Page 5 - Μακάριοι ενάρετοι γέροντες

www.pemptousia.gr Tεύχος 02 / Μακάριοι ενάρετοι Γέροντες / 15 Ιανουαρίου 2012

κά προσέτρεξε λίγο αργότερα στη χάρη της Παναγίας
μας και την παρακάλεσε με κλάματα, της μίλησε όπως
το παιδί στη μητέρα του μπροστά στη θαυματουργή
της εικόνα της επωνομαζόμενης Ξενιάς, την οποία είχαν
φέρει για προσκύνημα σε διπλανό χωριό, και είδε την
Παναγία μας να του θεραπεύει σχεδόν αμέσως τα πλη-
γωμένα πέλματα των ποδιών του, απ’ τα οποία έτρεχαν
υγρά και με τα οποία είχε κάνει μαρτυρική πορεία δύο
ωρών για να την προσκυνήσει.

Η αγία ζωή του μικρού Ιακώβου έκανε τους
συγχωριανούς του, αλλά και τους κατοίκους των γύρω
χωριών, όπου πήγαινε είτε ως μαστορόπουλο, βοηθός
του πατέρα του, είτε για να ψάλλει με τη μελωδική και
επιβλητική φωνή του στις γιορτές τους, να τον σέβονται
και να τον υπολογίζουν ως παιδί της εκκλησίας, παιδί
του Θεού. Κι έγινε η καταφυγή τους. Απ’ τα εννέα του
χρόνια και μετά όλοι τον είχαν για γιατρό. Ο ίδιος ο Γέ-
ροντας, χαριτολογώντας, έλεγε αργότερα: «Εγώ δεν ήξε-
ρα τίποτα. Είχα μία Σύνοψη και ό,τι προσευχή έβρισκα
τους διάβαζα, τους σταύρωνα, τους ράντιζα με αγιασμό
και γινόντουσαν καλά». Από μικρό λοιπόν παιδί ήταν
στην υπηρεσία του Θεού και μάλιστα προικισμένο με
το χάρισμα το ιαματικό, αλλά και το προορατικό, αφού
με την καθαρότητα καρδίας και νου που είχε αποκτήσει
με την άσκηση και την προσευχή, προέβλεψε τα μεγάλα
κακά που πλησίαζαν λόγω του Ελληνοϊταλικού και του
Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού όπου πήγαινε
είχε σ’ όλες τις τάξεις άριστη επίδοση. Εντυπωσίαζε
δε τόσο πολύ και για την συμπεριφορά του, ώστε τον
μικρό Ιάκωβο τον σεβότανε κι ο δάσκαλος, που μαζί
Η αγάπη του για την εκκλησιαστική ζωή με τον Επιθεωρητή επέμεναν στους γονείς του να τον
στείλουν στη Χαλκίδα στο Γυμνάσιο, για να συνεχίσει
Η αγάπη του μικρού Ιακώβου για τα προσκυ- τη μόρφωσή του και να μην αδικηθεί ένα τέτοιο μυαλό.
νητάρια και τα εξωκκλήσια τον έκανε να επισκέπτεται Ο πατέρας του όμως, φοβούμενος μήπως το παιδί του
τακτικά και το εξωκκλήσι της αγίας Παρασκευής, σ’ κινδυνέψει ποικιλοτρόπως απ’ τις παγίδες της κοινωνί-
ένα λόφο λίγο έξω απ’ το χωριό, που στα πρώτα χρόνια ας, δεν το επέτρεψε.
λειτουργούσε εκεί και το σχολείο του. Ανάβοντας τα
καντήλια και περιποιούμενος τον ναό της, είχε την ευ- Έμεινε έτσι ο νεαρός Ιάκωβος στο χωριό και
λογία, παιδάκι τότε οκτώ – εννέα ετών, να δεί αρκετές δούλευε στα χωράφια τα δικά τους και σε ξένα για
φορές ολοζώντανη την αγία. Υπακούοντας σε συμβουλή μεροκάματο. Έπειτα ο πατέρας του τον πήρε μαζί του
της μητέρας του, ζήτησε απ’ την αγία σε μία από τις βοηθό στα χτισίματα.
εμφανίσεις της «νά του πεί, να του δώσει την τύχη του».
Και η αγία Παρασκευή του είπε: «άκουσέ με, Ιάκω-
βε. Θα δείς δόξες πολλές, πολύς κόσμος θά ‘ρχεται να Τα πρώτα βήματά του στην άσκηση
σε δεί, πολλά χρήματα θα περάσουν απ’ τα χέρια σου,
αλλά δεν θα μείνουν». Και πράγματι όλα αυτά επαλη- Ο Ιάκωβος, το παιδί των 13 και 14 ετών, έγινε
θεύτηκαν. σιγά-σιγά ένας μικρός ασκητής. Όλη μέρα στη δουλειά,
για το μεροκάματο ή για τις εξυπηρετήσεις των συγχω-
Το μεγάλο δώρο της πίστεως και η ταπείνωση ριανών του, που όλους τους συμπονούσε πολύ και δεν
του μικρού Ιακώβου, καθώς και οι προσευχές της οσίας έλεγε όχι σε όποιον και όπου του ζητούσε χέρι βοηθείας,
μητέρας του ήταν αιτία, ώστε ο Γέροντας Ιάκωβος από και το βράδυ στο σπίτι στην προσευχή και στις μετά-
παιδί να έχει μία ζωντανή, μία θαυμαστή πραγματικά νοιες. Στις νυχτερινές μετάνοιες που στην ηλικία των
σχέση με την Παναγία μας και τους αγίους μας. Έτσι, 15-16 ετών έφτανε τις δύο χιλιάδες και περισσότερες.
πολύ απλά, πολύ φυσικά, είδε να τον ευλογεί και να τον Αλλά και στο θέμα της νηστείας εβίαζε πολύ τον εαυτό
θεραπεύει από δύσκολη ασθένεια ο άγιος Χαραλάμπης, του. Για μεγάλα διαστήματα, όχι συνεχή, από την Κυ-
του οποίου είχαν στο σπίτι τους μία μικρή ασημένια ριακή το απόγευμα μέχρι το Σάββατο που πήγαινε να
εικόνα θαυματουργή από τη Μικρά Ασία, πατρογονικό λειτουργηθεί, δεν έτρωγε τίποτα. Μεταλάμβανε, έπαιρ-
κειμήλιο έως εξακοσίων ετών. Το ίδιο απλά και φυσι-
Ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης της Μονής Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια (1920-1991) Σελίδα 5