Από πότε κατοικούν οι Έλληνες την Ελλάδα;

(Προηγούμενη δημοσίευση: http://www.pemptousia.gr/?p=327232)

Στην ερώτηση που έγινε στον κ. Σάμψων από πότε νομίζετε  ότι κατοικούμε συνεχώς στην Ελλάδα  σύμφωνα με τα ευρήματά σας αλλά και των συναδέλφων σας, απάντησε: Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η παρουσία μας εδώ  αρχίζει από την μέση παλαιολιθική εποχή, χονδρικά από 60.000 μέχρι 50.000 χρόνια πριν  και συνεχίζεται στις επόμενες περιόδους.

Μαρτυρίες ιστορικές προέρχονται και από αρχαίους συγγραφείς, που μιλούν για την αυτοχθονία των Αθηναίων και κατ’ επέκταση όλων των Ελλήνων, όπως αναφέρεται στα επόμενα κείμενα.

Επιτάφιος Θουκυδίδη κεφ. 36

[36] Ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον· δίκαιον γὰρ αὐτοῖς καὶ πρέπον δὲ ἅμα ἐν τῷ τοιῷδε τὴν τιμὴν ταύτην τῆς μνήμης δίδοσθαι. τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι᾿ ἀρετὴν παρέδοσαν.

Μενέξενος Πλάτωνος (237 b -c)

Τῆς δ᾽ εὐγενείας πρῶτον ὑπῆρξε τοῖσδε ἡ τῶν προγόνων γένεσις οὐκ ἔπηλυς οὖσα, οὐδὲ τοὺς ἐκγόνους τούτους ἀποφηναμένη μετοικοῦντας ἐν τῇ χώρᾳ ἄλλοθεν σφῶν ἡκόντων, ἀλλ᾽ αὐτόχθονας καὶ τῷ ὄντι ἐν πατρίδι οἰκοῦντας καὶ ζῶντας, καὶ τρεφομένους οὐχ ὑπὸ μητρυιᾶς ὡς οἱ ἄλλοι, ἀλλ᾽ ὑπὸ  μητρὸς τῆς χώρας.

Επιτάφιος Λυσίου (17)

Ἥ τε γὰρ ἀρχὴ τοῦ βίου δικαία· οὐ γάρ, ὥσπερ οἱ πολλοί, πανταχόθεν συνειλεγμένοι καὶ ἑτέρους ἐκβαλόντες τὴν ἀλλοτρίαν ᾤκησαν, ἀλλ’ αὐτόχθονες ὄντες τὴν αὐτὴν ἐκέκτηντο καὶ μητέρα καὶ πατρίδα.

Πανηγυρικός Ισοκράτους (24)

ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ’ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ’ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ’ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν, ὥστ’ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς, οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους». 

Αδιάψευστοι μάρτυρες της πανάρχαιας ελληνικής παρουσίας στον συγκεκριμένο ελλαδικό χώρο είναι η Ελληνική Μυθολογία, η οποία ιστορεί πρόσωπα και γεγονότα που χάνονται στα βάθη του χρόνου χωρίς να μπορούμε να τα χρονολογήσουμε αλλά σίγουρα είναι πολύ παλιά, όπως βεβαιώνουν και τα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα. Πολλοί από αυτούς τους μύθους αναφέρονται και σε γεωλογικά φαινόμενα, τα οποία οι Γεωμυθολόγοι διαπιστώνουν με τις έρευνές τους. Υπάρχουν όμως και άλλες αρχαιολογικές μελέτες, που στηρίζουν την άποψη αυτή.

Δώδεκα διαδοχικές εκδόσεις,  εμπλουτισμένες συνεχώς με νεότερα δεδομένα, κυκλοφόρησαν πάνω στην ανθρωπολογική – εθνογενετική μελέτη των Ελλήνων. Βάση αυτού του έργου αποτελεί η διδακτορική διατριβή τού Άρη Ν. Πουλιανού, που εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας υπό την επίβλεψη του διάσημου καθηγητή Ανθρωπολογίας Γ. Φ. Ντεμπέτς. H έρευνα στηρίχθηκε στη μελέτη 70 ανθρωπολογικών γνωρισμάτων 3.000 περίπου Ελλήνων, πολιτικών προσφύγων του 1949 στην τ. Σοβιετική Ένωση. Τα γνωρίσματα αυτά (π.χ. ύψος σώματος, πλάτος προσώπου, χρώμα δέρματος, σχήμα ματιών), αντανακλούν με τη σειρά τους τις δομές των γονιδίων και του DNA. Η στατιστική επεξεργασία, σε συνδυασμό με την γεωγραφική τους κατανομή, απέδειξε μαθηματικά την ακατάπαυστη βιολογική συνέχεια των Ελλήνων σε όλη τη διάρκεια της ιστορικής και προϊστορικής εποχής (λόγω της μικρής στατιστικής απόκλισης στη διασπορά των ανθρωπομετρικών και σωματοσκοπικών γνωρισμάτων), που ανάγεται τουλάχιστο στη Μεσολιθική (15.000 έτη) και Άνω Παλαιολιθική περίοδο (25.000 χρόνια). Επίσης, η ιστορική συνέχεια αποδεικνύεται από τη σύγκριση των μετρήσεων των σύγχρονων κατοίκων με αυτές των αρχαίων και προϊστορικών κρανίων της Ελλάδας, οι οποίες στατιστικά δεν παρουσιάζουν διαφορές. Έτσι, παρά τις κατά καιρούς επιδράσεις και περιορισμένες  (κυρίως εσωτερικές) μετακινήσεις πληθυσμών, με την ανθρωπολογική έρευνα έγινε φανερό ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας έμεινε βασικά αναλλοίωτος και ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων φύλων που κατοικούσαν στην ελληνική χερσόνησο.

Η πανάρχαια πόλη Λυκόσουρα καταρρίπτει τις «ινδοευρωπαϊκές» ψευτοθεωρίες. Τα ερείπια της Λυκόσουρας βρίσκονται στο Πελασγο-αρκαδικό που μετά έγινε Αρκαδο-λακωνικό βουνό, το Λύκαιο, της οποίας η αρχή της ίδρυσής της, όπως επισήμως αναφέρεται, χάνεται στο 8.000 μέχρι το10.000 π.Χ.. Η πόλη Λυκόσουρα προκύπτει από πολλές έρευνες ως η αρχαιότερη πόλη στον κόσμο. Ο Αριστοτέλης αναφέρει τους Αρκάδες (Πελασγούς), «προσελήνιους», δηλαδή ότι υπήρχαν πριν δημιουργηθεί η σελήνη (αυτόχθονες).

Όταν τώρα μιλούν τα αρχαιολογικά ευρήματα για ύπαρξη αλφαβήτου παύουν τα υποθετικά σενάρια. Και τέτοια έχουμε πολλά και σημαντικά. Τα ευρήματα αυτά πιστοποιούν ότι υπήρχε ελληνικό αλφάβητο, αφού μερικά γράμματα είναι τα ίδια με τα ελληνικά. Σε ανασκαφές που έγιναν στην όχθη της λίμνης της Καστοριάς κοντά στην περιοχή του Δισπηλιού ανακαλύφθηκε ένας οικισμός. Μεταξύ των άλλων ευρημάτων ανακαλύφτηκε και μια ξύλινη πινακίδα, στην οποία ήταν χαραγμένα διάφορα σύμβολα. Σύμφωνα με την επίσημη χρονολόγηση που διεξήχθη με την μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα (C14), η επιγραφή κατατάσσεται το 5.250 π.Χ, ενώ πολλοί ερευνητές έχουν εκφράσει την άποψη πως πιθανόν να ανήκει και στο 7.250 π.Χ. Τα σύμβολα της πινακίδας μοιάζουν με αυτά της Γραμμικής Α΄.

Ο αρχαιολόγος Π. Χρυσοστόμου  την σφραγίδα αυτήν την χρονολογεί το 5.000 π.Χ. Περιέχει τρεις σειρές συμβόλων που μοιάζουν με τα ελληνικά γράμματα. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι: «Το Ανατολικό Δόγμα, ότι οι Έλληνες ήρθαν από την Ανατολή και δεν είναι αυτόχθονες, δεν ισχύει πλέον. Από καιρό υπήρχαν υποψίες, αλλά αυτή τη φορά η τύχη είναι με το μέρος μας. Άρα η παγκόσμια ιστορία θα πρέπει να ξαναγραφτεί, τουλάχιστον ως προς την καταγωγή του πολιτισμού».

Όμως οι Έλληνες έφτασαν μέχρι τις εσχατιές του κόσμου κι έτσι ας μην μας παραξενεύουν οι υπερβολές των υφιστάμενων μύθων, όπως η Αργοναυτική εκστρατεία και τα ταξίδια του Ηρακλή σε πολλές ηπείρους. Τεκμήρια αυτής της εξάπλωσης είναι τα παρακάτω ευρήματα, τα οποία πιστοποιούν την ύπαρξη ελληνικού αλφάβητου χιλιάδες χρόνια πριν και συνεπώς και την ελληνική παρουσία σε πολλές τις ηπείρους.

Υπάρχει Ελληνική γραφή στο Θιβέτ στους περίφημους εξωγήινους δίσκους Ντροπά που χρονολογείται στο 10.000 π.Χ.

Ο ανταποκριτής του BBC στο Νέο Δελχί, Ρατζιγιάσρι Ράο μετέδωσε το 2002. «Θαλάσσιοι επιστήμονες  στην Ινδία θεωρούν ότι ένας από τους χώρους των δυτικών Ινδικών παραλίων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος ίσως να έχει ηλικία 9.000 ετών. Έχει ανασυρθεί τεράστιος αριθμός ευρημάτων (εργαλεία, αγγεία, ανθρώπινα ομοιώματα, οστά, οικειακά είδη, κλπ), το σημαντικότερο όμως απόκτημα είναι ένα κομμάτι από πέτρινο έργο τέχνης, πάνω στο οποίο διακρίνονται ανάγλυφα ίχνη ελληνικής αλφαβητικής γραφής. Οι Ινδοί μελετητές έχουν καταλήξει  ότι πρόκειται για μία μορφή πρώιμης ελληνικής γραφής. Διακρίνονται τα σύμβολα Μ, Υ, Ο.

Στο χωριό της Γαλλίας Γκλοζέλ, ανακαλύφθηκαν το 1924 από
τους Κλώντ και Εμίλ Φραντέν πινακίδες και δύο ενεπίγραφα χαλίκια, τα οποία χρονολογούνται γύρω στο 10.000 π.Χ. Μερικά από τα σύμβολα που γίνονται αντιληπτά είναι τα: Θ, Ξ, Φ, Μ, Τ, Π, Ε, Λ, προφανώς όχι σε αυτήν ακριβώς την μορφή.

Λίθινη επιγραφή σε ταφικό μνημείο ανακαλύφθηκε το 1838 στο Grave Creek στην Δ. Βιρτζίνια των Η.Π.Α. Διακρίνονται τα
γράμματα: Τ, Σ, Λ, Α, Χ, Κ. Η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα την τοποθετεί στην ίδια εποχή με τις επιγραφές του Δισπηλιού (5.250 π.Χ.) και των Γιούρων της Αλοννήσου (5000 π.Χ)

(Συνεχίζεται)