Όσιος Μαρκιανός, Πώς συμπεριφέρθηκε στον ενάρετο Γέροντα που δεν τηρούσε την εκκλησιαστική τάξη!

(Σχέδιο Ιωάννη Βράνου).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=368861

Είχε τόσο θερμό ζήλο για τα εκκλησιαστικά δόγματα, ώστε πολέμησε δίκαια εναντίον ενός θαυμάσιου και θείου άνδρα.

Σ’ εκείνη την έρημο ήταν κάποιος γέροντας Αβραάμης, άνδρας που είχε άσπρα μαλλιά, άλλα και ασπρώτερο φρόνημα, που έλαμπε από κάθε αρετή και ανάβλυζε πάντα το δάκρυ της κατανύξεως.

Αυτός στην αρχή, αφού παρασύρθηκε από κάποια απλότητα, ανεχόταν να γιορτάζει το Πάσχα όπως προηγουμένως· αγνοώντας, όπως φαίνεται, τα όσα είχαν νομοθετηθεί σχετικά μ’ αυτό από τούς πατέρες στη Νίκαια, προτιμούσε να εφαρμόζει την παλαιά συνήθεια.

Και πολλοί άλλοι εκείνη την εποχή έπασχαν από αυτή την άγνοια. Αλλά ο μεγάλος Μαρκιανός πολλές φορές προσπάθησε, χρησιμοποιώντας πολλά επιχειρήματα, να επαναφέρει τον γέροντα Αβραάμη στη συμφωνία της Εκκλησίας (διότι έτσι τον ονόμαζαν οι εντόπιοι).

Επειδή όμως τον έβλεπε να μη πειθαρχεί, διέκοψε φανερά την επικοινωνία μαζί του.

Αλλά αφού πέρασε καιρός, ο θεσπέσιος εκείνος άνδρας απέρριψε την επίμεμπτη συνήθεια και ασπάσθηκε τη συμφωνία της θείας εορτής· έτσι έψαλλε ομολογώντας· «μακάριοι οι άμωμοι στο δρόμο, εκείνοι που βαδίζουν σύμφωνα με το νόμο τού Κυρίου».

Και αυτό είναι κατόρθωμα της διδασκαλίας του μεγάλου Μαρκιανού.

Απόσπασμα από το βιβλίο, Θεοδωρήτου Κύρου, «Φιλόθεος ιστορία Α’», των εκδόσεων Τήνος, από τη σειρά βιβλίων Άνθη της ερήμου, αρ. 7. Μετάφραση Αθηνά Καραμπέτσου.