Page 16 - oikonomou-ApPavlos
P. 16

Η  απουσία  του  Παύλου  και  των  συνοδών  του  από  το  δικαστήριο  της
               πόλεως,  ανάγκασε  τους  κατηγόρους  να  στρέψουν  τις  κατηγορίες  τους
               εναντίον  του  Ιάσονα  και  των  άλλων  χριστιανών,  που  παρευρίσκονταν
               ενώπιον  των  πολιταρχών.  Η  ενοχή  του  συμπολίτη  τους  βρισκόταν  στο
               γεγονός ότι υποδέχθηκε τους ιεραπόστολους και τους φιλοξένησε στο σπίτι
               του·  «οὓς  ὑποδέδεκται  Ἰάσων».  Παράλληλα  όμως  συνένοχοι  είναι  όλοι  όσοι

               μεταστράφηκαν  στον  Χριστιανισμό,  γιατί  αποδέχθηκαν  το  επαναστατικό
               κήρυγμα  του  Παύλου.  Ο  απόστολος  με  τον  ισχυρισμό  ότι  ο  πραγματικός
               βασιλιάς  ήταν  άλλος,  ο  Ιησούς,  παρέβαινε  τους  νόμους  του  αυτοκράτορα
               «καὶ  οὗτοι  πάντες  ἀπέναντι  τῶν  δογμάτων  Καίσαρος  πράσσουσι,  βασιλέα

               ἕτερον λέγοντες εἶναι, Ἰησοῦν».
                       Με τη φράση «οὗτοι πάντες», οι κατήγοροι συμπεριέλαβαν  τόσο τους
               απόντες  ιεραποστόλους  όσο  και  τους  παρόντες·  Ιάσονα  και  λοιπούς
               χριστιανούς.    Κανένας  δεν  εξαιρείται  της  ενοχής.  Το  «ἀπέναντι»  δηλώνει
               αντίθεση με τα «δόγματα Καίσαρος». Οι ερευνητές εξέφρασαν διαφορετικές
               απόψεις ως προς την έννοια της φράσεως αυτής.


                                                                                                       9
                       8   ἐτάραξαν  δὲ  τὸν  ὄχλον  καὶ  τοὺς  πολιτάρχας  ἀκούοντας  ταῦτα,    καὶ
                                                                                                        10
               λαβόντες τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ Ἰάσονος καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαν αὐτούς.   Οἱ
               δὲ ἀδελφοὶ εὐθέως διὰ τῆς νυκτὸς ἐξέπεμψαν τόν τε Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν εἰς
               Βέροιαν, οἵτινες παραγενόμενοι εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἰουδαίων ἀπῄεσαν.


                       Οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν στο Παύλο και τους συνεργάτες του
               ήταν  φυσικό  να  αναστατώσουν  τον  λαό,  ο  οποίος  ταράχθηκε  από  το  φόβο
               μήπως  οι  ρωμαϊκές  αρχές  ξεσπάσουν  εναντίον  τους.  Η  στάση  των
               αποστόλων δημιούργησε τις προϋποθέσεις για μια δυναμική παρέμβαση της
               εξουσίας.  Το  ίδιο  πρόβλημα  αντιμετώπιζαν  και  οι  αρχές  της  πόλεως,  οι

               καταγγελίες και να επιβάλουν τις ανάλογες ποινές. Διαφορετικά είχαν τον
               κίνδυνο  να  κατηγορηθούν  από  τους  Ιουδαίους  και  τους  εθνικούς  για
               παράβαση  καθήκοντος  και  συνενοχή  στις  βαριές  κατηγορίες  που
               διατυπώθηκαν  εναντίον  των  ιεραποστόλων .  Ήταν  δική  τους  ευθύνη  να
                                                                      30
                                                                                                          31
               εξασφαλίσουν τον σεβασμό των αυτοκρατορικών διαταγμάτων στην πόλη .


               30  Πρβλ. E.A. Judge, The Social Pattern of the Christian Groups in the First Century, London 1960,
               σελ. 34 εξ.
               31  Πρβλ. F.F. Bruce, The Book of Acts, σελ. 325.
                                                               16 | Ο Απόστολος Παύλος και η Θεσσαλονίκη
   11   12   13   14   15   16   17