Page 2 - saxinoglou-ierosyni

Ο Χριστός ως Μέγας Αρχιερέας μετέδωσε την ιεροσύνη Του στους

ανθρώπους. Πρόκειται για την ιεροσύνη της οποίας κοινωνοί έγιναν οι απόστολοι,

όταν ήρθαν σε επαφή με τον αναστάντα Κύριο, και την οποία μετέδωσαν στη

συνέχεια στους δικούς τους μαθητές και εκείνοι με τη σειρά τους στους διαδόχους
τους και οι διάδοχοι αυτοί σε άλλους διαδόχους και ούτω καθεξής, ώστε αυτή η

ιερατική χάρη να φτάνει στις μέρες μας μέσω όλης αυτής της διαδοχικής

μετάδοσης, η οποία ονομάζεται αποστολική διαδοχή.

Ιεροσύνη, όμως, δεν έλαβαν μόνο οι απόστολοι, οι μαθητές τους, οι

διάδοχοί τους και οι διάδοχοι των διαδόχων και με λίγα λόγια ο κλήρος της

Εκκλησίας. Ιεροσύνη έλαβαν και λαμβάνουν όλοι χριστιανοί, οι οποίοι με το

βάπτισμα και το χρίσμα γίνονται αυτομάτως κοινωνοί της ιεροσύνης του Χριστού.
Ιεροσύνη, δηλαδή, δεν φέρει μόνο το ιερατείο, αλλά κάθε χριστιανός. Η μία είναι η

ειδική ή μυστηριακή ιεροσύνη και αφορά τους κληρικούς που την έχουν λάβει με

χειροτονία. Η άλλη είναι η γενική και αφορά όλους τους βαπτισμένους χριστιανούς

που την έχουν λάβει μέσω του βαπτίσματος και του χρίσματος.

Στις μέρες μας η έννοια της γενικής ιεροσύνης φαίνεται να έχει ατονίσει σε

κάποιο βαθμό στη συνείδηση του σώματος της Εκκλησίας, καθώς ο κλήρος είχε και

έχει πιο ισχυρή παρουσία στη ζωή της Εκκλησίας, εφ’ όσον προΐσταται, όμως, το
γεγονός αυτό δεν μειώνει καθόλου την αξία της και την ουσιώδη παρουσία της στο

γενικότερο μυστήριο της Εκκλησίας. Είναι χαρακτηριστικά τα χωρία της Καινής

Διαθήκης: «καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικός, ἱεράτευμα
ἅγιον, ἀνενέγκαι πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους τῷ Θεῷ διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ»

(Α΄ Πέτρ. 2, 5) και «ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον,

λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς

καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς» (Α' Πέτρ. 2, 9).

1