Ενότητα στη Χριστιανική Ζωή

Το θέμα. Με την ενανθρώπιση του ο Υιός και Λόγος του Θεού και η διαβίωσή του μεταξύ των ανθρώπων, έφερε το μήνυμα της επανόδου και της σωτηρίας στο ανθρώπινο γένος. Είχε προηγηθεί η παράβαση και η εν συνεχεία έξωση του ανθρώπου, εκ της τρυφής (καλοπέρασης) του Παραδείσου. Ο «θρήνος» του Αδάμ την ώρα της έξωσης και ο πληθωρικός «στεναγμός» της Εύας, ως αποτέλεσμα της παρακοής των εντολών του Θεού, έπρεπε να εξαλειφθούν προς χάριν της ευσπλαχνικής Αγάπης του Θεού. Επιπλέον, και στη δεύτερη παρακοή, δια της κατασκευής του πύργου της Βαβέλ, ως ανόητο σημείο εγωιστικής ικανοποίησης, παραχωρείται αρχικά για διόρθωση του λάθους, η σύγχυση συνεννόησης, ως και η διοικητική διαίρεση σε έθνη των λαών. Με την κάθοδο στο γένος μας όμως, του Θεού-Υιού και Λόγου του Θεού, «εις ενότητα πάντας εκάλεσε» όλους τους λαούς ο Θεός-Πατήρ, δια του Αγίου Πνεύματος. Ενοποιός, επομένως, ήταν η κάθοδος στον κόσμο μας του δευτέρου Προσώπου του Τριαδικού Θεού, του Υιού και Λόγου του Θεού-Πατρός. Η ενανθρώπιση του Ιησού Χριστού, περιείχε μεταξύ των πολλών αποκεκαλυμμένων μηνυμάτων – διδαχών και την, ως βασική λογιζόμενη, διδαχή περί ενότητας των ανθρώπων και ιδιαιτέρως των πιστών της Χριστιανικής ζωής. Ζήτησε να είναι οι άνθρωποι άμεσα, ένα πνευματικό σώμα και να ζωογονούνται εμπνεόμενοι από το ίδιο ζωογόνο Άγιο Πνεύμα. Αυτή ήταν η ενοποιός ουσία της Χριστιανικής Ζωής.   

Σημείωση: Περί του Χριστού, ως «Λόγου» του Θεού. Την προσωνυμία του Ιησού Χριστού, ως «Λόγου» του Θεού-Πατρός, αποκάλυψε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην αρχή του Ευαγγελίου του. Λέγεται Υιός και Λόγος του Θεού ο Χριστός, διότι ο Θεός-Πατήρ δεν ομιλεί ο ίδιος στον κόσμο, αλλά εκφράζεται και αποκαλύπτει ολόκληρο τον αποκαλυπτικό θείο λόγο στο ανθρώπινο γένος, μόνο δια του Ιησού Χριστού, ως εκφραστή του Λόγου του. Μόνη φωνή του Θεού-Πατρός, ακούγεται προκειμένου να συστήσει και να επικυρώσει τον διατυπούμενο λόγο του Χριστού, όπως στη Βάπτιση, όπου λέγει: «συ ει ο υιός μου ο αγαπητός, εν σοι ηυδόκησα», Μαρκ.α΄11. Και στη Μεταμόρφωση, όπου συνιστά στην οικουμένη: «ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός· αυτού ακούετε», Μαρκ.θ΄7.

Η Χριστιανική ζωή. Πριν προχωρήσουμε τώρα στην περαιτέρω διευκρινιστική παρουσίαση του όλου θέματος, φρονώ ότι πρέπει να εκθέσουμε μερικά στοιχεία για την έννοια της Χριστιανικής ζωής. Ρωτάει ο κόσμος, ο συνήθως άγευστος αρετής. Τι είναι αυτή η Χριστιανική Ζωή; Απαντά αυτός που γνωρίζει τα περί τον πνευματικό κόσμο. Η Χριστιανική ζωή είναι η νίκη της αρετής κατά της κακίας, του καλού κατά του κακού, της αγάπης κατά του εγώ, της πίστεως κατά της απιστίας, το πάλεμα κατά των ιδίων παθών. Έτσι ορίστηκε πρακτικά, αγαπητέ άγευστε, η νεοφανής ζωή των πρώτων ανθρώπων, που άκουσαν το κάλεσμα και εφάρμοσαν τις διδαχές του Αναστάντος Χριστού. Αυτές, που συνεχίζουν να λαμπρο-προβάλλουν πνεύμα και αρετή μέχρι και σήμερα. Ήταν απλό το κάλεσμα του Χριστού σ’ αυτήν τη νέα ζωή, για αξιοποίηση όλων των προσωπικών δυνατοτήτων του ανθρώπου. Διδάχτηκε ωραιοστόλιστη και με πλεόνασμα αγάπης. Ήταν η ώρα που συνάντησε ο Χριστός επί της γης έναν ταλαίπωρο άνθρωπο αλληλο-συγκρουόμενο. Τον κάλεσε τότε, πειστικά: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς», Ματθ.ιγ΄28. Δεν ήταν κάλεσμα για οπαδούς, αλλά σάλπισμα μετοχής σε εργαστήριο αγιότητας. Η Χριστιανική ζωή έχει και τα χαρακτηριστικά της. Διακρίνεται ο Χριστιανός για ελεύθερη βούληση. Το θέλω είναι όλο δικό του. Κατέχει το προνόμιο της ελευθερίας. Δεν δεσμεύεται ούτε εξαναγκάζεται να ακολουθήσει το Χριστό και την Εκκλησία του. Σαλπίζεται μια θωρακισμένη Λευτεριά. «τη ελευθερία, ή Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε», Γαλ.ε΄1. Έτσι οραματίστηκε τη Χριστιανική ζωή, ενωμένη μαζί του και με τους συνανθρώπους ομόπιστους, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός και το Άγιο Πνεύμα.

Ως νεοφανής χαρακτηρισμός της ζωής των ανθρώπων, εμφανίστηκε και ονομάστηκε η ζωή των πρώτων Χριστιανών τότε και μέχρι σήμερα. Ξεκίνησε ενωμένη με το Χριστό η ευλογημένη Χριστιανική Ζωή και καρποφόρησε. Ακολούθησε, βεβαίως, και η ενότητα με τους ομόπιστους ανθρώπους.

Η Ενότητα. Γι’ αυτήν τη θεία προσφορά της ενότητας της Χριστιανικής ζωής, που κοσμείται από θείες αρετές, θα πρέπει να πάρουμε γνήσιες πληροφορίες και απόψεις από το θεϊκό Ευαγγελικό λόγο της Αγίας Γραφής. Άλλωστε και για την ύπαρξη αυτής θα πρέπει να ερωτηθεί με σιγουριά ο Θεάνθρωπος δημιουργός αυτής, ο Ιησούς Χριστός. Προς τούτο δε και φρόντισε ο ίδιος ο Χριστός να παρουσιάσει την Χριστιανική ζωή των πιστών ανθρώπων, ως το κύτταρο και το θεμέλιο του όλου σωτηριολογικού έργου του. Τα πλοκάμια δε αυτού του κύτταρου εκτίνονται σε όλη την Χριστιανική κοινότητα με οδηγό την ενότητα, κατά το «ίνα το αυτό λέγητε πάντες», Α΄Κορ.α΄10. Τότε, κάθε Χριστιανική ζωή προβάλλεται ως ένας τηλαυγής φάρος. Αυτός, που φωτίζει τα σκότη της αγνωσίας, θερμαίνει τις ψυχές με τις φλόγες των αρετών και προετοιμάζει ψυχές για το Βασίλειο του ουρανού. Η Βασιλεία η εμή, «υπέρ υμών εστί». Πλέον δε τούτων, βεβαιούμεθα από την αποκαλυπτική διδαχή του Χριστού, όπως: «ιδού γάρ η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν», Λουκ.ιζ΄21. Πρόσθετο κέρδος και τούτο: Δια της Χριστιανικής ζωής λαμποκοπάει μέσα μας η Βασιλεία του Θεού.

Ο ίδιος ο Χριστός, πλέον τούτων, συνέδεσε τη Χριστιανική ζωή των πιστών ανθρώπων με όλη την Αγία Τριάδα και μάλιστα την κρίσιμη ώρα της Αρχιερατικής Προσευχής του, προ του θείου Πάθους. Αναφέρεται τούτο, στο 17^ο (ιζ΄) κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. Έτσι, αυτήν την Χριστιανική ζωή των ανθρώπων, την ταύτισε με την υπαρξιακή ζωή του Τριαδικού Θεού, αλλά και με την συμπόρευση των συνομοίων πιστών του. Υπάρχουν περιπτώσεις που χαρακτηρίζουν τη Χριστιανική ζωή, δια στόματος και προσευχής του Χριστού. Δεν μίλησε μόνο για την ενότητα της ζωής των Μαθητών του ο Χριστός, αλλά και για την ομοία όπως είπε, «των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ», στίχ.20. Τι ζήτησε ο Χριστός για τους πιστούς; Όλοι οι πιστοί να ζουν την ενότητα της Χριστιανικής ζωής, κατά το πρότυπο των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας. Είναι εντυπωσιακοί οι συνδετικοί λόγοι του Χριστού, περί αυτής της ενότητας της Χριστιανικής ζωής μετά της ομοίας του Τριαδικού Θεού.

Παρακολουθούμε, προς ενημέρωσή μας:

Βασική θέση. Αρχικά προσδιορίζει ο Χριστός, ως ένδοξη την ενότητα της Χριστιανικής ζωής των πιστών ανθρώπων, όπως ακριβώς προσδιορίστηκε η ενότητα μεταξύ Χριστού και Θεού-Πατρός. Αναφέρει δια της Προσευχής του ο Χριστός: «εγώ την δόξαν ήν δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, ίνα ώσιν έν καθώς ημείς έν εσμέν», στίχ.22. Ενότητα με ανάλογη δόξα. Συνεχίζοντας ο Χριστός, διευκρινίζει πώς εννοεί αυτήν την ενότητα. Αναφέρει: «εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, ίνα ώσι τετελειωμένοι εις έν, και ότι ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας», σχίχ.23. Εδώ έχουμε ένα σύμπλεγμα ενότητας Προσώπων Αγίας Τριάδας και πιστών ανθρώπων. Πλέον τούτων εκφράζει ο Χριστός και μια ιδιαίτερη επιθυμία και την επενδύει δια της Προσευχής του. Ταυτίζει την ενότητα της Χριστιανικής ζωής όσων πιστεύουν στο όνομά του, με την προσωπική δόξα του που απολαμβάνει ο ίδιος στη Βασιλεία του Θεού. Έτσι, ζητάει παρακλητικά ένα προσωπικό αίτημα για λογαριασμό μας: «Πάτερ, ούς δέδωκάς μοι, (όσοι πιστεύουν σε μένα), θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ’ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ήν δέδωκάς μοι», στίχ.24. Αναλογιζόμαστε όλοι μας τότε, αγαπητοί αναγνώστες μου, το μέγεθος της υψίστης τιμής όσοι ζούμε την ενότητα της Χριστιανικής ζωής μας κατά το πρότυπο του Τριαδικού Θεού;

Ενωμένοι προσωπικά με το Χριστό!…

Πέραν των όσων υποβοηθητικών πρόβαλλε ο Χριστός δια της Αρχιερατικής Προσευχής του προς τον Θεό-Πατέρα, για την ενότητα τούτης της Χριστιανικής ζωής μας, με άλλη σχετική διδασκαλία του παρουσίασε και τη στενή σχέση των μελών αυτής με παραδείγματα. Η εικόνα λαμβάνεται από την αγροτική ζωή, για εύκολη κατανόηση. Παρουσιάζει ο Χριστός τον εαυτό του ως κληματαριά και το Θεό-Πατέρα ως τον Αμπελουργό. Ως εξαρτώμενοι από την κληματαριά εμφανίζονται οι πιστοί άνθρωποι, ωσάν κληματόβεργες. Γνωστό, ότι η κληματόβεργα που βγάζει τους καρπούς, πρέπει να μένει επάνω στην κληματαριά. Προς τούτο και παραγγέλλει ο Χριστός την ενοποιό σχέση μαζί του της Χριστιανικής ζωής των πιστών: «Μείνατε εν εμοί, καγώ εν υμίν. Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», Ιωάν.ιε΄4-5.

Πλέον τούτων, προσδιορίζει ο Χριστός και τα κέρδη που απολαμβάνουν οι πιστοί της ενότητας αυτής της Χριστιανικής ζωής. Σαν πρώτο μεγάλο κέρδος απολαμβάνουμε την προσωπική παρρησία μας προς το Χριστό, τον Υιό και Λόγο του Θεού-Πατρός. Προτείνει ο Χριστός: «Εάν μείνητε εν εμοί και τα ρήματά μου εν υμίν μείνη, ο εάν θέλητε αιτήσασθε, και γενήσεται υμίν», Ιωάν.ιε΄7. Μας χορηγείται όμως, και μια δεύτερη επιβράβευση, αν τηρήσουμε όλα όσα εντέλλεται ο Χριστός για την ενότητα της Χριστιανικής ζωής μας. Με γαλαντομία μας τα παραχωρεί όσα ο Θεός-Πατήρ έδωσε στον Υιό και Λόγο του. Επικυρώνει τότε και την ενότητα της Χριστιανικής ζωής μας: «Καθώς ηγάπησέ με ο πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς· μείνατε εν τη αγάπη τη εμή», Ιωάν.ιε΄9.

Οι Απόστολοι. Τη σκυτάλη στη συνέχεια, περί της αξίας της ενότητας της Χριστιανικής ζωής, την αναλαμβάνουν οι άγιοι Απόστολοι και μάρτυρες της Ευαγγελικής διδασκαλίας. Την θεωρούν ως εξαρτώμενη από τον Τριαδικό Θεό, αλλά και εκφραζόμενη δια του δεσμού μετά των πιστών συνανθρώπων μας. Ως εκ τούτου μάλιστα, προχωρούν και περιγράφουν και τον τρόπο έναρξης προς δημιουργία της Χριστιανικής ζωής, ακόμα και τον τρόπο της ολοκλήρωσής της. Είναι περιττό να πούμε ότι κυρίαρχη προϋπόθεση για τη δημιουργία και την ολοκλήρωσή της είναι αναγκαίο να βασιλεύει η Ειρήνη, ως πνευματικός σύνδεσμος.

Έτσι αρχίζει και η δημιουργία της, καθόσον γνωριζόμαστε ως «εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών», Εφεσ.δ΄4. Επιπλέον, πορεύονται χαίροντες και ενωμένοι οι πιστοί της Χριστιανικής ζωής, καθόσον αξιοποιούν ομαδικά και τα δώρα του Αγίου Πνεύματος. Ακόμα γίνονται περισσότερο θωρακισμένοι στην πνευματική ζωή τους και απολαμβάνουν τη χαρά του Παραδείσου από την παρούσα ζωή τους. Να μην ξεχνάμε προς τούτο, ότι και ο σοφός Σολομώντας μας συμβουλεύει σοφά για την περίπτωση και ορίζει τα ωφέλιμα κέρδη αυτής της ενότητας. Αποφαίνεται: «Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά και υψηλή, ισχύει δε ώσπερ τεθεμελιωμένον βασίλειον», Παροιμ.ιη΄19. Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις ξεκινάει και αυτή είναι η ενότητα της Χριστιανικής ζωής. Όλοι, ως ένα σώμα και ένα πνεύμα στη βάση της ειρήνης και της ελπίδας.

Με τη δημιουργία της Χριστιανικής ζωής πλέον και με την επικράτηση της ενότητας των μελών της, παραχωρείται η Χάρη και η δόξα του Θεού. Τότε, ισχύει το ότι «Κύριος ου στερήσει τα αγαθά τοις πορευμένοις εν ακακία», Ψαλ.πγ΄12. Με αυτήν την ακακία πορεύονται τα μέλη της Χριστιανικής ζωής προς την ολοκλήρωση και τη δικαίωση. Προς τούτο μάλιστα, φροντίζει ο Θεός να ενισχύει πιο πολύ αυτή τη ζωή, καθόσον «έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους», Εφεσ.δ΄11. Αυτοί με το λόγο και τις γραφές τους ανταποκρίνονται «προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού», Εφεσ.δ΄12. Βρίσκονται δε αυτοί διαρκώς κοντά στα ενωμένα μέλη της Χριστιανικής ζωής, ως ενισχυτές και συμπαραστάτες στις όποιες δυσκολίες παρουσιάζονται. Τούτο δε, «μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού», Εφεσ.δ΄13. Έτσι, από το κύτταρο της Χριστιανικής ζωής, καταλήγουμε στην πλήρη ενότητα όλων των πιστών, αλλά και στην απόλυτη γνώση του Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός, δηλαδή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Του Σωτήρος μας.

Επιλογικά: Ενοποιός υπήρξε η συνολική Αποκαλυπτική διδασκαλία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Κινήθηκε μάλιστα, με εντυπωσιακή μεθόδευση. Αποκάλυψε αρχικά ότι, μέσα σε έναν κόσμο συγκρούσεων, υπάρχουν στη νέα πίστη που έφερνε, «Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα· εις Θεός και πατήρ πάντων», Εφεσ.δ΄5-6. Δίδαξε την ενότητα της Χριστιανικής ζωής των πιστών, μετά του Τριαδικού Θεού και των ομοπίστων συνανθρώπων. Πλέον τούτων όμως, εργάστηκε και για την ενότητα όλου του κόσμου, στη βάση μιας ειρηνικής ζωής όλων ανεξαιρέτως των λαών. Υπήρξε, ως ειρηνοποιός του κόσμου, «ο ποιήσας αμφότερα έν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας», Εφεσ.β΄14. Γκρέμισε όλους τους φραγμούς που βασάνιζαν τους λαούς. Αποκαλύφτηκε, ως κεντρικό μήνυμα, ότι για τη νέα πίστη, «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γάρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού», Γαλ.γ΄28. Ολόκληρο το έργο του Χριστού, σφραγισμένο δια της Σταυρικής Θυσίας του, στόχευε όπως, «αποκαταλλάξη τους αμφοτέρους εν ενί σώματι τω Θεώ δια του σταυρού, αποκτείνας την έχθραν εν αυτώ», Εφεσ.β΄16. Επιβράβευσε τους εργαζομένους ατομικά, για την ενότητα των λαών και των προσώπων. Ιδιαιτέρως, όσους υπηρετούν την ενότητα της Χριστιανικής ζωής, όπως διδάχτηκε. Αποκάλυψε δια του Αγίου Πνεύματος, «άρα ουν ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού… εις κατοικητήριον του Θεού εν Πνεύματι», Εφεσ.β΄19,23.