο. Μετά από δέκα πέντε κάποια αόρατη θεία δύναμη με βοηθάει. Όταν αργότε-
λεπτά ο π. Παναγιώτης ήρθε στο μοναστήρι και μου ρα άνοιξα κάποια στιγμή τα μάτια μου τον πρώτο που
είπε: «Ήρθα να πάρω το λαδάκι του Γέροντα μόνος μου, είδα μπροστά μου ήταν ο Γέροντας Ιάκωβος που είχα
γιατί πιστεύω πολύ σε αυτόν τον άνθρωπο, ότι ο Θεός διαβάσει αρκετές φορές το βιβλίο του. Μου είπε: «Μή
τον χαρίτωσε και θα με βοηθήσει». Του έδωσα λάδι και φοβάσαι, κύριε Γιαννούλη, θα σε βοηθήσω, θα γίνεις τε-
σταυρώθηκε στο μέτωπο και έφυγε. λείως καλά και θα ξαναγυρίσεις στην πατρίδα». Και
από εκείνης της ώρας πράγματι έγινα τελείως καλά».
Το βράδυ με πήρε στο τηλέφωνο και μου είπε Από τις υπάρχουσες προφορικές και γραπτές μαρτυρίες
χαίροντας και κλαίοντας ότι η ροή του αίματος σταμά- των πιστών διαπιστώνεται ότι ο Γέροντας Ιάκωβος έχει
τησε. Από τότε έγινε τελείως καλά. Ο π. Παναγιώτης μεγάλη παρρησία στο Θεό και γι΄ αυτό εύχόμεθα να
υπέφερε από αυτό από τα εφηβικά του χρόνια και τώρα πρεσβεύει υπέρ πάντων υμών. Αμήν.
ήταν περίπου 40 ετών. Όταν έγινε καλά υποσχέθηκε να
τελεί θεία Λειτουργία και μνημόσυνο στο Γέροντα Ιά- http://www.pemptousia.gr/?p=20152

Σελίδα 10 Αρχιμ. Κύριλλος, Καθηγούμενος Οσίου Δαυΐδ Γέροντος