Προετοιμασία για μια σπουδαία εμπειρία

Οι μέρες της Μ. Εβδομάδας δημιουργούν ένα άγχος στους γονείς, που πηγάζει από την επιθυμία τους να μεταδώσουν στα παιδιά τους όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες και νοήματα, σχετικά με τα γεγονότα και τις ακολουθίες.

Έτσι πρέπει και αλίμονο αν δεν γίνεται. Ας μην ξεχνάμε όμως πως η καλύτερη παιδαγωγία είναι το προσωπικό βίωμα και η δύναμη του να μιλά πολύ πιο αποτελεσματικά και από την καλύτερη κατήχηση.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

Για να μεταδώσουμε στα μικρά παιδιά μας την μεγαλοβδομαδιάτικη εμπειρία, πρέπει να εκτιμήσουμε προσωπικά το μεγαλείο αυτών των ημερών. Η καρδιά μας πρέπει να λαχταρήσει την συμπόρευση και την συνανάσταση με τον Χριστό. Σας παραθέτω τρεις προϋποθέσεις, οι οποίες, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρέπει αν εκπληρωθούν, προκειμένου η φετινή Μ. Εβδομάδα να γίνει μια προσωπική μας υπόθεση, αλλά και μια προσφορά νοήματος και κατάνυξης στους νεώτερους:

1. ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΜΑΣ ΑΔΗ.

Είναι νομίζω απαραίτητο να ρίξει ο καθένας από μας μια ειλικρινή ματιά στη ζωή του. Να την παρατηρήσει, να την αξιολογήσει με θάρρος, να την μετρήσει, όχι με τα μάτια του κόσμου, αλλά με τα μάτια του ουρανού. Να τη δει, όσο είναι δυνατόν, με τα μάτια του ίδιου του Θεού. Μόνον από αυτή την οπτική γωνία θα αποκαλυφθούν τας πάθη, που δεν είναι άλλο από τα βαρίδια που μας κρατάνε καρφωμένους στη γη. Μόνον έτσι θα αποκαλυφθούν τα τραγικά, αλλά και τα ασήμαντα λάθη της ζωής. Και μόνον έτσι η ψυχή θα διψάσει τη λύτρωση και την άφεση, που απλόχερα σκορπάει ο κενός τάφος τη βραδιά της Ανάστασης. Η ματωμένη πορεία του Χριστού, από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι τον Γολγοθά, πολλοί την γνωρίζουν και πολλοί θα την παρακολουθήσουν για μια ακόμη φορά ως απλοί θεατές. Αφορά όμως προσωπικά εκείνους, που αναγνωρίζουν στη διαδρομή αυτή τη δική τους οδυνηρή και κάποιες φορέα ματωμένη πορεία τους από την πτώση στη μετάνοια και τη λύτρωση.

2. ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΜΙΑΣ ΘΕΙΑΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ.

Η πτώση και τα λάθη είναι δικά μας. Η πνευματική αναγέννηση και η άφεση είναι όμως θεία δωρεά. Το πότε θα μας επισκεφτεί η θεία φιλανθρωπία, το γνωρίζει μόνον ο φιλεύσπλαχνος Θεός. Εμείς όμως οφείλουμε να βρισκόμαστε σε διαρκή εγρήγορση. Η ψυχή πρέπει να είναι έτοιμη να υποδεχτεί Εκείνον ανά πάσα στιγμή. Σ΄ αυτή την ετοιμασία δίνει η Εκκλησία πολύ μεγάλη σημασία. Από την αρχή της Σαρακοστής, μέχρι και το Μ. Σάββατο, ένας πλούτος πνευματικών εργαλείων –Προηγιασμένες Λειτουργίες, Μεγάλος Κανόνας, Χαιρετισμοί, αναγνώσματα, ακολουθίες και κυρίως η εξομολόγηση και η θεία Κοινωνία- καλούν διαρκώς την ψυχή να ετοιμάζεται. Η θεία επίσκεψη θα πραγματοποιηθεί. Άγνωστο πότε, αλλά θα πραγματοποιηθεί. Ποτέ μια ψυχή που διψάει Χριστό δεν έμεινε για πάντα διψασμένη. Όταν όμως η πόρτα χτυπήσει, ένα χέρι έτοιμο πρέπει να σπεύσει να την ανοίξει.

3. ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

Όλος αυτός πλούτος των συναισθημάτων, όλα αυτά τα βιώματα που μας επιφυλάσσει η Μεγάλη Εβδομάδα, πρέπει να οδηγήσουν σε μια διαφορετική καθημερινότητα και ιδιαίτερα σε ένα διαφορετικό τρόπο σχέσεων με τον διπλανό μας. Η ευγνωμοσύνη μας για την Θεία μακροθυμία πρέπει να μετασχηματιστεί σε μακροθυμία και υπομονή δική μας προς τους ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν. Η δική μας συντριβή πρέπει να μας γεμίζει ανοχή για τα λάθη των συνανθρώπων μας. Ο πνευματικός πλούτος των ημερών πρέπει να γεμίσει όσο γίνεται τη ζωή μας με πνευματική συνέπεια, αυτογνωσία, καρτερία και όλα εκείνα, που δίνουν στη ζωή ποιότητα και βάθος. Η ζωή μας να γίνει η ζωντανή μαρτυρία της αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους.

4. ΠΟΛΛΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, ΕΝΑΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ.

Η Μεγάλη Εβδομάδα ανοίγει δρόμους πολλούς: Άλλοι συγκινούνται από τις ακολουθίες, άλλοι μένουν γοητευμένοι από τα θεολογικά νοήματα. Άλλοι αφήνονται στο συναίσθημα και την συγκίνηση που προκαλούν τα Πάθη και άλλοι επιστρέφουν στις μνήμες των παιδικών τους χρόνων. Άλλοι γλυκαίνονται από την επαφή με τους αγαπημένους τους ανθρώπους, την ώρα που συνοδεύον τον Επιτάφιο. Άλλοι μεταφέρουν τις παραβολές και τα γεγονότα στην προσωπική τους ζωή. Άλλοι βλέπουν τη νηστεία να καθαρίζει τον νου και γεύονται την σπάνια χαρά μιας ζωής με εγκράτεια και συστολή. Όλοι οι δρόμοι ευλογημένοι. Φτάνει να γίνουν αιτία να εγκατασταθεί ο Χριστός στο κέντρο της καρδιάς. Πολλοί προτιμούν να μείνουν στην επιφανειακότητα των εθίμων. Στο χέρι μας είναι να στρέψουμε τη ματιά μας στο βάθος των όσων συγκλονιστικών συμβαίνουν τις ημέρες αυτές. Το χρωστάμε στον εαυτό μας, το χρωστάμε και στα παιδιά που περιμένουν από μας έναν δρόμο αληθινής χαράς και εφοδίων για το δικό τους μελλοντικό ταξίδι.