Για τον αββά Παφνούτιο που συκοφαντήθηκε

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Από το Γεροντικό

Ένας γέροντας διηγήθηκε, ότι στα χρόνια του μεγάλου Ισιδώρουs, του πρεσβυτέρου της Σκήτης, ήταν εκεί κάποιος διάκονος (Παφνούτιος). Αυτόν, για τη μεγάλη του αρετή, (ο αββάς Ισίδωρος) θέλησε να τον κάνει ιερέα, σκοπεύοντας να τον αφήσει διάδοχό του μετά την κοίμησή του.

Εκείνος όμως, από ευλάβεια, δεν δέχθηκε τη χειροτονία και παρέμεινε διάκονος.

Κάποιος λοιπόν από τους γέροντες, παρακινημένος από τον εχθρό (διάβολο), τον φθόνησε. Και καθώς όλοι ήταν στην εκκλησία για την ακολουθία, πήγε κι έκρυψε το βιβλίο του στο κελλί του διακόνου.

Ύστερα ήρθε στον αββά Ισίδωρο και του είπε:
– Κάποιος απ’ τους αδελφούς μού έκλεψε το βιβλίο.

Κατάπληκτος ο αββάς Ισίδωρος αποκρίθηκε:
– Ποτέ δεν έχει γίνει τέτοιο πράγμα στη Σκήτη!

Τότε ο γέροντας εκείνος, που είχε κρύψει το βιβλίο, λέει στον
πρεσβύτερο:
– Δώσε μου δυο πατέρες, για να κάνουμε έρευνα στα κελλιά.

Αφού λοιπόν πήγαν κι έψαξαν πρώτα στα κελλιά των άλλων, ήρθαν ύστερα και στο κελλί του διακόνου. Και μόλις βρήκαν εκεί το βιβλίο, το έφεραν στον πρεσβύτερο, στην εκκλησία, και του ανακοίνωσαν πού το βρήκαν.

Ο διάκονος ήταν εκεί και το άκουσε.

Βάζει αμέσως μετάνοια στον αββά Ισίδωρο, μπροστά σ’ όλο το εκκλησίασμα, και του λέει:
– Αμάρτησα! Βάλε μου επιτίμιο.

Του έβαλε πράγματι κανόνα να μην κοινωνήσει για τρεις εβδομάδες.

Κάθε φορά λοιπόν που ο αδελφός ερχόταν στη (λατρευτική) σύναξη, στεκόταν μπροστά στην εκκλησία κι έβαζε μετάνοια σε όλους τους ανθρώπους, λέγοντας:
– Συγχωρέστε με, γιατί αμάρτησα.

Μετά από τρεις εβδομάδες έγινε δεκτός στη θεία κοινωνία.

Αμέσως όμως δαιμονίστηκε ο γέροντας που τον συκοφάντησε!

Άρχισε τότε να κραυγάζει και να ομολογεί (την αμαρτία του),
λέγοντας:
– Συκοφάντησα το δούλο του Θεού!

Όλο το εκκλησίασμα έκανε προσευχή γι’ αυτόν, αλλά δεν θεραπευόταν.

Τότε ο μέγας Ισίδωρος (γυρίζοντας προς το διάκονο) του λέει, μπροστά σ’ όλους τους αδελφούς:
– Προσευχήσου γι’ αυτόν. Αφού εσύ συκοφαντήθηκες, δεν θα θεραπευθεί παρά μόνο με τη δική σου μεσολάβηση.

Πράγματι, μόλις προσευχήθηκε, αμέσως ο γέροντας έγινε καλά.

Από τον «Μικρό Ευεργετινό» της Ιεράς Μονής Παρακλήτου».