Page 6 - saxinoglou-ierosyni
P. 6

14,40). Κύριο καθήκον του επισκόπου (και ενδεχομένως των πρεσβυτέρων) αρχικά

                   ήταν  να  προΐσταται  της  ευχαριστιακής  συνάξεως.  Άλλωστε,  ένας  άπο  τους

                   αρχαιότερους  τίτλους  του  επισκόπου  είναι  «προεστώς»,  δηλαδή,  αυτός  που

                              12
                   προΐσταται . Ο κλήρος προΐσταται και με την παρουσία και συμμετοχή του λαού
                   συναπαρτίζουν το σώμα της Εκκλησίας και τελούν τα ιερά μυστήρια.



                          Η ειδική ή μυστηριακή ιεροσύνη είναι διαφορετική από την γενική και έχει

                   ιδιαίτερη βαρύτητα για την Εκκλησία. Ο πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καλλίνικος ορίζει
                   και περιγράφει εύγλωττα την ιεροσύνη: «ἱερωσύνη εἶνε ἡ τάξις καὶ κατάστασις, ἡ τὰ

                   θεῖα ἐπὶ γῆς διακονοῦσα καὶ τῷ Θεῷ τὰ τῶν ἀνθρώπων ἀναφέρουσα. Μέσος μεταξὺ

                   οὐρανοῦ καὶ γῆς ἵσταται ὁ ἱερεὺς. Καὶ ἔνθεν μὲν ἀντιπροσωπεύει πρὸ τῶν ὁμοίων

                   του τὸν Θεόν, ἑτέρωθεν δ’ ἐκπροσωπεῖ πρὸ τοῦ Θεοῦ τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ καθὸ
                   μὲν  ἀντιπρόσωπος  τοῦ  Θεοῦ,  ἐξαγγέλλει  καὶ  ἀναπτύσσει  τὸ  ἐν  Γραφαῖς  θεῖον

                   θέλημα, ἀνακαινίζει τὴν παλαιὰν φύσιν διὰ τοῦ λουτροῦ τῆς παλιγγενεσίας, παρέχει

                   εἰς  τοὺς  πεπτωκότας  τὴν  ἄφεσιν,  μετοχετεύει  ἐν  τοῖς  πιστοῖς  τὴν  διὰ  τῆς

                   μεταλήψεως θείαν ζωὴν, πρεσβεύει ὑπὲρ Χριστοῦ ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι’
                   αυτοῦ.  Καθὸ  δὲ  ἀντιπρόσωπος  τῶν  ἀνθρώπων,  ἀνακεφαλαιοῖ,  οὕτως  εἰπεῖν,  ἐν

                   ἑαυτῷ τὴν ἧς προΐσταται ποίμνην – χωρὶς ὅμως καὶ νὰ τὴν ἐξαφανίζῃ – ὑπὲρ ἧς καὶ

                   ἐπικαλεῖται τὰς οὐρανίους εὐλογίας. Τὴν τελευταίαν ἄποψιν εἶχε πρὸ ὀφθαλμῶν,

                   ὡς φαίνεται, Γαβριὴλ ὁ Φιλαδελφείας, ὅτε ἠτυμολόγει τὴν λέξιν «παρὰ τὸ ἵημι, τὸ
                                                                           13
                   πέμπω· οἱ γὰρ ἱερεῖς τὰς θυσίας ἀναπέμπουσι τῷ Θεῷ» . Με άλλα λόγια ιεροσύνη
                   ονομάζεται  η  μετάδοση  της  θείας  χάριτος  από  τον  επίσκοπο  στον  υποψήφιο  με

                   επίθεση  των  χειρών  του,  ώστε  αυτός  να  γίνει  φορέας  της  θείας  εξουσίας  και
                   δυνάμεως για να επιτελεί τις αναγαίες ιερουργίες και να συνεχίζει την πραγμάτωση

                                                                                                    14
                   του  απολυτρωτικού  έργου  του  Χριστού  στον  κόσμο  μέσω  της  Εκκλησίας .


                   12  Βασιλειάδης Π., ό.π., 46.
                   13  Καλλίνικος Κ., Ο χριστιανικός ναός και τα τελούμενα εν αυτώ, Αλεξάνδρεια 1921, σελ. 557-558.
                   14  Ιωαννίδης Ν., «Η ιερωσύνη κατά την πατερική παράδοση» στο: Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της
                   Ελλαδος,  Ειδική  Συνοδική  Επιτροπή  Λειτουργικής  Αναγεννήσεως,  Το  Μυστήριον  της  Ιερωσύνης,
                   Πρακτικά Ζ΄ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων, Κλάδος Ἐκδόσεων
                   τῆς Ἐπικοινωνιακῆς καί Μορφωτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 2006, σελ. 134.

                                                            5
   1   2   3   4   5   6   7   8   9