Για την ανθρώπινη γνώση το μεγαλύτερο μυστήριο είναι το του Θεανθρώπου Χριστού!

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός (1921-2009).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=369847

Πάντα τα εν τη Εκκλησία άγια μυστήρια μετά των αγίων αρετών, διά των όποιων αξιούμεθα πασών των θείων επαγγελιών, ενεργούνται εκ του Πατρός δι’ Υιού εν Αγίω Πνεύματι. Η σωτηρία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ζωή εν τω Χριστώ και δι’ αυτού. Τούτο είναι συνεχής αγών, διά του όποιου ο άνθρωπος ζη εν Αγίω Πνεύματι όλην την ζωήν του Σωτήρός του ως ιδικήν του, με την βοήθειαν των υπολοίπων αγιαστικών μέσων από της πνευματικής του γεννήσεως μέχρι της αναλήψεώς του, διότι αν και είμεθα επί της γης, «ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» καίτοι ζώμεν μεταξύ των ανθρώπων, «η ζωή ημών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ» και τα άνω φρονούμεν, ου τα επί γης».

Κατά την δημιουργίαν επλάσθημεν υπό του Θεού Πατρος δι’ Υιού εν Αγίω Πνεύματι και μας εδόθη η θεοειδής, η τριαδοειδής ψυχή, μετέχουσα των θείων ιδιοτήτων. Διά του Θεανθρώπου Χριστού εισερχόμεθα εις μίαν εξ αίματος συγγένειαν μετά του θεού. Ένεκα τούτου η Καινή Διαθήκη είναι Διαθήκη εν τω αίματι του θεανθρώπου Χριστού. Είναι Διαθήκη ούχι εν λόγω ή εν διδασκαλία ή εν νόμω ή εν εντολή, ή εν οιωδήποτε άλλω, αλλ’ εν αίματι θείω και ανθρωπίνω, το όποιον είναι ακριβώς η πηγή πασών των ζωοποιών και θαυματουργών δυνάμεων αι οποίαι ενεργούν την οικονομίαν της σωτηρίας.

Διά της οικονομίας της σωτηρίας ο Θεάνθρωπος ήνοιξεν εις ημάς την οδόν διά την προσαγωγήν εις την Τριαδικήν Θεότητα. Εις την θεανδρικήν αυτήν οικονομίαν η σωτηρία ενεργείται υπό του Πατρός, διά του Υιού εν Αγίω Πνεύματι. Αυτός είναι ο υπέρτατος νόμος εις το ανθρώπινον σώμα της Εκκλησίας, ο ανώτατος νόμος εις την ζωήν της και εις την ζωήν έκαστου μέλους της.

Διά την ανθρωπίνην γνώσιν το μεγαλύτερον μυστήριον είναι το του Θεανθρώπου Χριστού.

Τούτο αδυνατεί να καταλάβη πας ανθρώπινος νους, μη εξαιρουμένου και του νοός του θεόπνευστου Παύλου, διά τούτο και λέγει «ότι κατά αποκάλυψιν εγνώρισέ μοι το μυστήριον». Και γίνεται ο Παύλος ευαγγελιστής του μυστηρίου τούτου.

Διά τον λόγον αυτόν παροτρύνει ο ίδιος τους χριστιανούς της Εφέσου να διαβάζουν το Ευαγγέλιόν του: «Προς ο δύνασθε αναγινώσκοντες νοήσαι την σύνεσίν μου εν τω μυστηρίω του Χριστού», εις το όποιον αυτός εμυήθη δι’ εξαιρέτων οπτασιών και αποκαλύψεων Κυρίου. Διά το «φωτίσαι πάντας τις η οικονομία του μυστηρίου του αποκεκρυμμένου από των αιώνων εν τω Θεώ», διά το «γνωρίσαι τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου» και διά το «λαλήσαι το μυστήριον του Χριστού».

Εις την Εκκλησίαν οι Άγγελοι ζουν ομού με τους ανθρώπους, διότι δι’ όλους ισχύει το ίδιον ευαγγέλιον, η ίδια ζωή, ο ίδιος Θεός και Κύριος Ιησούς Χριστός και μετ’ αυτού ο άναρχος Πατήρ και το ζωοποιόν Πνεύμα, όλη η Παναγία και αδιαίρετος Τριάς. Όταν ο Απόστολος παραγγέλλει εις ημάς τους ανθρώπους, «πληρωθήτε εις παν το πλήρωμα του Θεού», δεν ζητεί κάτι το αδύνατον, διότι μεταξύ μας ευρίσκεται ο Θεάνθρωπος Κύριος εις τον όποιον «κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς», και μας δίδει παν το αναγκαίον διά την κατόρθωσιν του σκοπού αυτού διά της Εκκλησίας του.

Πάντες ημείς αυξάνουμεν ομού και καθολικώς «συν πάσι τοις αγίοις» και όχι κεχωρισμένως από τους αγίους Αποστόλους και Προφήτας και Ευαγγελιστάς και τους λοιπούς πιστούς. Όλοι με την βοήθειαν ενός εκάστου, αλλά και με την βοήθειαν όλων, μυστικώς και αγίως περιχωρούντες εν αλλήλοις πνευματικώς, «αληθεύοντες εν αγάπη» αυξανόμεθα «εις αυτόν τα πάντα, ος έστιν η κεφαλή, ο Χριστός».

Τα υπερφυσικά και ακατάληπτα και όντως αναρίθμητα αγαθά, τα όποια μας χαρίζονται από την θεάνθρωπον οικονομίαν του Σωτήρός μας, μένουν ασύλληπτα και υπεράνω της ανθρωπίνης σκέψεως. Αν ακόμη υπολογίση κανείς και τας προσευχάς μας, ούτε αυταί είναι ίκαναί να συγκριθούν προς το μέγεθος των υπέρ φύσιν και έννοιαν δωρεών αι οποίαι εισρέουν εις την ύπαρξίν μας. Ημείς άρα ζώμεν διά του υπέρ έννοιαν και υπέρ προσευχήν ελέους του παντελεήμονος και παναγάθου μας Κυρίου, ο όποιος διά των ενεργειών της θείας χάριτος μυστικώς «ενεργεί εν ημίν» και απεργάζεται την σωτηρίαν μας.

Η ανθρωπίνη σκέψις δεν θα δυνηθή ποτέ να εννοήση εντελώς το ιερόν μυστήριον της Εκκλησίας του Χριστού, το θαυμαστόν αυτό εργαστήριον, όπου οι άνθρωποι θεούνται, μεταμορφούνται ανίστανται και αναλαμβάνονται εις ουρανούς, όπου υπάρχει το πολίτευμά των. Όλα όσα χαρίζονται εις τους πιστούς εκ της θεοπρεπούς χάριτος του Κυρίου μας, θα μένουν πάντοτε ανέκφραστα εις την ανθρωπίνην διάνοιαν. Το μόνον ικανόν μέτρον και στοιχείον, το όποιον δύναται να κατανοηθή, είναι η πίστις ως μοναδικός οδηγός εις τα υπερφυσικά αυτά μυστήρια.

Αυτή η πίστις είναι ο υπέρ νόησιν τρόπος της εν τη Εκκλησία ευρισκομένης υπάρξεώς μας. Δι’ αυτής ενεργεί εν ημίν η υπέρ νόησιν χάρις του φιλανθρώπου Κυρίου μας. Αυτή η αένναος αγιάζουσα και χριστοποιούσα δύναμις, η οποία πηγάζει εξ ολοκλήρου από αυτόν μέσω των μυστηρίων του Αγίου Πνεύματος, οδηγεί συν ημίν και τους εν πάσαις ταις γενεαίς μέλλοντας «πιστεύειν επ’ αυτώ εις ζωήν αιώνιον».

Ο εκκλησιαστικός οργανισμός είναι ο πλέον σύνθετος από όσους γνωρίζει το ανθρώπινον πνεύμα. Αυτός είναι θεανθρώπινος και εις αυτόν πάντα τα του Θεού και τα του ανθρώπου μυστήρια αποτελούν εν σώμα. Μόνον αυτός ο πάνσοφος και παντοδύναμος Θεός και άνθρωπος ήδυνήθη να συνδέση και συναρθρώση όλα αυτά εις εν σώμα, το ιδικόν του, του όποιου ο ίδιος είναι η κεφαλή.

Η ευαγγελική δραστηριότης κάθε μέλους της Εκκλησίας, αν και φαίνεται εντελώς ειδική και προσωπική, είναι πάντοτε από πάσης απόψεως καθολική
και γενική.

Το έργον έκαστου πιστού ως μέλους της Εκκλησίας είναι πάντοτε και προσωπικόν και συλλογικόν, ακόμη και όταν φαίνεται να ενεργή μόνον διά τον εαυτόν του. Και η άσκησις ενός ερημίτου εις την πραγματικότητα επέχει θέσιν ολότητος. Αυτή είναι η διάρθρωσις του θεανθρωπίνου οργανισμού της Εκκλησίας, τον όποιον κατευθύνει και οδηγεί ο ίδιος ο Χριστός.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, «Εκ του θανάτου εις την ζωήν» των εκδόσεων της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.