Page 14 - lemontzis-agParaskevi
P. 14

«συνόμιλος τῶν Ἀγγέλων γέγονας» . Δεν πρόκειται περί  αποβολής
                                                              40
                   του υλικού σώματος ως οικία της ψυχής αλλά για αντικατάσταση
                   της  θνητότητας  από  την  αθανασία  και  την  αφθαρσία.                Αυτό  δεν
                   αποτελεί οφειλή, αμοιβή ή αντίδοση, αλλά δωρεά της θείας αγάπης
                   προς  τα  τέκνα  του .  Εμείς  το  μόνο  που  προσφέρουμε  είναι  η
                                            41
                   στροφή της θελήσεώς  μας προς το Θεό δια της φιλοπονίας και  της
                   αντίστασης στις προσβολές του διαβόλου,  κάτι το οποίο προκαλεί
                   την επέμβαση της Θείας Χάρης η οποία κατεργάζεται τη σωτηρία
                   μας. Λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Ὅταν τὴν πίστιν διὰ τῶν ἔργων
                   δείξωμεν, τότε τὸ πᾶν προστίθησι» ο Θεός .
                                                                       42
                           Η Αγία ομολόγησε  εμπράκτως την πίστη της και η Θεία χάρις
                   την ικάνωσε  να   μείνει σταθερή στην ομολογία της,  στην πίστη της
                   στο Χριστό,  με θάρρος να αντιμετωπίσει τους  διώκτες της και να
                   υπομείνει τα βασανιστήρια που της υπέβαλλαν. Οι σαρκικοί γονείς
                   κληρονομούν στα παιδιά τους επίγειες  κατοικίες  ενώ η Αγία με όλη
                   την υπακοή της, την άσκηση το μαρτύριο έλαβε ως κληρονομία από
                   τον  ουράνιο  Πατέρα  την  νοητή  κατοικία  της  έμπρακτης  πίστης,
                   δηλαδή τη βίωση της εν Χριστώ ζωής,  την ελευθερία από τα πάθη,
                   τον  αγιασμό       δια  της  Χάριτος  του  αγίου  Πνεύματος            «ὅς  ἐστιν
                   ἀρραβὼν  τῆς  κληρονομίας  ἡμῶν»  (Εφ,1,14)  και                 πρόγευση  της
                   αιωνιότητος.

                          Στο τέλος του δευτέρου μέρους, ο συγγραφέας ατενίζοντας  το
                   μεγαλείο του βίου της Αγίας ο οποίος κατέληξε στο μαρτύριο δεν
                   μπορεί  παρά  να  αναφωνήσει  με  έναν  θριαμβευτικό  τόνο:
                   «Παρασκευὴ ἀθληφόρε». Αθληφόρος                  είναι αυτός που αποκομίζει
                   το βραβείο στους αθλητικούς αγώνες, ο νικητής.  Πράγματι η Αγία
                                                                              43
                   ανεδείχθη νικήτρια και έλαβε            το βραβείο της αθλήσεως , καθότι
                   έφτασε στο σκοπό που πρέπει να έχει η ζωή του κάθε χριστιανού ο
                   οποίος  είναι      να  λάβει  «τὸν  ἀμαράντινον  τῆς  δόξης  στέφανον»
                   (Α΄Πέτρ.5.4)      υπακούοντας στην εντολή του Ιησού «γίνου πιστὸς
                   ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Αποκ.2,10). Ο
                   απ.  Παύλος  λέγει  ότι  «πᾶς       ὁ  ἀγωνιζόμενος  πάντα  ἐγκρατεύεται,
                   ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν, ἡμεῖς δὲ ἄφθαρτον»
                   (Α' Κορ. 9,25), δηλαδή ενώ οι αθλητές κοπιάζουν για το στέφανο της
                   επίγειας δόξης, ο αθλητής του Χριστού κοπιάζει για τον στέφανο
                   της ουράνιας δόξης τον οποίον έλαβε η Αγία Παρασκευή.

                          Ποιό  είναι  όμως  το  περιεχόμενο  αυτής  της  νίκης  της  Αγίας
                   ώστε  να  ονομαστεί  αθληφόρος;  Η  Αγία  ανταποκρινόμενη  στην


                   40
                      Στιχηρά του Εσπερινού, Μηναίον Ιουλίου, σελ.119.
                   41 Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή, Αμαρτία: Ενοχή ή πένθος; ο.π.,σελ.163.
                   42 Ὑπόμνημα εἰς την προς Ἐφεσίους ἐπιστολή, PG  62, 19.
                   43 Μέγα Λεξικόν, ο.π.,v.Α, σελ. 59.



                                                                                                    14
   9   10   11   12   13   14   15   16   17