Άγιοι της Μονής Ζωγράφου Αγίου Όρους

Άγιος Κοσμάς Ζωγραφίτης.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Λόγος Εγκωμιαστικός,
Περί πάντων των Οσίων και Αγίων Πατέρων των εν τω Αγίω Όρει του Άθω λαμψάντων

Μέρος β’

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=378157

(Θ’). Ας υπάγωμεν τώρα εις την Ιεράν Μονήν του Ζωγράφου.

Εδώ ευρίσκομεν τον Όσιον Κοσμάν, όστις Βούλγαρος ων, και εξ επαγγελίας τεχθείς, είτα φυγών από τον κόσμον κρυφίως, ήλθεν εις το Όρος εν έτει ͵ασπ’ (1280) και διά προσευχής του διελύθη το θαλάσσιον τείχος, όπερ έδειξεν εις αυτόν ο Σατανάς κατά φαντασίαν, διά να τον εμποδίση και να τον γυρίση οπίσω εις τον κόσμον.

Μείνας δε ολίγον καιρόν εις το αυτό Μοναστήριον και κουρευθείς Μοναχός, παρεκάλεσε την Θεοτόκον να τον οδηγήση εις την σωτηρίαν του. Και ω του θαύματος! ήκουσε φωνήν εκ της αγίας Εικόνος λέγουσαν· «Υιέ και Θεέ μου, οδήγησον τον δούλόν σου πώς να σωθή».

Ο δε Χριστός απεκρίθη προς την Θεοτόκον· «Ας αναχωρήση από το Μοναστήριον, και ας ησυχάση κατά μόνας». Όθεν εξελθών του Μοναστηρίου ησύχασεν εκεί πλησίον και τόσον ηγωνίσθη ο αοίδιμος, ώστε ηξιώθη διορατικού και προορατικού χαρίσματος, και την ψυχήν του Ηγουμένου του Χιλανταρίου είδε βασανιζομένην εις τον αέρα από τους δαίμονας και εις τους χιλανταρινούς Πατέρας, οίτινες έκρυψαν το κολοκύνθιον εις τον δρόμον, είπεν ότι εμβήκεν όφις εν αυτώ και να φυλαχθώσι μη πίωσιν από τον εν αυτώ οίνον.

Αυτός ο Όσιος είδε την Θεοτόκον εις το Μοναστήριον του Βατοπαιδίου, κατά την εορτήν του Ευαγγελισμού, υπηρετούσαν εις την Εκκλησίαν και εις την τράπεζαν.

Ποτέ [κάποτε] δε ασθενήσαντος αυτού, και επιθυμήσαντος να φάγη ολίγον οψάριον, αετός αρπάσας οψάριον από τινος Χριστοφόρου, όστις τότε είχεν εκβάλει οψάρια από της θαλάσσης, το επήγεν εις τον Άγιον.

Ότε δε έφθασε πλησίον εις το τέλος ο Όσιος, εφάνη ο Κύριος εις αυτόν και του είπεν, ότι έχει να πάθη πολλά από τους δαίμονας, και μετ’ ολίγον έχει να απέλθη προς Αυτόν. Φανείς δε ο άρχων των δαιμόνων προς αυτόν, τόσον πολλά τον έδειρεν, ώστε τον άφησεν ημιθανή και ούτω κοινωνήσας ο Όσιος των θείων Μυστηρίων, παρέδωκε το πνεύμα.

Θαύμα δε ηκολούθησεν εις τον θάνατόν του, διότι, ψαλλόντων των αδελφών το εκείνου Λείψανον, συνήχθησαν όλα τα ζώα, χερσαία και πετεινά, και αφ’ ου ενεταφιάσθη το Λείψανον του Αγίου, εφώναξεν έκαστον ζώον την φωνήν του, και ούτω απεχώρησαν ζητηθέν δε το Λείψανον αυτού μετά ταύτα, δεν ευρέθη εις τον τάφον.

Εδώ εις την Μονήν του Ζωγράφου ευρίσκομεν και τους εικοσιέξ Οσιομάρτυρας ή κατά άλλους εικοσιτέσσαρας, οίτινες κλεισθέντες εις τον πύργον, και ελέγχοντες άνωθεν του πύργου τον τε λατινόφρονα βασιλέα Μιχαήλ, και τον Πατριάρχην Ιωάννην τον Βέκκον ως κακοδόξους και αιρετικούς, κατεκάησαν υπ’ αυτών εντός του πύργου και ούτω έλαβον του μαρτυρίου τον στέφανον.

Από τον «Μέγα Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», τόμος ιδ’, Πεντηκοσταρίου.