Page 3 - koios_amartia
P. 3

Η ασθένεια και ο πόνος θέτουν ένα βασικό πρόβλημα στους ανθρώπους
                   όλων των εποχών, κυρίως ένα πρόβλημα νοήματος. Ο αρχαίος άνθρωπος
                   ήθελε όχι μόνον να θεραπεύσει τον πόνο και την ασθένεια, αλλά να τον

                   εξηγήσει. Ίσως στα πολύ παλιά χρόνια, όπου τα μέσα θεραπείας ήταν λίγα
                   και  αναποτελεσματικά  πολλές  φορές,  ο  άνθρωπος  αναγκάστηκε
                   περισσότερο να αναζητήσει την μεταφυσική ερμηνεία του πόνου και της
                   ασθένειας και λιγότερο την βιολογική αιτία. Στην αρχαία Ανατολή, την πιο
                   μακρινή αλλά και την εγγύς ο κόσμος έβλεπε την αρρώστια σαν μάστιγα
                   που  προκαλούσαν  τα  πνεύματα  ή  οι  θεοί  εξαιτίας  μίας  λατρευτικής

                   παράλειψης ή μιας υβριστικής, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου
                   πράξης. Τα πνεύματα ή οι θεοί εξοργίζονταν, έστελναν ως απόρροια της
                   οργής  τους  την  ασθένεια  και  οι  άνθρωποι  προσπαθούσαν  να  την
                                                                         2
                   αποδιώξουν με εξορκισμούς, ικεσίες και θυσίες . Δεν είναι τυχαίο ότι στα
                   περισσότερα από τα αρχαία θρησκεύματα τον ρόλο του ιατρού τον είχε ο
                   ιερέας ή ο σαμάνος ως μεσάζων μεταξύ υλικού και πνευματικού κόσμου.


                   Τα πράγματα πολύ από την στιγμή που οι αρχαίοι Έλληνες μέσα από την
                   συστηματική παρατήρηση θεμελίωσαν και εξέλιξαν την ιατρική σε θετική
                   επιστήμη και τέχνη. Την συνέχεια της ιστορίας από τον Ιπποκράτη στον
                   χριστιανό Γαληνό και ως τις μέρες μας την γνωρίζουμε οι περισσότεροι.
                   Εκείνο που αξίζει ίσως να τονίσουμε στο σημείο αυτό είναι ότι η ιατρική

                   όχι μόνον γεννήθηκε, αλλά και άνθισε για πολλούς αιώνες στον ελληνικό
                   πολιτισμό. Σύμφωνα με τις πηγές οι Έλληνες ιατροί υπερείχαν κατά πολύ
                   των Ρωμαίων. Οι Βυζαντινοί πάντοτε είχαν εξαιρετικούς ιατρούς. Στην
                   περίοδο  της  Τουρκοκρατίας  η  ελληνική  διασπορά  ανέδειξε  σπουδαία
                   ιατρικά  αναστήματα.  Ακόμη  και  ο  μαρτυρικός  πρώτος  κυβερνήτης
                   Ιωάννης Καποδίστριας είχε σπουδάσει γιατρός. Ακόμη και στις μέρες μας
                   οι Έλληνες διαπρέπουν στην ιατρική τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων.

                   Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, στις προηγμένες χώρες
                   της Ευρωπαϊκής Ενώσεως οι Έλληνες είναι οι πιο περιζήτητοι ιατροί. Εάν
                   ξεπεράσουμε τους αστικούς μύθους της επαγγελματικής καταξίωσης, πίσω
                   από αυτήν την γενική διαπίστωση ίσως κρύβεται μία αλήθεια, ίσως βρίσκει
                   έναν  ακόμη  τρόπο  έκφρασης  η  παράδοσή  μας  που  θέλει  τον  άνθρωπο

                   θεραπευμένο από τα τραύματά του και υγιή. Κλείνουμε εδώ αυτήν την
                   παρένθεση  την  οποία  παραθέσαμε  ως  τροφή  για  σκέψη  και
                   προβληματισμό στην συζήτηση που θα ακολουθήσει.

                   Ερχόμαστε  τώρα  στον  τρόπο  με  τον  οποίο  η  Αγία  Γραφή  θεωρεί  το
                   φαινόμενο  της  ασθένειας.  Η  Βιβλική  αποκάλυψη  συνεχίζει  την  αρχαία



                   2  Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας, Άρτος Ζωής, Αθήνα 1980, σ.150

                                                           [3]
   1   2   3   4   5   6   7   8