Ακούστε τα Κάλαντα του Λαζάρου Άμπλιανης (παλαιότερα Σταυροπήγιο) Ευρυτανίας, όπως τα παρέδωσε μέσα από τη προφορική παράδοση η Βασιλική Κραββαρίτη-Κουλαρμάνη, τραγουδισμένα από παιδιά της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ι.Μ. Καρπενησίου, τον Απρίλιος του 2012. Ηχογράφηση, παρουσίαση: Ηλιόπουλος Αναστάσιος, Συλλογή Παραδοσιακής Μουσικής Γ.Α.Κ.-Αρχεία ν. Ευρυτανίας
- Το εμάθατε τι ‘γίνη σήμερα στην Παλαιστίνη,
και στη πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία
2. Λάζαρον τον αδερφόν της και γλυκύ καρδιακό της
Τρείς ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιριολογούσαν.
3. Την ημέρα την τετάρτη κίνησε_ο Χριστός για νά ΄ρθει
και εβγήκε η Μαρία έξω από τη Βηθανία,
4. «Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου, δε θα πέθαινε_ο αδερφός μου,
μα και τώρα εγώ πιστεύω και καλώτατα ηξεύρω
5. ότι δύνασαι αν θελήσεις, και νεκρούς να αναστήσεις».
«Λέγε, πίστευε, Μαρία, άγωμεν εις τα μνημεία».
6. Τότε κι ο Χριστός δακρύζει και τον Αδη φοβερίζει.
«Άδη, Τάρταρε και Χάρο, Λάζαρέ μου να σε πάρω,
7. δεύρο έξω, Λάζαρέ μου, φίλε μου κι αγαπητέ μου».
Παρευθύς από τον Άδη, ως εξαίσιον σημάδι,
8. Λάζαρος απελυτρώθη, αναστήθη και σηκώθη,
ζωντανός, σαββανωμένος και με το κερί ζωμένος.
9. Τότε η Μάρθα κι η Μαρία, τότε όλη η Βηθανία,
μαθηταί και αποστόλοι, τότ΄ ευρέθησάνε όλοι,
10. Δόξα τω Θεώ φωνάζουν και τον Λάζαρο ΄ξετάζουν
«Πές μας, Λάζαρε, τί είδες, εις τον Άδη που επήγες;»
11. «Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους,
Δώστε μου λίγο νεράκι, να ξεπλύνω το φαρμάκι,
το φαρμάκι των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον».
