Page 24 - karatsoulis_exomologisi
P. 24

38
                   κενωθεί κατά τρόπο παρόμοιο που ο Θεός κενώθηκε δια του Ιησού Χριστού . Η κένωση,
                   η οποία αποτελεί μια ησυχαστική επιρροή, πραγματοποιείται α) με την θεοεγκατάλειψη, η
                   οποία  βιώνεται  κυρίως  από  διανοούμενους,  ασκητές  ή  πιστούς  αλλά  και  β)  με  την

                              39
                   περιχώρηση . Με την θεοεγκατάλειψη ο άνθρωπος παιδαγωγικά εγκαταλείπεται από την
                   Χάρη του Θεού, με αποτέλεσμα να αισθανθεί την κενότητα και την απόλυτη μοναξιά. Τότε

                   η  καρδία  του  ανθρώπου  αισθάνεται  την  ανάγκη  να  βγει  από  την  εγωιστική  του

                   αυταρέσκεια και να ανοιχθεί προς τον Θεό, τον συνάνθρωπο και την κτίση. Η κίνηση αυτή
                   προς τον άλλο οδηγεί τον άνθρωπο στην περιχώρηση, την προσευχή, την ασκητική και

                   λειτουργική του άνθρωπου για όλη την δημιουργία. Ο άνθρωπος τότε με την προσευχή του

                   ανεβάζει όλη τη δημιουργία στο Θεό και ο τελικός σκοπός του είναι η εν-χρίστωση των
                   πάντων δια της Χάριτος. Ο σταυρός αυτής της καθόδου, της θεοεγκατάλειψης, είναι η
                                                                                                 40
                   απαράβατη προϋπόθεση για την αναστάσιμη άνοδο του ανθρώπου προς τον Θεό .  Έτσι
                   η κένωση, αν δεν φέρει την απελπισία στον άνθρωπο, ελκύει την θεία Χάρη. Τότε γεννιέται

                   η δοξολογία και η ευγνωμοσύνη στην καρδιά του ανθρώπου φέρνοντας στον άνθρωπο την
                   οντολογική  του  ολοκλήρωση  ως  προσώπου.  Ανατέλλει,  όπως  αναφέρει  ο  γέροντας

                   Σωφρόνιος, ο πνευματικός ήλιος το όνομα του οποίου είναι υπόστασις (πρόσωπον). Αυτή

                   είναι η αρχή μίας καινούργιας μορφής ύπαρξης του ανθρώπου με την Αγία Τριάδα, όχι














                          38   Ιωάννης  Ζηζιούλας,  «Η  περί  προσώπου  αντίληψη  του  Γέροντος  Σωφρονίου  σε  σχέση  με  τα
                   σύγχρονα  θεολογικά  ρεύματα.»  http://istologio.org/?tag=%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%-
                   B4%CF%81%CE%B9%CE%BF (ανάκτηση 25-2-2016).

                          39   Σωφρόνιος  Σαχάρωφ,  Οψόμεθα  τον  Θεόν  καθώς  εστί  (Έσσεξ  Αγγλίας  :  Ιερά  Μονή  Τιμίου
                   Προδρόμου, 1992) σσ. 193-220.
                          40  Νικόλαος Λουδοβίκος, Οι τρόμοι του προσώπου και τα βάσανα του έρωτα : κριτικοί στοχασμοί
                   για μια μετανεωτερική θεολογική οντολογία, ό.π., σσ. 167-169.
                                                                                                       23
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29