Page 6 - gaitanidis-mousiki

της. Τον μύθο αυτό τον συναντάμε στην παραλογή της μουσικής των Ελλήνων

του Πόντου και συγκεκριμένα στο τραγούδι «ο Γιάννες ο μονόγιαννες» όπου η

γυναίκα του Γιάννη με το τίμημα της ζωής της αντιμετωπίζει τον δράκοντα για

να σώσει τον άντρα της. Ακόμη η λέξη τραγούδι ή τραγουδώ προέρχεται από τη

λέξη τραγωδία ή τραγωδώ. Τα παραπάνω και άλλα βέβαια στοιχεία, είναι προ-

φανές ότι αποτελούν μέρος και συνεπώς στοιχεία συνέχειας της ελληνικής δη-

μοτικής μουσικής με την αρχαιοελληνική δραματική και τη λυρική ποίηση.

Πέρα όμως από αυτά υπάρχει και μία αποκαλυπτική μουσικολογική έρευνα για

συγκεκριμένα θεωρητικά και πρακτικά στοιχεία της μουσικής βάσει της οποίας

ενισχύεται και τεκμηριώνεται ο παραπάνω συσχετισμός· τέτοια στοιχεία είναι:

α) ο πανελλήνιος ρυθμός εφτά όγδοα (7/8), ο ρυθμός αυτός δεν είναι άλλος από

εκείνο το ηρωικό εξάμετρο με το οποίο απαγγέλλονται τα ομηρικά έπη· επιπρό-

σθετα αναφέρεται και η αρχαία ελληνική μαρμάρινη επιγραφή του Επαμεινών-

4
δα (κορυφαίος στρατηγός των Θηβών την εποχή της θηβαϊκής ηγεμονίας, 370 -
360 π. Χ.) η οποία βρέθηκε στη Βοιωτία στα μέσα του 1ου αι. μ. Χ. και μνημο-

νεύει το συρτό χορό.

Πίνακας

«τὰς δὲ πατρίους πομπὰς μεγάλας καὶ τὴν τῶν

συρτῶν πάτριον ὄρχησιν θεοσεβῶς ἐπετέλεσε»

με θεοσέβεια τέλεσε τις μεγάλες εθνικές

πομπές και την εθνική όρχηση του συρτού

β) τα μουσικά συστήματα της αρχαιοελληνικής μουσικής: το τετράχορδο και το

επτάχορδο μουσικό σύστημα γ) τα ρυθμικά γένη: το διπλάσιον (2:1) ή (1:2) και

το ημιόλιον (1,5:1) ή (1:1,5) τα οποία είναι σε αδιάλειπτη χρήση μέχρι σήμερα

στην ελληνική δημοτική μουσική και συγκεκριμένα στους συρτούς χορούς.

4 Α. Κεραμόπουλου, Η εθνική μας μουσική και οι χοροί, Ημερολόγιο της μεγάλης Ελλάδος, 1925

5