Άγιος Συμεών ο Θαυμαστορείτης, Για το κτίσιμο της Μονής του!

Οι άγιοι Συμεών ο Στυλίτης (αριστερά) και Συμεών ο Θαυμαστορείτης. Εικόνα από Ενωμένη Ρωμηοσύνη: https://enromiosini.gr/biografies/23osios-symeon-o-thaymastoreitis/

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο άγιος Συμεών ο Θαυμαστορείτης, για να μην τον ενοχλεί ο πολύς κόσμος ο οποίος πήγαινε κοντά του, έφυγε από το μοναστήρι στο οποίο έμενε και κατέφυγε με ορισμένους άλλους μοναχούς, μαθητές του, στην κορυφή ενός γειτονικού όρους.

Το όρος αυτό ήταν έρημο και δεν είχε νερό, ενώ δεν υπήρχαν και σπήλαια για να καταφεύγουν τον χειμώνα.

Για τον λόγο αυτό κατασκεύασαν πρόχειρες καλύβες από ξύλα για να μένουν. Ο όσιος όμως έμενε πάνω σε μία πέτρα ασκεπής, φορώντας μόνον μια μικρή μηλωτή, δηλαδή ένδυμα από δέρμα προβάτου.

Όταν άρχισαν να καταφθάνουν και εκεί πολλοί άνθρωποι οι οποίοι είχαν μεγάλη ανάγκη για να τον συναντήσουν, στεναχωρούνταν από την έλλειψη νερού, όπως και των λοιπών αναγκαίων μέσων για την παραμονή τους εκεί.

Το ίδιο στενάχωρα, βεβαίως, ένιωθαν και οι μοναχοί οι οποίοι ζούσαν κοντά στον άγιο.

Για τον λόγο αυτό, ο Θεός ο οποίος γνώριζε τις ανάγκες της συνοδείας και των προσερχομένων στον μέρος εκείνο, φώτισε τον άγιο Συμεών ο οποίος άκουσε μία φωνή η οποία απευθυνόταν σ’ αυτόν και του έλεγε:
– Πρόσταξε τους πατέρες να κτίσουν Μοναστήρι για να έχουν λίγη ανάπαυση.

Όταν άκουσε τα λόγια αυτά ο άγιος, είδε και έναν Άγγελο ο οποίος χάρασσε τα όρια του μοναστηριού και το σχήμα της εκκλησίας που έπρεπε να κτίσουν.

Ο άγιος, λοιπόν, έκανε ότι τον πρόσταξε ο Θεός και κάλεσε τους μαθητές του να κτίσουν μοναστήρι. Μαζί με τους μαθητές του βοηθούσαν στο κτίσιμο και πολλοί ιαθέντες από τον άγιο -ο καθένας σύμφωνα με την τέχνη στην οποία επιδιδόταν.

Εκεί μαζεύτηκαν και άλλοι άνθρωποι από την Συρία, όπως και από άλλα μέρη και για τον λόγο αυτό υπήρχε επιτακτικότερη ανάγκη νερού. Επιπλέον ήθελαν να επεξεργαστούν και τον ασβέστη ο οποίος ήταν απαραίτητος τότε για το κτίσιμο.

Έτσι, αφού ο άγιος τους είπε να συγκεντρώσουν τον ασβέστη σε έναν σημείο προσευχήθηκε στον Θεό για να τους στείλει το απαραίτητο νερό που χρειάζονταν.

Και, πράγματι, έπεσε άφθονη βροχή με την οποία γέμισαν δύο μεγάλες δεξαμενές που υπήρχαν εκεί τις οποίες είχαν κατασκευάσεις παλαιότερα οι ειδωλολάτρες. Και από τότε και μετά όταν χρειάζονταν νερό έβρεχε πλουσιοπάροχα και είχαν πάντα χωρίς να το στερείται κανείς.

Ενώ, προχωρούσαν, όμως, οι εργασίες της ανοικοδόμησης, κάποιο ακάθαρτο πνεύμα προκαλούσε φοβερό σεισμό και έτρεμαν οι τοίχοι και έτσι οι τεχνίτες δεν μπορούσαν να δουλέψουν.

Ο άγιος τότε είπε σε κάποιο μοναχό:
– Κτύπα με την ράβδο σου στα θεμέλια της οικοδομής και πες αυτά τα λόγια: «Εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού σε προστάζει ο δούλος του Θεού Συμεών, να φύγεις ακάθαρτο πνεύμα από τον τόπο αυτό».

Ο μοναχός αυτός εκτέλεσε, αμέσως, αυτό που του είπε ο άγιος Συμεών και ο σεισμός σταμάτησε και έτσι μπόρεσαν να συνεχίσουν το κτίσιμο χωρίς άλλα εμπόδια.

Έκτισαν, μάλιστα και στύλο στον οποίο ανέβηκε στην συνέχεια ο άγιος Συμεών και δίπλα σ’ αυτόν κατασκεύασαν και νέα βαθιά δεξαμενή η οποία κάλυπτε όλες τις ανάγκες τους για νερό τόσο για τους προσκυνητές όσο και τις ανάγκες και υπηρεσίες του Μοναστηριού.

Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Μάιος, τόμος ε’.