Συμεών Μοναχός και φιλόσοφος: Δημήτριε, κόσμημα και ομορφιά των αθλητών!

Άγιος Δημήτριος, (ψηφιδωτό), 12ος αιώνα, Μονή Σινά.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συμεών μοναχού και φιλοσόφου, Εγκωμιαστικός λόγος στον άγιο και πανένδοξο μεγαλομάρτυρα του Χριστού Δημήτριο

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=325382

23. Ας μιμηθούμε λοιπόν με ζέση τον Δημήτριο κατά τον ίδιο τρόπο, όσοι συγκεντρωθήκαμε και τιμούμε τους άθλους του και πανηγυρίζουμε γι’ αυτούς με λαμπρό τρόπο. Ας σπεύσουμε και στην θεωρία και στην πράξη, ακόμη και αν δεν κερδίσουμε την ίδια δόξα με εκείνον, είναι βέβαια υπερβολικό να πούμε αυτό το πράγμα, αλλά τουλάχιστον μικρότερη. Αν όμως δεν κερδίσουμε ούτε αυτή, διότι και αυτό μας είναι αρκετό λόγω της νωθρότητας που έχουμε, τουλάχιστον, επειδή νομίζουμε ότι πανηγυρίζουμε αντάξια και θεάρεστα για όσα ο Θεός χαίρεται μαζί με τον μάρτυρα και ότι εορτάζουμε με θεϊκό τρόπο, να μην επιθυμούμε περισσότερο τις ηδονές χωρίς να το καταλάβουμε και να χαριζόμαστε πιο πολύ στους δαίμονες και να πάθουμε το ίδιο πράγμα με αυτούς που κινδυνεύουν στο λιμάνι και προσβάλλονται από αθεράπευτες ασθένειες στο ιατρείο.

24. Έχουμε συνεργό τον Θεό για τις καλές πράξεις, με τις προσευχές της Θεοτόκου, των επουρανίων τάξεων, των αποστόλων και των προφητών και των μαρτύρων και των αιώνια αγίων, και αυτόν που τώρα τελούμε την μνήμη του να ικετεύει συνέχεια για χάρη μας. Χαίρεται ο κόσμος των αγίων με κάθε τρόπο και σε κάθε εποχή από κάθε ηλικία και τάξη, διότι βλέπουν το πλήθος τους να δυναμώνει και να αυξάνεται, σαν να καταλαβαίνουν ότι η πολυπληθής μερίδα που βρίσκεται αριστερά του Θεού πάλι είναι σκυθρωπή.

25. Όμως, Δημήτριε, κόσμημα και ομορφιά των αθλητών, ξαναγυρίζω σε σένα πια και στρέφω τον λόγο προς τα επάνω, διότι έχω λυγίσει περισσότερο από τους άλλους από την αγάπη μου για σένα, και επιθυμώ πιο πολύ να αναπνέω εσένα παρά τα ευωδιαστά αρώματα, ευσεβές και ευγενέστατο βλάστημα από ευσεβή και ευγενική ρίζα, κατάφορτο από τους καρπούς των αρετών και της αθλήσεως, λαμπρέ και στα δύο και ενδοξότατε σε όλα και ολόφωτη λαμπάδα των χριστιανών, καταστροφή της ασέβειας και του Μαξιμιανού, δάσκαλε και σύμμαχε του Νέστορα και πρόξενε της αθλήσεως και ισχυρότατε καταστροφέα της αλαζονείας του Λυαίου, συ που απεικόνισες το πάθος του Δεσπότη και πληγώθηκες με τις λόγχες στην πλευρά, όπως εκείνος και για το αίμα που έχυσες τότε αναβλύζεις τώρα σαν κρουνός το ευωδέστατο και ιαματικό μύρο, συ που περιπολείς με το πνεύμα σου τους ουρανούς μαζί με τους αγγέλους και παρευρίσκεσαι μαζί τους στον ακλόνητο θρόνο του Θεού, και χάρισες σε μας και την πόλη σου το μαρτυρικότατο σώμα σου σαν ακένωτο θησαυρό, το ανυπολόγιστο πέλαγος των άπειρων και πιο μεγάλων θαυμάτων, συ που μοίρασες σωστά τον εαυτό σου στην γη και στον ουρανό και καθόλου δεν απουσιάζεις, αλλά και από πάνω εποπτεύεις και κάτω φροντίζεις την πόλη σου, φιλοπόλι και φιλάνθρωπε που επαναφέρεις σύντομα την συμπάθεια του Θεού, όταν υποχωρεί μερικές φορές από το πλήθος των αμαρτημάτων μας, είθε να δέχεσαι τους λόγους και τους επαίνους μας που προσφέρονται στην λαμπρή μνήμη των αγώνων σου, όπως ο αθλοθέτης Χριστός έπλεξε τον έπαινο των νηπίων, και αν δεν φτάνουν την δική σου αξία, όμως δεν υστερούν στην αγαθή μας πρόθεση· ρίξε ένα βλέμμα λοιπόν από τον ουρανό, κατέβα για λίγο εδώ μαζί μας και δες την αγάπη της πόλεώς σου για σένα, παρατήρησε τις μελωδίες των συγκεντρωμένων, το ιερότατο ποίμνιό σου να συμμετέχει στο πνευματικό συμπόσιο μαζί με τον ιεράρχη στην μνήμη σου, ολόκληρο τον ναό σου να φωτίζει όλους τους παρόντες από την άφθονη φωτοχυσία, την ευωδία από τα θυμιάματα να γεμίζει τον αέρα και κάθε ηλικία και τάξη να επικροτοτούν με μεγάλη χαρά τους άθλους σου. Σχεδόν σήμερα η γη μιμείται τον ουρανό και η απλωμένη λαμπρότητα στον ναό του καλλινίκου σώματός σου κάνει ολοφάνερη την εκεί λάμψη του φωτός που προστίθεται σε σένα από τον Θεό.

26. Είθε να ανταμείβεις επάξια όλους, μοιράζοντας τις προσφορές σου καθημερινά στον καθένα. Πρώτα στεφάνωσε τους πιστούς βασιλιάδες μας με νίκες· διότι και οι ίδιοι επίσης τιμούν ξεχωριστά την πανηγυρική σου εορτή. Υπόταξε στα πόδια τους τα στρατεύματα των εχθρικών εθνοτήτων, παράτεινε ειρηνικά την υπόλοιπη ζωή τους, ενισχύοντάς τους με την ορθοδοξία, και ρυθμίζοντάς την με την σωστή διοίκηση.

27. Απομάκρυνε τα σκάνδαλα των Εκκλησιών, συμμάχησε με τον στρατό εναντίον των εχθρών, δίνε συνεχώς την χάρη σου, που βοηθεί με κάθε τρόπο, στον ποιμένα και ιεράρχη της πατρίδας σου, εποπτεύοντας μαζί με τον ιεράρχη, βοηθώντας το ποίμνιο να είναι σε επαγρύπνηση και να τον σέβεται, προετοιμάζοντάς τον να διδάσκει το ποίμνιο με την αγάπη του Θεού, ώστε να το αποδείξει πιο δυνατό από τους λύκους που καταστρέφουν την ψυχή, και να το οδηγήσει στην ουράνια μάνδρα. Παρηγόρησε όσους βρίσκονται σε στενοχώριες, βοηθώντας ανάλογα πλούσιους και φτωχούς, κάνοντας συνετούς και τους γέρους και τους νέους στα καθήκοντά τους, αξιώνοντας κάθε ηλικία με πολύ μεγάλη φροντίδα για την δωρεά των χαρίτων σου.

28. Για όλα αυτά, είθε να μας χαρίσεις την νίκη κατά των δαιμόνων και των παθών και όταν λίγο αργότερα αποδημήσουμε εκεί, να μας κάνεις δεξιούς παραστάτες του τριαδικού Θεού με τις παρακλήσεις σου, και από εκεί θα συμμετέχουμε σαν ασήμαντοι δούλοι σου στην αιώνια και θεία λαμπρότητα, με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που έχει την δόξα και την δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Από το βιβλίο, «Άγιος Δημήτριος, Εγκωμιαστικοί λόγοι επιφανών βυζαντινών λογίων (Συμεών, Νεόφυτος, Γρηγοράς, Παλαμάς, Αρμενόπουλος)», των εκδόσεων Ζήτρος. Πρόλογος Βασίλης Κατσαρός, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Πέτρος Βλαχάκος.