Page 10 - xristodoulou_kathodos

και συνέτριψας μοχλούς αιωνίους, κατόχους πεπεδημένων Χριστέ, και

τριήμερος ως εκ κήτους Ιωνάς εξανέστης του τάφου».

4. Ο χρόνος της Καθόδου.

Αναλύοντας το περιεχόμενο των ύμνων αυτών, πρέπει να

αναφερθούμε σύντομα στον χρόνο της Καθόδου, για τον τόπο της, και για

το σωτήριο έργο του Λυτρωτή στον άδη.

Ως προς τον χρόνο της Καθόδου διαπιστώνουμε, ότι, η θεωμένη

ψυχή του Χριστού κατέβηκε στον άδη αμέσως μετά την εκφώνηση στο

σταυρό του «τετέλεσται», όταν χωρίσθηκε από το άχραντο σώμα, έμεινε

δε εκεί για τρεις μέρες μέχρι την ανάσταση, διάστημα κατά το οποίον το

σώμα βρισκόταν χωρίς πνοή και αδιάφθορο στον τάφο, δηλ. από το βράδυ

της Παρασκευής μέχρι το πρωί της Κυριακής.(Βλ. Ματθ. 12,40. ΙΙράξ. 2,31.

13.37. Ψαλμ. 15.10. Λουκ. 23,43. Ιωάν. 20,17. Α' ΙΙέτρ. 3,18.19 κ.λπ). Γι’ αυτό

καθορίσθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία ο επίσημος εορτασμός της

Καθόδου κατά το Μ. Σάββατο. Στο συναξάρι του Μ. Σαββάτου

διαβάζουμε: «Τω αγίω και μεγάλω Σαββάτω την θεόσωμον ταφήν και την

εις άδου Κάθοδον του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

εορτάζομεν, δι’ ων της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν, προς

αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκεν». Ιδιαίτερα σε όλο τον κύκλο των εορτών των

παθών και της αναστάσεως του Κυρίου εξυμνείται εκφραστικότατα η

Κάθοδος στον άδη με πολλούς ύμνους. Στις ιερές Ακολουθίες των παθών

της Μ. Παρασκευής εξυμνείται η Κάθοδος πάνω από πενήντα φορές, σε

όλες δε τις εορτές του Πεντηκοσταρίου περισσότερες από διακόσιες.

9