Page 12 - lemontzis-agParaskevi
P. 12

τις συνέπειες της φθοράς και της υποταγής στα πάθη. Ταυτόχρονα
                   προσμένουμε  ότι  αυτή               θα  αντικατασταθεί  με    «οἰκίαν
                   ἀχειροποίητον»,  με  ένα  «οἰκητήριον  ἐξ  οὐρανοῦ».  Αυτήν  την
                   ουράνια        κατοικία       ποθούμε        να      ενδυθούμε.        Αναφέρει
                   χαρακτηριστικά:  «Οἴδαμεν  γὰρ  ὅτι  ἐὰν  ἡ  ἐπίγειος  ἡμῶν  οἰκία  τοῦ
                   σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον
                   αἰώνιον  ἐν  τοῖς  οὐρανοῖς.   καὶ  γὰρ  ἐν  τούτῳ  στενάζομεν,  τὸ
                   οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες, εἴ γε
                   καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα. καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ
                   σκήνει στενάζομεν, βαρούμενοι ἐφ’ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿
                   ἐπενδύσασθαι,  ἵνα  καταποθῇ  τὸ  θνητὸν  ὑπὸ  τῆς  ζωῆς.  ὁ  δὲ
                   κατεργασάμενος  ἡμᾶς  εἰς  αὐτὸ  τοῦτο  Θεός,  ὁ  καὶ  δοὺς  ἡμῖν  τὸν
                   ἀρραβῶνα  τοῦ  Πνεύματος».  Ο  άγιος  Ιωάννης  ο  Χρυσόστομος
                   ερμηνεύοντας  το  συγκεκριμένο  χωρίο  λέγει  ότι  αυτή  η
                   αχειροποίητος κατοικία στην οποία καλούμαστε να κατοικήσουμε
                   δεν είναι κάποιο άυλο  σώμα αλλά  ο αγιασμός και  η αφθαρσία που
                   λαμβάνει ο πιστός δια της Θείας Χάριτος: «Ποῖον οἰκητήριον; εἰπέ
                   μοι. Τὸ σῶμα τὸ ἄφθαρτον. Καὶ διὰ τί στενάζομεν νῦν; Ἐπειδὴ πολλῷ
                   βέλτιον ἐκεῖνο. Ἐξ οὐρανοῦ δὲ αὐτό φησι διὰ τὸ ἄφθαρτον. Οὐ γὰρ δὴ
                   ἄνωθεν ἡμῖν κάτεισι σῶμα, ἀλλὰ τὴν ἐκεῖθεν πεμπομένην χάριν δηλοῖ
                   τῷ ὀνόματι τούτῳ….Εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι· τουτέστιν, ἀφθαρσίαν καὶ
                   σῶμα  ἄφθαρτον  λαβόντες·  οὐ  γυμνοὶ  εὑρεθησόμεθα,  δόξης  καὶ
                   ἀσφαλείας….Οὐ γὰρ διὰ τοῦτο στενάζομεν, φησὶν, ἵνα τοῦ σώματος
                   ἀπαλλαγῶμεν  (τοῦτο  γὰρ  οὐδὲ  ἐκδύσασθαι  βουλόμεθα),  ἀλλὰ  τῆς
                   φθορᾶς  τῆς  ἐν  αὐτῷ  σπεύδομεν  ἐλευθερωθῆναι.  ∆ιό  φησιν,  Οὐ
                   θέλομεν  ἐκδύσασθαι  τὸ  σῶμα,  ἀλλ'  ἐπενδύσασθαι  αὐτῷ  τὴν
                   ἀφθαρσίαν. Εἶτα καὶ ἑρμηνεύει αὐτό· Ἵνα καταποθῇ τὸ φθαρτὸν ὑπὸ
                   τῆς ζωῆς» .
                               34

                           Ο  άνθρωπος         ευρισκόμενος  υπό  τη  δουλεία  των  παθών
                   κατοικεί  σε  αυτήν  την  «ἐπίγειο  οἰκία  τοῦ  σκήνους»  δηλαδή  στη
                   φθορά και την αμαρτία. Καλείται να ανταποκριθεί στην κλήση του
                   Θεού και να μετανοήσει με διάθεση αυταπάρνησης, να αρνηθεί το
                   διάβολο και τα έργα του και να βαδίσει τη οδό της ασκήσεως,  ώστε
                   να  γίνει  δεκτικός  της  Θείας  Χάρης.  Μας  διδάσκει  ο  μακαριστός
                   Γέρων  Ιωσήφ  Βατοπαιδινός  ότι  εφόσον  τηρούμε  τις  εντολές
                   ομολογούμε την πίστη μας στο Θεό, στρέφουμε την ελευθερία μας
                   στο Θεό και τότε κινείται η Θεία Χάρη η οποία καταστρέφει τον
                   παλαιόν άνθρωπο και χτίζει μέσα μας τον καινόν, τον απαθή . Η
                                                                                                35


                   34  Ὑπόμνημα εἰς τήν πρός Κορινθίους δευτέραν  ἐπιστολήν, PG 61,467.
                   35 Βλ. την ομιλία:Σκοπός της ζωής μας ο αγιασμός
                   στο  https://www.youtube.com/watch?v=AssiUC70xtc





                                                                                                    12
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17