Page 10 - oikonomou-ApPavlos
P. 10

συνέχεια  να  ξεκινήσουμε  για  να  μελετήσουμε  τα  προβλήματα  που  θα
               προκύψουν  από  τη  στάση  της  ιουδαϊκής  κοινότητας  των  Ελλήνων,  των
               εθνικών, απέναντι στη διδασκαλία και το πρόσωπο του αποστόλου.

                       17.  διανοίγων  καὶ  παρατιθέμενος  ὅτι  τὸν  Χριστὸν  ἔδει  παθεῖν  καὶ
                            3
               ἀναστῆναι  ἐκ  νεκρῶν,  καὶ  ὅτι  οὗτός  ἐστιν  ὁ  Χριστός,  Ἰησοῦς  ὃν  ἐγὼ

                                       4
               καταγγέλλω ὑμῖν. καί τινες ἐξ αὐτῶν ἐπείσθησαν καὶ προσεκληρώθησαν τῷ
               Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ, τῶν τε σεβομένων Ἑλλήνων πολὺ πλῆθος γυναικῶν τε τῶν
               πρώτων οὐκ ὀλίγαι.


                       3.  Διανοίγων  καὶ  παρατιθέμενος  ὅτι  τὸν  Χριστὸν  ἔδει  παθεῖν  καὶ
               ἀναστῆναι  ἐκ  νεκρῶν,  καὶ  ὅτι  οὗτός  ἐστιν  ὁ  Χριστός,  [ὁ]  Ἰησοῦς  ὃν  ἐγὼ

               καταγγέλλω ὑμῖν.

                       Το  ρήμα  διανοίγω  στο  στίχο  17,3  σημαίνει  ερμηνεύω,  αναπτύσσω  τις
               Γραφές κάνω σαφές το μήνυμα των συγγραφέων.  Παρέθετε ο Παύλος χωρία

               για  να  κάνει  πιστευτό  τον  λόγο  προς  τους  ακροατές  του.  Το  κήρυγμα  του
               Παύλου στη συναγωγή των Ιουδαίων, όπως συνοψίζεται στο στίχο μας, έχει
               τρεις  βασικούς  άξονες·  α)  ο  Μεσσίας  θα  πάθει,  β)  θα  αναστηθεί  από  τους
               νεκρούς,  ώστε  να  εκπληρωθούν  οι  προφητείες  και  γ)  αυτός  ο  Μεσσίας
               Χριστός  είναι  ο  ιστορικός  Ιησούς  που  κηρύσσει  ο  απόστολος  στη

               Θεσσαλονίκη.
                       Το  πρόβλημα  στην  προκείμενη  περίπτωση  είναι  ποια  μεσσιανική
               αντίληψη πρέσβευαν οι Ιουδαίοι της εποχής του Παύλου και αν οι αποδείξεις
               που παρουσίαζε ο απόστολος από τις Γραφές έπειθαν τους ακροατές του ή
               δημιουργούσαν μεγαλύτερη σύγχυση και αντίθεση.
                        Στις  μεσσιανικές  αντιλήψεις  των  Ιουδαίων  της  εποχής  του  Χριστού

               επικρατούσε  μια  ρευστότητα.  Γι’  αυτό  οι  ερευνητές  διακρίνουν  την  ύπαρξη
               δύο τάσεων· η μια ανέμενε τον Μεσσία ως στρατάρχη και θριαμβευτή, ενώ η
                                                       22
               δεύτερη ως ταπεινό και παθητό . Εξάλλου και από τα κείμενα της εποχής,
               Κ.Δ., απόκρυφες Αποκαλύψεις και Ραββινική εξήγηση της Π.Δ., φαίνεται ότι

               τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αναμενόμενου Μεσσία ήσαν τρία· α) Ο



               22   Τη  σύγχρονη  προβληματική  για  τις  μεσσιανικές  αντιλήψεις  των  Ιουδαίων  βλ.  Σ.  Χρ.
               Αγουρίδη, Η ιουδαϊκή εσχατολογία των χρόνων της Καινής Διαθήκης (Κριτική των νεωτέρων
               επί του θέματος θεωριών), Αθήναι 1956, σελ. 11 εξ.
                                                               10 | Ο Απόστολος Παύλος και η Θεσσαλονίκη
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15