Page 9 - lemontzis-agParaskevi
P. 9

Ομώνυμος  ονομάζεται            αυτός  που  έχει  το  ίδιο  όνομα  με
                   κάποιον  ή  με  κάτι .  Ομώνυμες  είναι  είτε    οι  ομόηχες  λέξεις  είτε
                                          24
                   αυτές που έχουν την ίδια  σημασία . Στη συγκεκριμένη περίπτωση
                                                              25
                   η  λέξη  «ὁμώνυμον»  έχει  την  τελευταία  σημασία  του  όρου  και
                   σημαίνει  ότι  οι  λέξεις  «πίστις»  και  «παρασκευή»  έχουν  την  ίδια
                   σημασία.  Γιατί  όμως  ο  υμνογράφος  επιχειρεί  αυτή  τη  νοηματική
                   εξίσωση  και  ταύτιση  των  δύο  λέξεων;  Ο  λόγος  είναι  βαθύτατα
                   θεολογικός.  Επισημάναμε  παραπάνω  ότι                  το  όνομα  της  Αγίας
                   σημαίνει      προετοιμασία  για  το  μαρτύριο  και  τη  Βασιλεία  των
                   Ουρανών δια της εργασίας των εντολών του Θεού, της ασκήσεως
                   και της φιλοπονίας. Κατά συνέπεια, η  χριστιανική πίστη δεν είναι
                   δυνατόν να είναι μία θεωρητική  θρησκευτική ιδεολογία αλλά όπως
                   χαρακτηριστικά τόνιζε ο μακαριστός Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός,
                   εάν  φυλάξουμε  τις  εντολές,  αυτό  είναι  ομολογία .  Εφόσον  η
                                                                                    26
                   αμαρτία είναι άρνηση του Θεού, τότε  η φιλοπονία και η άρση του
                   Σταυρού είναι έμπρακτη απόδειξη της χριστιανικής ιδιότητος .
                                                                                               27
                          Μέσα στην αγία Γραφή η έννοια της πίστης παίζει ουσιαστικό
                   ρόλο.  Η  πίστη  των  ιερών  προσώπων  συνοδευόταν  από  έργα:                   οι
                   Απόστολοι  αφού  επίστευσαν              στον  Χριστό  ταυτόχρονα  «εὐθέως
                   ἀφέντες  τὰ  δίκτυα  αὐτῶν  ἠκολούθησαν  αὐτῷ»  (Μαρκ.1,18)  και  ο
                   Αβραάμ  πίστεψε  και  «ὑπήκουσεν  ἐξελθεῖν  εἰς  τόπον  ὃν  ἤμελλεν
                   λαμβάνειν  εἰς  κληρονομίαν,  καὶ  ἐξῆλθεν  μὴ  ἐπιστάμενος  ποῦ
                   ἔρχεται» (Εβρ.11,8), εγκατέλειψε την πατρίδα του σύμφωνα με την
                   υπόδειξη του Θεού και «βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργει τοῖς ἔργοις
                   αὐτοῦ,  καὶ  ἐκ  τῶν  ἔργων  ἡ  πίστις  ἐτελειώθη»(Ιακ.2,22).  Μας
                   διδάσκει, λοιπόν,  ο   μακαριστός Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Ο
                   Κύριός  μας,  μας  πείθει  ότι  δεν  αρκεί  και  δεν  μας  ωφελεί  να
                   γνωρίζουμε αφηρημένα μόνο ότι υπάρχει ο Θεός. “Οὐ πᾶς ὁ λέγων
                   μοι  Κύριε  Κύριε,  εἰσελεύσεται  εἰς  τὴν  βασιλείαν  τῶν  οὐρανῶν”
                   (Ματθ. 7, 21). Θα πάρει μέρος στις επαγγελίες του Θεού μόνο “ὁ
                   ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς” (Ιω. 14,21). Ο “ἔχων”, δηλαδή
                   όποιος φρόντισε να μάθει τα νοήματα και το σκοπό των εντολών
                   μου και μετά να γίνει “τηρῶν”, δηλαδή να τις εφαρμόσει. Και τονίζει
                   τη σημασία της τήρησης των εντολών· “ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με”






                   24  Μέγα Λεξικόν, ο.π.,v.C, σελ.318.
                   25  Γ.Μπαμπινιώτη,  Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Β΄ έκδ.) Αθήνα 2002.
                   26 Βλ.    την     ομιλία:     Δεν     ήρθαμε      εδώ      για    ανέσεις,     στο
                   https://www.pemptousia.gr/video/den-irthame-edo-gia-anesis/

                   27 Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός, Το αληθινό νόημα του Πάσχα, στο
                    https://www.pemptousia.gr/2020/04/to-alithino-noima-tou-pascha/





                                                                                                     9
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14