Page 15 - pavlos-ekklisiologia
P. 15
της δυτικής εν γένει επιστημολογίας και πολιτειολογίας. Οι Έλληνες
Πατέρες της Εκκλησίας, θα δηλώσουν απερίφραστα πως “ανυπόστατος
φύσις και ουσία ουκ αν είη ποτέ”, ούτε στο επίπεδο του Ακτίστου και της
θεολογίας του, ούτε στο επίπεδο του κτιστού και της επιστημολογίας-
πολιτειολογίας του. Έτσι, δεν υφίστανται αλάθητοι, εκκλησιαστικοί ή
πολιτικοί άνδρες ή γυναίκες, αντικαταστάτες και τοποτηρητές του Θεού στη
Γη, αλλά μόνο διάκονοι και υπηρέτες του Θείου Μυστηρίου, είτε στον χώρο
της εκκλησιολογίας, είτε στον χώρο της πολιτειολογίας και ανθρωπολογίας.
Ύστερα από ολα αυτά, είναι αναγκαίο να τεθεί υπό συζήτηση σε
κάθε επίπεδο, εκκλησιαστικό και κοινωνικό, το πολιτειολογικό ζήτημα.
Δηλαδή, ποιός τύπος πολιτειολογίας ανταποκρίνεται στην ορθόδοξη
εκκλησιολογία και θεολογία, ποιά μορφή πολιτειολογίας αποκλείνει από το
ορθόδοξο ήθος και την ορθόδοξη εκκλησιολογία και θεολογία. Η
Εκκλησιαστική ιεραρχία σαφώς οφείλει να μένει μακράν της πολιτικής
πράξης, την ευθύνη της οποίας έχει η κοινωνία η ιδία. Όμως, η
εκκλησιαστική ιεραρχία έχει ευθύνη να διατυπώνει την ορθόδοξη αλήθεια
όσον αφορά την πολιτειολογία και να ασκεί κριτική στον πολιτικό κόσμο
και στις πολιτικές ομάδες όταν αυτές ακολουθούν αιρετικές πρακτικές, μη
ορθόδοξες, μη φιλάνθρωπες και μη εθνικά ορθές πολιτικές, που οδηγούν
στην υλική και πνευματική βλάβη και φθορά της κοινωνίας και της
πατρίδας μας. Ενώ δεν είναι πρέπον, η εκκλησιαστική ιεραρχία να
πολιτικολογεί, είναι όμως ανάγκη η εκκλησιαστική ιεραρχία να διδάσκει
τον λαό περί της αληθούς και συνεπούς προς την ορθόδοξη πίστη και
παράδοση πολιτικής θεωρίας και πράξης. Είναι πρέπον και συνεπές προς το
πνευματικό λειτούργημα των εκκλησιαστικών ανδρών και γυναικών, να
διδάσκουν την διαφορά της μη ορθόδοξης, μονοφυσιτικής, φεουδαρχικής,
15
