Δοξαστικό των αίνων της Κυριακής του Ασώτου εις ήχον πλ. β΄. Το δοξαστικό αυτό αποτελεί ένα εξαίσιο δείγμα της ποιητικής εκκλησιαστικής μας παράδοσης. Ο ποιητής στο δοξαστικό αυτό, θέτει στα χείλη του πιστού την εξομολόγηση του Ασώτου υιού, προβάλλοντας την μετάνοια και καλώντας τον κάθε ένα από εμάς σαν άλλο «άσωτο», να γυρίσουμε στην αγκαλιά του Πατέρα ζητώντας συγγνώμη για να λάβουμε άφεση όπως εκείνος.
Η πρωτότυπη αυτή σύνθεση είναι του Νικολάου Γεωργίου Πρωτοψάλτου Σμύρνης. Ψάλλει αριστοτεχνικά ο Άρχων Υμνωδός της Μ.Χ.Ε. Γιώργος Χατζηχρόνογλου.
«Πάτερ αγαθέ, εμακρύνθην από σού μή εγκαταλίπης με, μηδέ αχρείον δείξης τής βασιλείας σου, ο εχθρός ο παμπόνηρος εγύμνωσέ με, καί ήρέ μου τόν πλούτον, τής ψυχής τά χαρίσματα ασώτως διεσκόρπισα, αναστάς ούν, επιστρέψας πρός σέ εκβοώ. Ποίησόν με ως ένα τών μισθίων σου, ο δι’ εμέ εν Σταυρώ τάς αχράντους σου χείρας απλώσας, ίνα τού δεινού θηρός αφαρπάσης με, καί τήν πρώτην καταστολήν επενδύσης με, ως μόνος πολυέλεος.»
Η επεξεργασία της εικόνας και του βίντεο έγιναν από τον Λεωνίδα Τσούκαλα, Καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής Εκκλ. Ιδρύματος Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
