Page 14 - oikonomou-ApPavlos

χριστιανοί φυγάδευσαν τον Παύλο και τον Σίλα στη Βέροια. Ασφαλώς δεν
πρόκειται για κάποια αιφνίδια εξέγερση των Ιουδαίων την οποία αγνοούσε ή
δεν περίμενε ο απόστολος. Προφανώς τα δείγματα της επιθετικότητας
φανερώθηκαν κατά τα τρία Σάββατα στο κήρυγμα του Παύλου. Η αποκοπή
του από τη συναγωγή έδειχνε ότι βρισκόταν υπό στενή παρακολούθηση από
τους ανθρώπους των αρχόντων της ιουδαϊκής κοινότητας της

28
Θεσσαλονίκης .
Αφού οι εξεγερμένοι Ιουδαίοι και εθνικοί δεν βρήκαν τον Παύλο και
τον Σίλα έσυραν τον Ιάσονα και μερικούς άλλους χριστιανούς μπροστά
στους πολιτάρχες, τους άρχοντες της πόλεως, με συγκεκριμένες κατηγορίες

εναντίον τους. Είναι φανερό ότι πρόκειται για παρωδία δίκης, αφού αντί για
τους πραγματικούς ενόχους, που ήταν οι ιεραπόστολοι, κατηγορούνται
κάποιοι χριστιανοί που βρέθηκαν τυχαία στο σπίτι του Ιάσονα. Σύμφωνα με
τη σκηνή αυτή βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η ομάδα των
ιεραποστόλων φιλοξενείτο στο αρχοντικό σπίτι του Ιάσονα, ενώ παράλληλα
φαίνεται πως στο ίδιο μέρος σύχναζαν και οι χριστιανοί που μεταστράφηκαν

στην νέα πίστη με το κήρυγμα του Παύλου στη Θεσσαλονίκη.
Οι πολιτάρχες είχαν μεγάλη δικαιοδοσία· ήταν οι ανώτατοι υπάλληλοι
των πόλεων, με διοικητική, δικαστική και αστυνομική δικαιοδοσία.
Συγκαλούσαν και προήδρευαν στη βουλή, ενώ στην εκκλησία του δήμου
εισήγαγαν τα προβουλεύματα της βουλής και παράλληλα αναλάμβαναν την

εφαρμογή των αποφάσεων και εντολών της, ως υπεύθυνοι άρχοντες. Η
θητεία των πολιταρχών διαρκούσε ένα χρόνο, όμως μπορούσε να έχουν
επαναλαμβανόμενη θητεία. Η ονομασία των πολιταρχών στη Μακεδονία
29
ήταν τίτλος που δινόταν σε μη Ρωμαίους άρχοντες μιας πόλεως .

28 Ο Μ. Σιώτης, «Ο πολιτικός χαρακτήρ των αντιπάλων του Αποστόλου Παύλου», ΔΒΜ 5
(1977/78), 136-177 ιδιαίτερα στη σελ. 166, υποστηρίζει ότι το όλο έργο της εξεγέρσεως του
όχλου και της εκδιώξεως του Παύλου και των συνοδών του στη Θεσσαλονίκη
πραγματοποιήθηκε από τον εθνικόν φανατισμό της τάξεως των Φαρισαίων και των
Ζηλωτών με τη συνεργασία των πρακτόρων της ιουδαϊκής προπαγάνδας· «Υπό τούτων
φαίνεται εκδιώχθη ο Παύλος πάλιν εις Θεσσαλονίκην, αφού προηγουμένως εδίδαξεν εκεί
το ευαγγέλιον του Χριστού επί τρία Σάββατα (Πράξ. 17,2). Πρόκειται περί χρόνου,
απαιτουμένου δια την επικοινωνίαν του κέντρου προπαγάνδας μετά των εν Θεσσαλονίκη
πρακτόρων αυτής». Για την οργανωμένη προπαγάνδα των Εβραίων κάνει λόγο και ο F.J.
Foakes-Jackson, The Acts of the Apostles, London 1960, σελ. 160.
9
29 Ειδικά για τις αρμοδιότητες των πολιταρχών βλ. Δ. Κανατσούλη, Ιστορία της Μακεδονίας
μέχρι του Μεγάλου Κωνσταντίνου, σελ. 121 εξ.
14 | Ο Απόστολος Παύλος και η Θεσσαλονίκη