Page 11 - pavlos-ekklisiologia

εμπειρίας της Θεώσεως. Ο άνθρωπος που έχει εμπειρία του Θεού, μολονότι

ζεί ελεύθερος από την ανάγκη της εξουσίας επί των άλλων ανθρώπων και

επί της φύσεως, ταυτοχρόνως αντιλαμβάνεται την σημασία και την ανάγκη
ενασχόλησης του με την πολιτική, ως διακονία και ως υπηρεσία πρός τους

ανθρώπους και προς τον Θεό. Η ορθόδοξη εκκλησιολογία, όπως αυτή
εκφράζεται με θαυμαστό τρόπο στην “Μυσταγωγία” του Αγίου Μαξίμου,

αντιλαμβάνεται την πολιτεία ως το προαύλιο της Εκκλησίας και την

πολιτική ως επίγειο έκφραση της κοσμικής Θείας Λειτουργίας και

συνολικής κίνησης του κτιστού προς το Άκτιστο. Το Βυζάντιο – Ρωμανία,

όπως ισχυρίζεται ο Βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν, αποτελεί την μόνη

υγειή και αληθινή Δημοκρατία μετά την Δημοκρατία των αρχαίων Αθηνών,

που σαφώς ήταν μία σκιώδης προτύπωση της ορθόδοξης πολιτειολογίας.

Αντίθετα, η κομματική πολιτειολογία αποτελεί προέκταση του δυτικού

χριστιανικού μονοφυσιτισμού και του δυτικού ανταγωνιστικού και

εγωπαθούς αλαθήτου. Σε βαθύτερη ανάγνωση, η κομματική πολιτειολογία

είναι προέκταση της μεσαιωνικής αριστοκρατικής φεουδαρχίας στην οποία

ο λαός είναι η απρόσωπη μάζα και κολεκτίβα. Ο δυτικός χριστιανικός

μονοφυσιτισμός σαφώς γονιμοποίησε τον πολιτικό μονοφυσιτικό, και

αυταρχισμό των απρόσωπων κοινωνιών, σοσιαλιστικών, καπιταλιστικών,

φιλελεύθερων, κλπ. Για το λόγο αυτό η δυτική πολιτειολογία, μολονότι

προσπάθησε μετά την δυτική Αναγέννηση και τον δυτικό Διαφωτισμό να

απεγκλωβιστεί από τον αλάθητο και ιδεοληπτικό παπικό φεουδαρχισμό,

κατ’ ουσίαν αναπαρήγαγε με νέο τρόπο την ιεραρχική και δυϊστική και

δουλοπαρική πολιτειολογία και φαντασίωση. Διότι οι άνθρωποι έχουν

κάποια σχετική ελευθερία, μόνο κατά την στιγμή που ψηφίζουν και

αποφασίζουν τους νέους και αλάθητους αφέντες των. Είναι δε σχετική η

11