Page 7 - Μακάριοι ενάρετοι γέροντες

www.pemptousia.gr Tεύχος 02 / Μακάριοι ενάρετοι Γέροντες / 15 Ιανουαρίου 2012

Η αγόγγυστη υπακοή αυτή του π. Ιακώβου και Αλλά κι ο σατανάς δεν έπαυε να τον πολεμά
ο πύρινος ζήλος με τον όποιο εργαζόταν στην πνευμα- βάζοντας όλη την τέχνη του και χρησιμοποιώντας όλα
τική και σωματική εργασία μέσα στη Μονή εκίνησαν τα τεχνάσματά του Δεν αρκούνταν στον πνευματικό,
το φθόνο του μισόκαλου διαβόλου, ο οποίος αρχικά ξε- τον αόρατο πόλεμο όπου τσακιζόταν πάνω στην υπα-
σήκωσε τους παλαιούς ιδιόρρυθμους πατέρες εναντίον κοή, την προσευχή, την πραότητα και την ταπείνωση
του. Θλίψεις, πικρίες και δοκιμασίες πολλές επέτρεψε ο του Γέροντα, αλλά τον πολέμησε και αισθητά, ορατά.
Θεός και τον βρήκαν εξ αιτίας της συμπεριφοράς των Δεκαοκτώ δαίμονες κάποια φορά με διάφορες μορφές
πατέρων αυτών. Όμως δεν κάμφθηκε, συνέχισε τον αγώ- σαν άνθρωποι, σαν πίθηκοι κ.ά., όρμησαν επάνω του την
να του. ώρα που εργαζόταν και από τα χτυπήματά τους και
τα βασανιστήριά τους τον άφησαν μισοπεθαμένο, όταν
μπόρεσε πια και απελευθέρωσε το χέρι του κι έκανε το
Δοκιμασίες και πειρασμοί Σταυρό του Το ίδιο επανέλαβαν κι άλλη φορά λιγότεροι
στον αριθμό δαίμονες.
Από την άλλη είχε να αντιμετωπίσει τη δοκι-
μασία της απίστευτης φτώχειας της Μονής, εκείνης της Άλλοτε πάλι οι δαίμονες για να τον τρομοκρα-
εποχής και του ερειπωμένου παγωμένου κελιού του με τήσουν εμφανίσθηκαν με μορφή χιλιάδων, αναρίθμητων
τα χαλασμένα παντζούρια που από τις χαραμάδες τους σκορπιών μέσα στη σπηλιά στο Ασκητήριο του οσίου
στους βαρείς χειμώνες ο αέρας περνούσε το χιόνι μέσα, Δαυίδ, όπου ο Γέροντας μιμούμενος τον όσιο Δαυΐδ πή-
και με τα τρύπια πατώματα, που από κάτω τους βάζανε γαινε συχνά τις νύχτες να προσευχηθεί, βοηθούμενος στη
τα γίδια της Μονής. Ακόμη η στέρηση απολύτως ανα- νυχτερινή μετάβαση του εκεί από ένα φωτεινό αστέρι
γκαίων αγαθών και των χειμερινών ακόμη ρούχων και που του φώτιζε το μονοπάτι, που δεν ήταν τίποτα άλλο
παπουτσιών τον έκαναν με τις βροχές, τους πάγους και παρά Άγγελος Κυρίου σταλ-μένος για τη διακονία αυτή,
το πολύ χιόνι να τρέμει σύγκορμος και να αρρωσταίνει ως απάντηση του Θεού στο σχετικό αίτημα της προσευ-
συχνά. Όλες αυτές οι ταλαιπωρίες στιγμάτιζαν το σώμα χής του.
του, καμμιά όμως δεν βρήκε την ψυχή του, καμμιά δεν
πείραξε το πνεύμα του. Ο π. Ιάκωβος δεν πτοήθηκε Μόλις αντιλήφθηκε
ότι επρόκειτο για δαιμονική ενέργεια, έθεσε όριο ατούς
σκορπιούς κι αυτοί δεμένοι από την εντολή του δεν πέ-
ρασαν τον κύκλο που χάραξε γύρω τους ο Γέροντας.
Σημάδι αυτό ότι ο Θεός είχε δώσει στον πιστό του δού-
λο την εξουσία να χρησιμοποιεί κάτι από τη θεία δύνα-
μή Του, από τις θείες ενέργειές Του.

Ο πατήρ Ιάκωβος σε όλες αυτές τις δοκιμασίες
και τους πειρασμούς αλλά και σε πολλούς άλλους αντέ-
ταξε την ακλόνητη πίστη του στο Θεό και τη θεία αγάπη
του προς τον όσιο Δαυίδ, την πραγματικά ιώβειο υπο-
μονή του και την άκαμπτη καρτερία και πραότητά του,
την απόλυτη υπακοή και ταπείνωσή του, την αδιάλειπτη
προσευχή και την άπειρη αγάπη του προς όλους.

Το Γραφικό: «Η Βασιλεία του Θεού βιάζεται
και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» εφαρμόσθηκε πλήρως
από το Γέροντα. Η βία που ασκούσε στον εαυτό του στο
καθετί ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του. Δεν συγκατέ-
βαινε εύκολα στον εαυτό του. Αλλά και η ευθύτητά του
ήταν μοναδική, ήταν άνθρωπος του «ναι, ναι» και του
«ου, ου», και η νηστεία του επίσης υπεράνθρωπη.

Η ιερατική ζωή του

Ο Θεός αξίωσε τον π. Ιάκωβο καί του μεγάλου
χαρίσματος της ιεροσύνης. Ο ίδιος ο μακαριστός Γέρο-
ντας έλεγε χαρακτηριστικά: Έγώ ποτέ στη ζωή μου δεν
επεθύμησα θέσεις και αξιώματα, ούτε και φαντάστηκα
κατά διάνοιαν ότι ήταν δυνατόν να αξιωθώ τέτοιας τι-
μής. Δέχτηκα μόνον από υπακοή προς το Γέροντά μου
και από σεβασμό προς τον άγιο εκείνον επίσκοπο Χαλ-
κίδος, το μακαριστό Γρηγόριο».

Ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης της Μονής Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια (1920-1991) Σελίδα 7